Είναι πολλά αυτά που ταλαιπωρούν το μυαλό σου. Πολλά αυτά που καθηλώνουν τη διάθεσή σου σε μια στάση επιθετικής άμυνας, συναισθηματικής αποστασιοποίησης, αλλά και μιας άσχημης αγένειας.Μέσα στον καθένα μας υπάρχει ένα κομμάτι σκοτεινιάς, ως αποτέλεσμα αυτής της δύστροπης καθημερινότητας. Γι’ αυτό καλό είναι να μην φορτώνεις τον άλλον και με τη δική σου.
Να γίνεσαι για τους άλλους το χαμόγελο που θες να σου χαρίζουν. Ο άνθρωπος που χαμογελά γίνεται ο αγωγός θετικής ενέργειας. Μεταφέρει στον άλλον μια τζούρα αισιοδοξίας στο βλέμμα του. Και την έχει πολλή ανάγκη, πίστεψέ με.
Να χαμογελάς στον άνθρωπο που συναντάς στο δρόμο σου. Στον άνθρωπο που έρχεται στη δουλειά σου για να τον εξυπηρετήσεις. Στο γονιό που σου εμπιστεύεται το παιδί του. Στον άνθρωπο που είναι δίπλα σου. Του δείχνεις με έναν όμορφο τρόπο ότι συμμερίζεσαι τα ζόρια του κι ας μην τα γνωρίζεις. Ξέρεις όμως πως θα ήθελες να συμμερίζονται οι άλλοι τα δικά σου. Κι αυτό αρκεί. Χαμογελώντας του τον παρασύρεις να σου χαμογελάσει κι εκείνος, για να πάρεις κι εσύ τη δική σου τζούρα ήλιου στο βλέμμα σου. Που την έχεις κι εσύ ανάγκη, έτσι δεν είναι;
Δυο άνθρωποι που χαμογελούν, γίνονται δυο όμορφοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από τα φυσικά τους χαρακτηριστικά, από τα χρόνια ή από την κοινωνική τους θέση. Γίνονται δυο άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τη ζωή με τσαμπουκά και με ελπίδα.
Να χαμογελάς. Δεν κοστίζει και δε χρεώνει. Είναι μεταδοτικό, αγχολυτικό και σε ομορφαίνει.
Της Γεωργίας Ανδριώτου.
