Αν το σενάριο είχε γραφτεί σήμερα τα παρακάτω δεν θα είχαν συμβεί ποτέ
Το Mega εξακολουθεί να κρατάει μία αξιοπρεπέστατη θέση στις ελληνικές τηλεθεάσεις παίζοντας απλά και μόνο τις παλιές του σειρές, ξανά και ξανά, σε επανάληψη. Κι αν έχει τύχει να κάνεις μία βόλτα στις τηλεοπτικές συχνότητες, κάποιο νωχελικό βράδυ, σίγουρα κάτι θα βρεις να χαζέψεις στο γνωστό «Μεγάλο Κανάλι», νοσταλγώντας ίσως ανομολόγητα και κάπως ενοχικά την εποχή που στην ελληνική τηλεόραση έπεφταν σημαντικά ποσά για μεγάλες παραγωγές.
Και κάπως έτσι, κατά καιρούς, ένα διαφορετικό σήριαλ έρχεται στην επιφάνεια, να μας θυμίσει μαθητικά ή φοιτητικά χρόνια, τότε που κλείναμε βιαστικά το βιβλίο για να μην χάσουμε το καινούργιο επεισόδιο (τότε δεν υπήρχε ακόμα web tv για να το δούμε σε επανάληψη) ή που σπαζόμασταν ανελέητα κάθε φορά που η ιστορία κοβόταν απότομα σε κάποιο κομβικό, για την εξέλιξη, σημείο.
Αυτές τις μέρες τα social media παραληρούν ξανά χάρη στην επαναπροβολή του Λόγω Τιμής της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και του Λάμπη Ζαρουτιάδη, της σειράς που μας σύστησε, πριν από είκοσι χρόνια, όλους μαζί, σε μία οθονιά, τον Άλκη Κούρκουλο, την Βίκυ Βολιώτη, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, την Χριστίνα Αλεξανιάν τον Άρη Πυρπασόπουλο και τον Δημήτρη Αλεξανδρή. Οι υπερβολές στο σενάριο παροιμιώδεις, τα αστεία που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για τους χαρακτήρες περισσότερο γνωστά και από ανέκδοτα, παρόλα αυτά εμείς εξακολουθούμε να κολλάμε στην tv κάθε φορά που θα πετύχουμε κάποιο επεισόδιο, έστω και τυχαία.
Με αυτή την αφορμή παρατηρούμε 8 πράγματα που ήταν σίγουρα πολύ – μα πάρα πολύ – διαφορετικά στην χώρα την εποχή που το Λόγω Τιμής πρωτοέκανε την εμφάνιση του στους δέκτες μας.
1. Το να βρει κάποιος δουλειά ήταν μισής μέρας υπόθεση.
Ποιος δεν θυμάται την σκηνή κατά την οποία ο Μάνος (Άλκης Κούρκουλος) παίρνει την μεγάλη απόφαση να βρει δουλειά σε μεγάλη ασφαλίστη εταιρία, χωρίς να διαθέτει καμία σχετική προϋπηρεσία ή οποιοδήποτε πτυχίο ΤΕΙ ή ΑΕΙ. Το ίδιο απόγευμα επιστρέφει στο σπίτι όπου ζει με τον συγκάτοικο του και ανακοινώνει ενθουσιασμένος πως πήρε τη θέση με απλές, συνοπτικές διαδικασίες. Για την ιστορία να προσθέσουμε πως για να πουλάει ασφάλειες ζωής του έδιναν μισθό και ποσοστά τη στιγμή που σήμερα ίσως να έπαιρνες ένα σκέτο 10% επί των πωλήσεων, αν δηλαδή υποθέσουμε πως θα πήγαινες να δουλέψεις με αντίστοιχη προθημία στις τηλεφωνικές πωλήσεις κάποιας ασφαλιστικής εταιρίας.
2. Ήθελες να πας κάπου; Ταξί χωρίς δεύτερη σκέψη.
Σχέδον σε όλη την διάρκεια των 24 επεισοδιών που διαρκεί η σειρά οι ήρωες μετακινούνται προς πάσα κατεύθυνση με ταξί. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι περασμένες 12 και το ταξίμετρο μετράει διπλά, αν πηγαίνουν μόλις 5 τετράγωνα παρακάτω ή αν στον δρόμο υπάρχει το μποτιλιάρισμα του αιώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πως ο Βασίλης (Δημήτρης Αλεξανδρής) βρίσκει δουλειά, εν μία νυκτί, ως οδηγός ταξί και βγάζει λεφτά με το τσουβάλι, αρκετά για αν ανοίξει την πορεία δική του επιχείρηση με καντίνες.
3. Οι φοιτητές από την επαρχία είχαν την πολυτέλεια να νοικιάζουν διαμερίσματα στον τελευταίο όροφο του Πύργου των Αθηνών.
