Η Ζωή Κρονάκη είναι αυτό που λέμε λαϊκά «χρόνια στο κουρμπέτι». Από τα 18 της, όπως μας λέει, που την «τσίμπησαν» κυριολεκτικά από τον δρόμο για να κάνει εκπομπή στο ραδιόφωνο στη Θεσσαλονίκη μέχρι σήμερα που έχει τη δική της εκπομπή στην ΕΡΤ2, στον Easy 97,2 αλλά και το δικό της site -το all4mama,gr– και κανάλι στο Youtube με θέματα που αφορούν τους γονείς είναι πάντα στις επάλξεις.
Μητέρα και η ίδια δύο παιδιών, της Κρίστας και του Γιώργου, 10 και 6 ετών, κάνει τη διαφορά κάθε Σάββατο στις 17.00 στην ΕΡΤ2 κάνοντας μια προσεγμένη, με πολλές δόσεις χιούμορ αλλά και σοβαρή, περιεκτική εκπομπή, τις «Μαμά-δες» που όμως αφορά και μπαμπάδες!
Μετά από μια μικρή αναποδιά – και την ευχαριστούμε για την απόλυτη κατανόησή της-καταφέραμε να της μιλήσουμε και να τα πούμε για όλα.
Από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και από το Happy Day στις «Μαμά-δες»
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τις «Μαμά-δες»;
Και στο παρελθόν είχα ασχοληθεί και τηλεοπτικά με ένα αντίστοιχο project, την εκπομπή «Γνωρίζω το παιδί μου» στην ΕΡΤ3. Όταν έμεινα έγκυος στράφηκα προς το digital και ξεκίνησα να ασχολούμαι εκτενώς δημοσιογραφικά στο all4mama.gr, το site που δημιούργησα. Επομένως το κομμάτι «παιδί-μαμά-πληροφορία-ενημέρωση-ψυχαγωγία» ήταν πολύ έντονο μέσα μου και ως μαμά και ως δημοσιογράφος. Αυτό που διαπίστωσα είναι μετά από πολλά χρόνια στο Happy Day, την πρωινή ζώνη του Alpha, που διατηρούσα αυτή τη στήλη για το παιδί, από τα μηνύματα που λάμβανα είναι ότι οι περισσότερες μαμάδες ήθελαν να δουν κάτι πιο ολοκληρωμένο. Οπότε ήταν δική μου ιδέα να προτείνω το συγκεκριμένο project στην ΕΡΤ. Γενικά φέτος η ΕΡΤ κάνει εξαιρετικά πράγματα και είμαι πολύ περήφανη και χαρούμενη που ανήκω σε αυτήν την ομάδα γιατί είναι μια ομάδα με πολύ ανοιχτές κεραίες σε καινούριες ιδέες οπότε κατέθεσα το project, το ήθελαν, το αγκάλιασαν και πορευτήκαμε παρέα.
