Να σε κοιτάνε και να χαμογελάνε
Αυτό να ψάχνεις πάντα. Ανθρώπους που σε βλέπουν και γυαλίζουν από χαρά τα μάτια τους. Να τους λες έρχομαι και να σου λένε γρήγορα σε περιμένω.
Να μη διατυμπανίζουν τη »σημαντική» ζωή τους και πόσο λίγο χρόνο έχουν.
Να μη σε στριμώχνουν, αλλά να τα κάνουν όλα πέρα για να μπεις εσύ.
Τα δώρα τους να είναι άυλα, από υλικά μπουχτίσαμε.
Να ψάχνεις αυτόν που αντέχει τα ψεγάδια και τα χίλια ελαττώματα σου και τα λατρεύει.
Αυτόν που δε θα έρχεται όταν τον χρειαστείς, θα είναι από πριν εκεί.
Να ψάχνεις ανθρώπους που η παρουσία σου γεμίζει τη ζωή τους, δε σε αδειάζουν μόλις γεμίσουν.
Σου χαϊδεύουν τη ψυχή με την τόση αγάπη τους, φεύγουν για λίγο και η σκιά τους μένει εκεί να σε φυλά.
Όταν τους βρεις κράτα τους, μην είσαι χαζός να τους αφήσεις.
Γράφει η Τάμι Γκεκτσιάν – Απόφοιτη Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, AΠΘ
