Δύο άνθρωποι που συνέδεσαν άμεσα το όνομά τους με την ιστορία του θρυλικού πολυκαταστήματος Μινιόν μας βοηθούν να ανακτήσουμε λίγη από τη μαγεία των γιορτών.
Από την Γιώτα Ομήρου
«Χριστούγεννα στο Μινιόν». Και μόνο στο άκουσμα αυτής της φράσης, γύρισαν πολλά κεφάλια στο γραφείο, με τη νοσταλγία ζωγραφισμένη σε βλέμματα και χαμόγελα. Άρωμα ρετρό γέμισε τον χώρο και ο καθένας άρχισε να διηγείται κάτι που έκανε για πρώτη φορά σε αυτό το μυθικό πλέον πολυκατάστημα. Η Έφη θυμήθηκε το πρώτο View Master που πήρε από εκεί, με την ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης. Η Στέλλα την εντύπωση που της έκαναν ως παιδί οι τεράστιες βιτρίνες με τις κινούμενες κούκλες, η Σόνια τις κυλιόμενες σκάλες, που πρώτο έφερε το Μινιόν. Εγώ, τέλος, το Κουκλόσπιτο και το πρώτο self service φαγητό που είχα δει στη ζωή μου. Φυσικά, τα αντανακλαστικά λειτούργησαν περισσότερο σε εμάς που γεννηθήκαμε πριν τη μεγάλη πυρκαγιά, τον Δεκέμβριο του 1980, χρονιά-ορόσημο για την καθοδική πορεία που ακολούθησε μέχρι την τελική του πτώση, το 1998.
Το εμβληματικό πολυκατάστημα, από τη δεκαετία κυρίως των 70s μέχρι τη δεκαετία των 80s, ήταν το πιο λαμπρό στολίδι της Χριστουγεννιάτικης Αθήνας, ένα χριστουγεννιάτικο παιδικό παραμύθι, σαν αυτά που συναντούσε κανείς μόνο στις παραδοσιακά χριστουγεννιάτικες μητροπόλεις του κόσμου, όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη ή το Βερολίνο.
«Ήταν το πρώτο department store και ο εμπνευστής του, ο Γιάννης Γεωργακάς, ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα της ένταξης ενός σχεδιαστή μόδας σε ένα πολυκατάστημα. Ο Γεωργακάς ήταν ένας φωτισμένος άνθρωπος, ήταν αυτός που είδε το shopping ως happening και τις μεγάλες γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα, ως μια τεράστια φιέστα αφιερωμένη στα παιδιά» θυμάται ο Γιάννης Τσεκλένης, που μοιράστηκε το όραμά του για την ελληνική μόδα με τον Γιάννη Γεωργακά, με τις περιβόητες πια συλλογές Tseklenis, από το 1979 ώς το 1987.
«Δεν ευτυχήσαμε να κάνουμε παιδιά, και έτσι όλα τα παιδιά που έρχονταν στο Μινιόν τα βλέπαμε σαν δικά μας παιδιά. “Τα παιδιά μας” έλεγε ο άντρας μου» θυμάται συγκινημένη η Αμαλία Γεωργακά, όταν της ζητάω να επιστρέψει σε εκείνη την εποχή. Αν και δεν χρειαζόταν να την παρακινήσω εγώ να το κάνει, αφού όταν της ευχήθηκα «Χρόνια Πολλά!» και την ρώτησα το τυπικό «Τι κάνετε;», η αυθόρμητη και αναπάντεχη απάντησή της ήταν: «Τι να κάνω τέτοιες μέρες; Ζω με τις αναμνήσεις». Η Αμαλία Γεωργακά, σύζυγος του αείμνηστου Γιάννη Γεωργακά, έζησε στην αρχή ως υπάλληλος και έπειτα ως Διευθύντρια Εμπορίας, την θεαματική άνοδο και την τραγική πτώση του πρωτόγνωρου για τα ελληνικά δεδομένα φαινομένου «Μινιόν».