Είχες σκεφτεί από την αρχή όταν μπήκες στον χώρο ότι ήθελες να κάνεις κάτι για μαμάδες ή σου προέκυψε;
Είμαι παλιά καραβάνα σε αυτή τη δουλειά. Φαντάσου ότι ραδιόφωνο ξεκίνησα στα 18 μου στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου (Νομική), στην πλατεία Αριστοτέλους κάποιος μου έκανε μια ερώτηση σε έναν ραδιοφωνικό διαγωνισμό, με τσίμπησαν στην κυριολεξία από τον δρόμο, με πήγαν στα στούντιο γιατί τους άρεσε η φωνή μου. Έτσι παράλληλα με τη Νομική ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα media. Μετά πέρασα και στην τηλεόραση με πολιτιστικά δελτία, δελτία ειδήσεων στη Θεσσαλονίκη στο TV100 και στην ΕΡΤ3. Ερχόμενη στην Αθήνα το 2009 -γιατί είχα ξανάρθει το 2003 που κάναμε με τον Άκη Παυλόπουλο μαγκαζίνο στο Alter- στην ψηφιακή τηλεόραση της ΕΡΤ τότε άρχισα να ασχολούμαι με αυτή τη θεματολογία. Μου είχε γίνει μια πρόταση από την ΕΡΤ3 για το «Γνωρίζω το παιδί μου». Υπήρχε ένας σκόπελος ότι δεν ήμουν μαμά και δεν μπορούσα να κατανοήσω αυτή τη θεματολογία αλλά δημοσιογραφικά ήξερα ότι μπορούσα να αντεπεξέλθω. Βέβαια όταν έγινα μαμά κατάλαβα πόσο πιο ώριμα δημοσιογραφικά μπορώ να το αγκαλιάσω αυτό το θέμα. Και έτσι προέκυψε. Στην αρχή δεν το είχα καθόλου στο μυαλό μου.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στο Ηappy Day;
Είχα τη χαρά να συμμετέχω σε μία ομάδα στην οποία κυριαρχεί η αγάπη, η ομαδικότητα. Η Σταματίνα είναι ένας άνθρωπος πολύ δοτικός, που έχει κάνει τη δική της ενδοσκόπηση, που σημαίνει ότι αφήνει χώρο και στους συνεργάτες της. Αυτό το εισέπραξα όλα αυτά τα χρόνια στην ομάδα, ταίριαζαν πάρα πολύ τα χνώτα μας και με την Μαίρη Παλιαλέξη την αρχισυντάκτρια και με όλα τα παιδιά. Είχα την ευκολία να προτείνω θέματα, να τα αποδέχονται, πάντα βγάζαμε ωραία θέματα και ένιωθα ελεύθερη να κάνω πράγματα που ένιωθα ότι τα θέλουν οι μαμάδες. Επειδή και η Μαίρη και η Σταματίνα είναι μαμάδες εκτός από το πολύ έντονο τηλεοπτικό τους κριτήριο μπορούσαν να οσφριστούν αυτό που ήθελαν οι μαμάδες. Ήμασταν συμπληρωματικές σε αυτό.
Το “Μαμά-δες” θα πάει και δεύτερη σεζόν;
Θέλω να πιστεύω πως ναι. Είναι ένα project που το έχει αγαπήσει η ΕΡΤ αλλά το έχει αγαπήσει και ο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι τα μηνύματα που λαμβάνω είναι πάρα πολλά. Φαίνεται ότι το είχαν ανάγκη όλο αυτό οι μαμάδες όλων των ηλικιών. Θέλουν να κάνουμε πολλά θέματα. Τους αρέσει πολύ η κατηγορία true story που είναι οι αληθινές ιστορίες μαμάδων της διπλανής πόρτας που δίνουν τα δικά τους μηνύματα ζωής.
Όταν βλέπεις μαμά καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο που καταφέρνει και θηλάζει το παιδί της, όταν βλέπεις μια μαμά που έχει αντιμετωπίσει ένα σοβαρό θέμα υγείας και παραμένει εμψυχώτρια στα παιδιά της, από αυτές τις ιστορίες που παίρνεις κουράγιο.
Είναι και οι συνεντεύξεις με γνωστές μανούλες που αγαπάει πολύ ο κόσμος.
Κάνετε προσαρμογές για τον κορονοϊό ή έχετε ήδη γυρίσει τα επεισόδιά σας;
Είμαστε μια μαγνητοσκοπημένη εκπομπή, δουλεύουμε ήδη από τον Αύγουστο. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε κάποιες προσθήκες ανάλογα με την επικαιρότητα. Ήδη γνωρίζαμε τι σημαίνει κορονοϊός, βλέπαμε και τα κρούσματα να αυξάνονται, προσπαθούσαμε να γκαζώσουμε για να έχουμε καλεσμένους πριν από το lockdown. Η τεχνολογία βοηθάει στο να βγάζουμε κάποιους διαδικτυακά, θα το δείτε και αυτό αλλά για λίγο. Είχαμε όμως τη χαρά του προγραμματισμού νωρίτερα οπότε δεν μπορώ να πω ότι μας έχει επηρεάσει πολύ η κατάσταση.
