Πριν χαρίσετε στο μικρό σας την ταμπέλα αυτή αναζητήστε τους λόγους για τους οποίους συμπεριφέρεται με τεμπελιά. Έχετε αναρωτηθεί πότε τι μπορεί να φταίει και το παιδί σας παρουσιάζει μία οκνηρία για όλα τα θέματα που συμβαίνουν γύρω του; Ή μήπως δεν είναι τεμπέλικο πάντα;
O Ψυχίατρος, ο Mel Levine, ανέφερε κάπου στο βιβλίο του The Myth of Laziness (Ο Μύθος της Τεμπελιάς), «Όταν αποκαλούμε ένα παιδί τεμπέλη, είναι σα να το καταδικάζουμε να γίνει τεμπέλης για το υπόλοιπο της ζωής του».
Θα πρέπει να δεχτείτε ότι κάποια παιδιά από την ιδιοσυγκρασία τους είναι ιδιαίτερα δραστήρια και κάποια άλλα λιγότερο, όμως όλα τα παιδιά αγαπούν το παιχνίδι και χαίρονται όταν μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουν πράγματα, αποκτούν δεξιότητες, εξερευνούν το περιβάλλον. Αν λοιπόν ανησυχείτε για τη δραστηριοποίηση του παιδιού, ή αν το βλέπετε να περνά πολύ χρόνο στον καναπέ απέναντι από την τηλεόραση, ας μη βιαστείτε να το χαρακτηρίσετε τεμπέλικο, αλλά ας προσπαθήσετε αφενός να διερευνήσετε το «γιατί» και αφετέρου να το κινητοποιήσετε.
Ειδικά, τώρα είναι μια περίοδος που τα παιδιά βγαίνουν από το πρόγραμμα του σχολείου και των εξωσχολικών τους δραστηριοτήτων και ξαφνικά βρίσκονται με άπλετο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους. Πόσο εύκολο είναι για εκείνα να το διαχειριστούν;
Ακόμα, ο κάθε άνθρωπος, όπως ακριβώς και τα μικρά, προκείμενου να κινητοποιηθούμε ορίζουν κάποιο νόημα στη ζωή τους. Μπορεί λοιπόν κατά τη διάρκεια του σχολείου το νόημα να ήταν ξεκάθαρο ενώ τώρα να μην υπάρχει. Αυτό μπορεί να γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο όταν οι προσδοκίες σας είναι υπερβολικές κατά της διάρκεια της χρονιάς. Μπορεί για παράδειγμα να έχετε ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη του παιδιού, όπου εκείνο να αγωνίζεται για να ανταποκριθεί στα όσα του έχετε αναθέσει χωρίς να υπάρχει ο χρόνος να ονειρευτεί από μόνο του τι το ευχαριστεί και ποιο είναι το προσωπικό του νόημα. Τα πάντα είναι δοσμένα από εσάς. Έτσι, όταν εκπληρώσει τις προσδοκίες σας περιμένει να του ορίσετε το επόμενο νόημα.
Να θυμάστε επίσης, πως τα ενδιαφέροντα του παιδιού πρέπει να είναι απόλυτα αποδεκτά και σεβαστά αλλά και ταυτόχρονα να εναρμονίζετε κάθε είδους μαθησιακή προσπάθεια με αυτά. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εξαναγκάζετε το παιδί να αποκτά ενδιαφέροντα μόνον και μόνον διότι εσείς θεωρείτε ότι τα συγκεκριμένα είναι πιο «φανταχτερά» για τον κοινωνικό σας περίγυρο. Αν για παράδειγμα, το παιδί μας ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο και του στερείτε την ώρα που θα αφιέρωνε σε αυτό διαθέτοντας εκείνη την ώρα στην εκμάθηση πιάνου, που είναι πρέπον για την κοινωνική σας θέση και την εικόνα σας προς τα έξω, τότε πώς περιμένετε να δείξει ενδιαφέρον και ζήλο για μάθηση;
Είναι σημαντικό λοιπόν να δίνετε χρόνο και χώρο στο παιδί να ανακαλύψει τις δυνατότητές του, τις ανάγκες και τα θέλω του, τα ενδιαφέροντά του και να ανακαλύπτει δικούς του τρόπους για να τα καλύψει. Στο σημείο αυτό είναι καλό να το ενθαρρύνετε αποφεύγοντας την σκληρή κριτική και την ειρωνεία. Ειδικά, όταν κάνει λάθη ή αποτύχει σ΄αυτό που επέλεξε το ίδιο. Τόσο οι λεκτικές ποινές, όσο και η ταπείνωσή βοηθούν μόνο στην απογοήτευση και ασφαλώς στην παραίτηση από κάθε καταβολή προσπάθειας.
Κάτι ακόμα που θα ήταν καλό να παρατηρήσετε αν η τεμπελιά του παιδιού σας σχετίζεται με τη δυσκολία του να γίνει μέλος μίας ομάδας. Μπορεί να λέτε ότι παιδί σας βαριέται να παίξει με τα άλλα παιδιά αλλά στην πραγματικότητα να μην ξέρει πώς να τα πλησιάσει. Βοηθήστε το λοιπόν να ενταχθεί σε μία παρέα. Δώστε του δημιουργικά παιχνίδια και ιδέες για κατασκευές και ας το φέρτε το σε επαφή με παιδιά για να παίξει ελεύθερο παιχνίδι. Η ένταξη των παιδιών σε ομάδες εργασίας είναι πολύ πιο αποτελεσματική, όχι μόνο για τη μάθηση αλλά και για την αξιοποίηση των ταλέντων του κάθε παιδιού.
Τέλος, μην ξεχνάτε πως εσείς είστε το πρότυπο των παιδιών. Τα παιδιά μαθαίνουν από όσα εσείς κάνετε και όχι απ΄όσα τους λέτε.
jenny.gr