Το Μινιόν ήταν το πρώτο που έφερε την ιδέα του Άι Βασίλη που μοιράζει δώρα στα παιδιά. «Είχε έρθει μέσω της αεροπορικής TWA και, από το αεροδρόμιο μέχρι την είσοδό του στο κατάστημα, είχε οργανωθεί ολόκληρη πομπή. Γινόταν χαλασμός… Είχαμε πάρει, θυμάμαι, ειδική άδεια γι’ αυτό, το άρμα του Άι Βασίλη, την παρέλαση μπροστά από το άρμα και τα πούλμαν με τα παιδάκια που το ακολουθούσαν.
Ο Άι Βασίλης μέσα από ένα convertible μοίραζε σοκολάτες» θυμάται η Α. Γεωργακά και η φωνή της πάλλεται -πιθανώς όπως και τότε- από ενθουσιασμό. Και πώς να μην ενθουσιάζεται, αφού οι θεατρικές παραστάσεις και τα happenings του Μινιόν έχουν αφήσει εποχή. «Δεν υπήρχε κωμικός της εποχής που να μην είχε περάσει από τον 6ο όροφο, εκεί που είχε στηθεί κι ένα μικρό θέατρο» μου λέει ο Γ. Τσεκλένης και θυμάται με συγκίνηση -λόγω και του πρόσφατου χαμού του- τον φίλο του Ντάνο Λυγίζο, αλλά και την Μαριάννα Τόλη.
Το Μινιόν ακόμη ήταν και το πρώτο -νομίζω και το τελευταίο- που έκλεισε αποκλειστική συνεργασία με την The Walt Disney World και έφερε από το Ορλάντο τις αυθεντικές στολές Disney, σε μια εποχή που οι δασμοί έκαναν απαγορευτικό το κόστος μεταφοράς. «Από τις ιστορίες της Disney, για παράδειγμα, δεν θα ξεχάσω την Χιονάτη και τους Επτά Νάνους, που ζωντάνευαν οι κινούμενες κούκλες, που φέρναμε κι αυτές από το εξωτερικό» μου λέει η Α. Γεωργακά. Της απαντώ πως είναι πολλοί αυτοί που δεν ξεχνούν μέχρι σήμερα. Πως είναι ένας τυχερός άνθρωπος αφού σήμερα μπορεί να λέει πως είναι σε ένα βαθμό συνυπεύθυνη για χιλιάδες χριστουγεννιάτικες παιδικές αναμνήσεις.
Εμείς, τα παιδιά που κάποτε τραβούσαμε τη μητέρα μας από το χέρι για να μας πάει στο Μινιόν, εμείς που ανοίξαμε διάπλατα στόμα και μάτια μπροστά στις βιτρίνες με τα ζωντανά παραμύθια, εμείς που στριμωχτήκαμε ανάμεσα σε δεκάδες συνομηλίκους μας για να δούμε το θεατρικό στον 6ο όροφο, εμείς που παίξαμε στις κυλιόμενες σκάλες του με την αίσθηση ότι παίζαμε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, εμείς όλοι δεν ξεχνάμε.
Και χρόνια μετά, μέσα στη δίνη της νέας ιντερνετικής εποχής, επιστρέφουμε ακόμη στο Μινιόν, για να κλέψουμε λίγη από τη χαμένη μαγεία, τη μαγεία των γιορτών.
Σ.Σ.: Ευχαριστούμε θερμά την κ. Αμαλία Γεωργακά, που μας έδωσε το σπάνιο φωτογραφικό υλικό. Οι περισσότερες από αυτές βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.
Για ακόμη μεγαλύτερο ταξίδι στο χρόνο, διαβάστε το βιβλίο ΓΕΩΡΓΑΚΑΣ: Η Ιστορία µιας ζωής. ΜΙΝΙΟΝ, η ιστορία ενός καταστήµατος, εκδ. Εξάντας, 1994.
Το Μινιόν ήταν το πρώτο κατάστημα που καθιέρωσε την διαφημιστική προβολή του στο ραδιόφωνο αρχικά και μετά στην τηλεόραση.