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη στην εκπομπή σου -που απευθύνεται σε γονείς- η συνέντευξη της Κατερίνας Ζαρίφη, που δεν έχει παιδιά. Πώς προέκυψε και τι σχόλια δέχτηκες;
Θέλουμε να υπάρξει πολυφωνία γυναικών που είτε βιώνουν τη μητρότητα είτε το θέλουν είτε δεν επιθυμούν τη μητρότητα. Θα δείτε κι άλλες γυναίκες που θα υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στη μητρότητα ή όχι. Θα δείτε γυναίκα που γίνεται μαμά στα 50 και δεν την καθιστά λιγότερο καλή μαμά, είναι δικό της δικαίωμα. Η Κατερίνα είχε γράψει ένα άρθρο στο site μου για την ενόχλησή της για τον ρατσισμό του τύπου «πότε θα γίνεις μάνα; Περνάνε τα χρόνια, δεν βρέθηκε ένα παλικάρι» και όλα αυτά τα στερεότυπα. Η Κατερίνα είναι ένας χείμαρρος, με κριτική ικανότητα και με το κείμενό της έσπασε αυτά τα στερεότυπα -κι είχε συζητηθεί πάρα πολύ τότε θυμάμαι- και για το πόσο άσχημα αισθάνεται όταν τη ρωτάνε το ίδιο και το ίδιο. Αφορμή στάθηκε εκείνο το κείμενο. Είχε και πάλι ανταπόκριση και έθιξε και την υιοθεσία που είναι επίσης πολύ ευαίσθητο θέμα, παροτρύνοντας μάλιστα γυναίκες να προχωρήσουν σε μια τέτοια πράξη.
Οι «Μαμά-δες» και οι… μπαμπάδες!
Δεν ασχολείστε όμως μόνο με τη μαμά αλλά και με τους μπαμπάδες!
Είναι η αγαπημένη μας στήλη το «Μπαμπά μίλα».
Το είχατε εξαρχής στο πλάνο να έχετε αυτή τη στήλη;
Στην πρώτη εκπομπή είχαμε ένα challenge με τον Σάββα Πούμπουρα που κάνουμε σε κάθε μπαμπά.
Έχετε διαλέξει εν τω μεταξύ απίθανους μπαμπάδες: Πούμπουρας, Μακαλιάς, Ρούμπος.
Και ο Λάμπρος Φισφής είναι στα σχέδιά μας στο μέλλον! Οι μπαμπάδες έχουν αυτή τη γλυκύτητα, την αθωότητα στο βλέμμα και αυτή την απενοχοποίηση, που νιώθεις ότι θέλεις να τους τα συγχωρήσεις όλα. Οι περισσότεροι βέβαια ακούν τις μαμάδες, Πολλές φορές τους κάνουμε την ερώτηση «ποιος κάνει κουμάντο στο σπίτι;» και οι περισσότεροι λένε «η γυναίκα».
Οι ανησυχίες των γονιών και οι μαμαδοομάδες στα social media
Είσαι μια πεπειραμένη blogger με site για γονείς. Τι είναι αυτό που σε ρωτάνε πιο συχνά οι μαμάδες και οι μπαμπάδες;
Τόσα χρόνια κάνοντας αυτό το ρεπορτάζ και φτιάχνοντας και το site μου δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω λάβει από ερωτήσεις! Εγώ δεν είμαι ειδικός αλλά δημοσιογράφος. Αυτό που πάντα φρόντιζα να κάνω σε σχέση με κάποιες ερωτήσεις μαμάδων είναι να τις στέλνω σε συνεργαζόμενους ειδικούς. Πάντα λέμε συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. Αυτό που λέω πάντα στις μαμάδες είναι ότι δεν υπάρχουν ανόητες ερωτήσεις, όλες είναι αποδεκτές. Έχω δεχτεί ερωτήσει του τύπου «αν κάτσω σταυροπόδι θα βλάψω το έμβρυο; Η κοιλιά μου είναι μυτερή, έκανα το κόλπο με το ψαλίδι θα κάνω αγόρι;». Η ανησυχία της νέας μαμάς και της εγκύου είναι μεγάλη και ψάχνουν να βρουν μια άλλη φωνή.