Όταν η Αθηνά (Αγγελική Δημητρακοπούλου) και η Ηρώ (Βίκυ Βολιώτη) μετακομίζουν στην Αθήνα για σπουδές οι γονείς τους νοικιάζουν για εκείνες ένα τεράστιο διαμέρισμα στον Πύργο των Αθηνών. Στον Πύργο των Αθηνών. Επαναλαμβάνουμε, στον Πύργο των Αθηνών. Στον 11ο όροφο. Με θέα όλη την Αθήνα πιάτο. Αντίστοιχα, ο συγκάτοικος του Μάνου ζει σε ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό σπίτι στον Λυκαβηττό, ενώ ο Μιχάλης (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) και ο Άρης (Γιώργος Πυρπασόπουλος) στην Μπλε πολυκατοικία στα Εξάρχεια.
4. Δεν υπήρχανν κινητά. Τελεία.
Το μισό (και βάλε) σενάριο της σειράς θα είχε εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά αν την ημέρα που η Ηρώ έδωσε το μοιραίο ραντεβού με τον Μάνο στο Θησείο είχε μαζί της κινητό τηλέφωνο ώστε να τον ειδοποιήσει πως θα καθυστηρέσει να φτάσει γιατί έμπλεξε στην κίνηση (μέσα σε ταξί πάντα). Αντί γι’αυτό, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 εκείνη φτάνει την ώρα που εκείνος φεύγει καβάλα στη μηχανή του, δεν συναντιούνται ποτέ και μένουν χωρισμένοι για άλλα τρία χρόνια.
5. Για να κλείσεις τα αεροπορικά σου εισιτήρια για κάποιο ταξίδι πήγαινες περιχαρής σε κάποιο μεγάλο ταξιδιωτικό γραφείο.
Σε κάποιο σημείο του δεύτερου κύκλου της σειράς ο Άλκης Κούρκουλος θέλει να βγάλει ένα εισιτήριο για Βαρκελώνη. Ελλείψει ίντερνετ και κατ’επέκταση όλων των χρήσιμων πλατφορμών ηλεκτρονικών κρατήσεων σε αεροπορικά εισιτήρια, απευθύνεται σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Από εκείνα τα παλιά, τα μεγάλα, με τα λευκά γραφεία και τους 20 υπαλλήλους σε έναν χώρο. Από εκείνα με τους υπολογιστές γκουμούτσες που τρέχανε με προγράμματα λειτουργικού συστήματος DOS και τα πληκτρολόγια που έκαναν τον κλασικό, αγαπημένο θόρυβο που ακουγόταν 3 τετράγωνα πιο κάτω. Ας το παραδεχθούμε. Νοσταλγούμε αυτά τα γραφεία – κι ας μας βολεύει το διαδίκτυο.
6. Δίναμε Πανελλήνιες με το σύστημα των Δεσμών.
Πολλοί από εμάς προλάβαμε να το ζήσουμε κι αυτό. Το σύστημα των δεσμών με τα τέσσερα «καυτά» μαθήματα ανάλογα με τη σχολή στην οποία ήθελες να περάσεις. Η επιτυχία στο συγκεκριμένο σύστημα είχε σαν βασική προϋπόθεση να διαθέτει ο εξεταζόμενος ένα κύριο προσόν. Να είναι σε θέση να θυμάται απ’ έξω και ανακατωτά ολόκληρους τόμους βιβλίων, χωρίς να παραλείψει ημερομηνίες, τελείες ή κόμματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή όπου η Ηρώ χτυπιέται λες και την βρήκε κακό μεγάλο επειδή ξέχασε να γράψει μία ολόκληρη παράγραφο και η Αθήνα επειδή μπέρδεψε μία ημερομηνία.
7. Υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που υπέγραφαν με ευκολία ασφάλειες ζωής.
Αντίστοιχα με τον Δημήτρη Αλεξανδρή που έλυσε το οικονομικό του πρόβλημα οδηγώντας ταξί τις μισές ώρες της ημέρας, ο Άλκης Κούρκουλος (που όπως είπαμε και πριν βρήκε σούπερ δουλειά απλά σηκώνοντας το ακουστικό του αναλογικού του τηλεφώνου) κέρδισε σημαντικά ποσά πείθοντας ανθρώπους να υπογράψουν συμβόλαια ασφάλειας ζωής. Το πόσο πιθανό είναι να σου συμβεί κάτι τέτοιο εν έτει 2018 είναι ανοικτό στα συμπεράσματα του καθενός.
8. Για να βρεις το τηλέφωνο οποιοδήποτε έπρεπε να ανατρέξεις σε κάτι παχιά, δύσοσμα βιβλία με το σήμα του ΟΤΕ στο εξώφυλλο. Τα βιβλία αυτά λέγονταν «τηλεφωνικοί κατάλογοι».
Στα μισά του πρώτου κύκλου ο Άλκης Κούρκουλος χάνει τον συγκάτοικο του Πάνο και αρχιζει να τον αναζητά παντού. Από τα αστυνομικά τμήματα μέχρι τα νοσοκομεία. Φυσικά για να βρει τα τηλέφωνα ανοίγει τον μεγάλο τηλεφωνικό κατάλογο του ΟΤΕ, εκείνο το τεράστιο, δύσχρηστο βιβλίο που μύριζε τυπογραφείο και που κάποτε βρίσκαμε πεταμένο στην αρχή κάθε σεζόν στα γραμματοκιβώτια της πολυκατοικίας μας. Από τότε είχαμε να το δούμε.
