Θα μείνεις ή θα φύγεις; Όποτε χρειαστεί να θέσεις αυτό το ερώτημα, φρόντισε να το θέτεις μόνο στον εαυτό σου. Την απάντηση σίγουρα την ξέρεις. Η απάντηση είναι πάντα μία. Σίγουρα και σταθερά. Γιατί από την στιγμή πού βάζεις αυτό το δίλημμα, έχεις ήδη φύγει και το ξέρεις.
Έχεις ήδη απομακρυνθεί από κάτι που έχει τελειώσει, από κάτι που έχει ξεφτίσει, από κάτι που δεν έχει να σου δώσει πια. Είτε είναι μια σχέση, είτε ένας έpωτας, είτε μία φιλιά ή ακόμα και μία δουλειά.
Όταν βάζουμε στον εαυτό μας το ερώτημα, αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε, τότε έχουμε ήδη φύγει, έχουμε ήδη γυρίσει σελίδα. Η απάντηση είναι μονόδρομος και μάλιστα χωρίς επιστροφή. Κάθε τί που τελειώνει φυσικά και μας πονάει. Πολλές φορές δεν θέλουμε καν να το παραδεχτούμε. Γιατί έχουμε επενδύσει σ’ αυτό συναίσθημα, χρόνο, ενέργεια. Πολλές φορές είναι το ίδιο το συναίσθημά μας, που μας τρομάζει. Γιατί κάθε τι πού τελειώνει και το αποχωριζόμαστε είναι μία απώλεια, ένα μικρό πένθος.
Θα μείνεις ή θα φύγεις; Θα συνεχίζεις εμμονικά να επιμένεις σε κάτι που σε φθείρει, σε κάτι που σου στερεί ενέργεια, σε κάτι που δεν σε πάει μπροστά; Ό,τι τελειώνει, τελειώνει. Οι κύκλοι είναι για να κλείνουν και το παλιό πρέπει να φεύγει για να δίνει την θέση του στο καινούργιο. Θα φύγεις για να πας παρακάτω. Θα φύγεις για να ανοίξεις τα φτερά σου. Θα φύγεις γιατί μόνο έτσι θα μείνεις ζωντανός και θα εξελιχθείς ως άνθρωπος.
Η φυγή δεν είναι πάντα δειλία. Πολλές φορές είναι μεγάλη δύναμη. Δύναμη για την απόφαση και για την εξέλιξη της ιστορίας. Όποιος φεύγει, σημαίνει ότι αλλάζει πορεία. Σημαίνει ειλικρίνεια κυρίως απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και μετά και προς τους άλλους. Η υπομονή και η σταθερότητα είναι σίγουρα αρετές, αρκεί να έχουν λόγο ύπαρξης.
Εσύ φρόντισε μόνο να κρατάς την πόρτα ανοιχτή για τον εαυτό σου και για όσα σε περιβάλλουν. Είναι σαν το νόμισμα, που όταν το ρίχνεις στον αέρα γνωρίζεις πάντα εκ των προτέρων την απάντηση ή ενδόμυχα μέσα σου την εύχεσαι. Θα μείνεις ή θα φύγεις; Δεν χρειάζεται να απαντήσεις, το έχεις κάνει ήδη..
Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
