Ο Νίκος Κουρής απαντά για την κατάργηση της προσευχής στα σχολεία και για την αλλαγή του μαθήματος των Θρησκευτικών, στην εφημερίδα ΑΓΟΡΑ και την Κορύνα Μαντάγαρη…
«Θα σου απαντήσω ως παιδί, γιατί από τότε που ήμουν κι εγώ μέχρι τώρα αυτό που με ενοχλούσε ήταν η συμβατικότητα των πραγμάτων και όχι τα ίδια τα πράγματα. Νομίζω πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που γίνονται κι όχι να απαγορευτούν τα θρησκευτικά. Η προσευχή είναι σπουδαίο πράγμα, είναι πολύ σημαντικό να γυρίζεις το βλέμμα ψηλά και να ζητάς μια χήρα βοηθείας, να ανοίγεις τη ψυχή και το μυαλό σου. Το θέμα είναι πως να μην πάρει το συμβατικό χαρακτήρα, της βαρεμάρας της υποχρέωσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ταλέντο για να γίνει, φαντασία φωτισμένους ανθρώπους. Άμα βρεις έναν φέρ’ τον μου να τον γνωρίσω
Πιστεύεις στον Θεό;
«Ναι, πιστεύω σε κάτι που έχω ανάγκη να απευθύνομαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αλλά το έχω ανάγκη, γιατί ξέρω τη θέση μου στον κόσμο και ξέρω ότι είμαι ένα τίποτα. Οπότε το τίποτα έχει ανάγκη να επικοινωνήσει με κάτι να του δώσει φως και δύναμη, ελπίδα».