Έχεις δεχτεί αρνητική κριτική για ένα θέμα που έγραψες και είναι δίκοπο μαχαίρι για τις μαμάδες; Πώς την αντιμετώπισες;
Προσπαθώ να υπάρχουν πολλές φωνές στο site. Έτσι υπάρχουν πάρα πολλά άρθρα για τον αποθηλασμό, για τη μαμά που δεν κατάφερε να θηλάσει ή που δεν γέννησε φυσιολογικά αλλά με καισαρική. Το ίδιο κι εγώ ως δημοσιογράφος στην τοποθέτησή μου στα social media απευθύνομαι σε όλες τις γυναίκες. Όμως η διάκριση που γίνεται πολλές φορές από ομάδες και από κοινότητες μαμάδων είναι απίστευτη. Έκανα μια συνέντευξη με την Ελένη Χατζίδου και συζητούσαμε για το θέμα του θηλασμού που είναι τεράστιο και βλέπεις πόσες κοινότητες υπάρχουν που έχουν τόσο ακραίες και αφοριστικές τοποθετήσεις απέναντι σε μια μαμά που δεν θήλασε ή που γέννησε με καισαρική που φτάνει στο άλλο άκρο. Οπότε η κριτική που δέχτηκα ήταν πάνω σε αυτό. Κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα στο θηλασμό.
Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτή η ακρότητα στις απόψεις που έχουν οι ομάδες π.χ. στο Facebook ή σε άλλα κοινωνικά μέσα;
Όπως και με τον κορονοϊό, η άγνοια δημιουργεί φόβο. Ο φόβος είναι ένα πολύ κυρίαρχο συναίσθημα και πολλές φορές μας οδηγεί στο να λειτουργούμε ακραία. Αν ο φόβος είναι το κριτήριό μας φτάνουμε σε ακρότητες.
Από την άλλη, το ότι μπορεί ο καθένας να εκφράζει το μακρύ του και το κοντό του άκριτα μέσω των social media κρύβει πάρα πολλές παγίδες. Μία από αυτές είναι να βρεθεί ένας τύπος που θα ακολουθήσει η μάζα και ο οποίος θα φτάσει μέχρι το σημείο να κάνει και κακό.
Το έχουμε δει αυτό, το βλέπουμε στις μέρες μας και σε σχέση με τον κορονοϊό, τις μάσκες στα σχολεία. Ο κοινός παρονομαστής είναι ίδιος, ο φόβος.
Τι θα συμβούλευες μία μαμά σε σχέση με αυτές τις ομάδες;
Κι εγώ έχω μπει σε ομάδες και διαβάζω σχόλια. Έχω μπει όταν ήμουν έγκυος σε πολλά forum, έχω αναζητήσει την πληροφορία -κακώς για μένα- συμβουλευτικά από άλλες γυναίκες που δεν είναι ειδικοί, είναι μαμάδες επειδή έχουμε κοινούς κώδικες επικοινωνίες και είναι σαν ξέρουμε η μία την άλλη χρόνια. Δεν είναι κακό να είσαι σε αυτές τις ομάδες. Είναι κακό οτιδήποτε σου πασάρουν οι ομάδες ή το διαδίκτυο να περνάει άκριτα από την πλευρά σου. Να λαμβάνεις όλη την πληροφορία και μετά εσύ να αποφασίζεις τι θα κρατήσεις και τι θα πετάξεις. Αυτό θα συμβούλευα μια μαμά.
Η Ζωή ως μαμά και ο δυναμικός Τάσος
Έχεις και εσύ δύο παιδιά, την Κρίστα και τον Γιώργο. Τι ελπίζεις για το μέλλον τους;
Είναι από τις ερωτήσεις που κάνω πάντα στους καλεσμένους μου, μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι το “the big picture” που λένε, η μεγάλη εικόνα. Το 80% απαντάνε «θέλω να τα αφήσω ελεύθερα, αυτόνομα, να αποφασίσουν τα ίδια για τον εαυτό τους, αρκεί να είναι καλά». Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αλλά αυτό είναι. Μέσα σε όλο αυτό αφήνω και ένα παραθυράκι ως Ελληνίδα μάνα που έχω τρομερή αδυναμία και στα δυο ότι θα σπουδάσουν, να πάρουν κάποιες βάσεις όπως τις έχω στο μυαλό μου, να τους μεταλαμπαδεύσω κάποιες ηθικές αρχές. Δεν ξεφεύγω από το μοτίβο της μαμάς μου! Η μεγάλη εικόνα είναι να είναι τα παιδάκια μας υγιή και ευτυχισμένα.
Εσύ τι ονειρεύεσαι παρακάτω; Εδώ που έχεις φτάσει είσαι ικανοποιημένη με όσα έχεις κατακτήσει;
Αυτό που ζω τώρα είναι αυτό που αγαπώ και ευχόμουν και ήλπιζα να κάνω ως επαγγελματίας. Να κάνω δηλαδή κάτι χωρίς να νιώθω ότι υπάρχει μια δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι μου, να έχω στην εκπομπή μου, στη ζωή μου, στην οικογένειά μου την ποιότητα που θέλω χωρίς εκπτώσεις. Για μένα αυτό είναι το τεράστιο στοίχημα στη ζωή μου, να είμαι ευτυχισμένη και να κάνω αυτό που αγαπώ χωρίς εκπτώσεις. Ευχαριστώ τον Θεό, το σύμπαν, τον ίδιο μου τον εαυτό που με τόσο σκληρή δουλειά έφτασα σε αυτό το σημείο. Ευελπιστώ να συνεχίσω να δημιουργώ πράγματα και εύχομαι να με αξιώσει ο Θεός να συνεχίσω χωρίς εκπτώσεις.
Πίσω από μία δυναμική γυναίκα κρύβεται ένας δυναμικός άντρας;
Οι δικοί μου γονείς χώρισαν όταν εγώ ήμουν 5,5. Η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκε όταν εγώ ήμουν 10 με έναν εξαιρετικό άνθρωπο, έχω δύο μπαμπάδες. Πολλές φορές τα παιδιά μου γελάνε γιατί έχουν τρεις παππούδες και δεν το καταλαβαίνουν αυτό το σχήμα. Παρά το διαζύγιο εγώ μεγάλωσα σε ένα πολύ κανονικό περιβάλλον έχοντας μια μαμά που κρατούσε τα μπόσικα και φιγούρες ανδρικές τόσο του πατέρα μου όσο κυρίως του πατριού μου, ανθρώπου οικογενειάρχη, ισορροπημένου που λάτρευε τη μάνα μου. Πιστεύω ότι στα προσωπικά μας συμβαίνουν δύο πράγματα: ή αποποιούμαστε αυτό που έχουμε βιώσει ως πατρική φιγούρα ή ανακυκλώνουμε αυτό που βιώνουμε.
Στη δική μου περίπτωση για καλή μου τύχη έχω έναν σύζυγο -τον Τάσο- που είναι οικογενειάρχης, ορθολογιστής, πολλές φορές αυτός έχει το χαλινάρι και με ισορροπεί σε πολλά πράγματα, είναι ο ιθύνων νους σε πάρα πολλά πράγματα που κάνω, αν και είναι πολιτικός μηχανικός, οπότε τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Με γνώμονα την αγάπη και τον σεβασμό πίσω από γυναίκες ή άντρες δυναμικούς υπάρχει αντίστοιχα το άλλο τους μισό που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
Πώς θα περιέγραφες τη Ζωή σε τρεις λέξεις;
Πεισματάρα, καλόκαρδη, ανυπόμονη και οξύθυμη. Τέσσερις!
Και εμείς θα προσθέταμε «γεμάτη Ζωή»!
