Κάνε μου μια χάρη σε παρακαλώ.
Σταμάτα!! Ό,τι κάνεις, άστο κάτω τώρα, και σκέψου πράγματα που έχεις αφήσει σε μια νοητή, ατελείωτη λίστα με τίτλο «θα τα κάνω όταν…»
Πιάσε την λίστα και σβήνε!
Χρωστάς συγγνώμες;; Πες τες!! Ειλικρινά, απλά και ξεκάθαρα. Αν τις εννοείς. Αν δεν τις εννοείς τράβα παρακάτω.
Τις είπες τις συγγνώμες σου; Μπράβο!
Είτε γίνουν δεκτές είτε όχι, δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά η ρωγμή θα είναι εκεί. Ξεκίνα να χτίζεις ξανά την σχέση αν υπάρχει λόγος. Αν δεν υπάρχει, ρίξε ένα χαμόγελο και προχώρα.
Και προσπάθησε να μην κάνεις την ίδια βλακεία ξανά. Μάθε κάτι αν μπορείς και προχώρα.
Δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτα με το να κάθεσαι πάνω από το παρελθόν, να το κοιτάς και να το κλαις.
Αν μπορείς, μάθε, προσπάθησε, άλλαξε.
Κλείσε τα μάτια και σκέψου τα σ’ αγαπώ που δεν είπες γιατί περίμενες εκείνες τις ιδανικές συνθήκες που «όταν θα…».
Άστα μωρέ τα ηλιοβασιλέματα και τη Σαντορίνη και τα τέλεια και τα ιδανικά. Πάρε ένα τηλέφωνο και πες στον άλλο, «θέλω να σε δω τώρα».
Δεν έχει σημασία αν θα είναι στο πιο trendy μαγαζί της εποχής. Σημασία έχει να το πεις. Και να το ακούσει ο άλλος. Να πεις «σ’ αγαπώ» και να χαμογελάσουν τα μάτια κάποιου.
Και ξεκόλλα τον εγκέφαλό σου από τα γκομενικά. Δεν υπάρχουν μόνο αυτά στον πλανήτη. Μπορεί η κινητήριος δύναμη αυτού του κόσμου να είναι ο έρωτας αλλά τα σ’ αγαπώ σου τα χρωστάς κι αλλού.
Βρες τους ανθρώπους σου και πες τους το. Ό,τι έχεις μέσα σου. Βγάλε το και πες το. Μην το αφήνεις να ριζώσει.
Ότι και να ναι, πρέπει να το βοηθήσεις να εξελιχθεί. Να μεγαλώσει ή να απελευθερωθεί. Μην περιμένεις αυτό το «όταν θα….»
Είναι η μεγαλύτερη βλακεία που μπορείς να κάνεις!!! Και στο λέει η πρωταθλήτρια του είδους! Δεν υπάρχει καμία στιγμή που λέγεται «όταν θα…»
Ζήσε το σήμερα, την στιγμή τώρα, αυτό το λεπτό δεν θα γυρίσει και τα επόμενα δεν στα εξασφάλισε κανείς!
Αν βρεις κάποιον να σου εγγυηθεί όχι το μέλλον αλλά την μια μέρα μετά, εγώ σε αφήνω στην ησυχία σου. Αλλά επειδή δεν θα βρεις, πάμε άλλη μια.
Όσο εσύ περιμένεις, η ζωή σου σπάει πλάκα!
Προχωράει και πάει παρακάτω. Κι εσύ κάτσε και περίμενε να έχεις λεφτά, να έχεις χάσει κιλά, να έχει ισιώσει το μαλλί σου, να είσαι ξέγνοιαστός και να βρεθεί ζωή στον Πλούτωνα!
Καν’ τα τώρα.
Και τα καλά και τα κακά, και τα σωστά και τα λάθη, καν’ τα όλα! Αλλά καν’ τα τώρα!
Όπως μπορείς. Όσο απλά γίνεται. Όπως μπορεί να γεμίσουν την ψυχή σου.
Για σένα. Όχι για τους άλλους.
Για να γεμίσεις εσύ. Όχι για να πρασινίσουν οι άλλοι με τη χαρά σου.
Καθάρισε το γύρω σου.
Κράτα τους ανθρώπους που μιλάτε την ίδια διάλεκτο και είναι η παρουσία τους αυτή που σε κάνει να χαμογελάς.
Καθάρισε το χώρο σου, κράτα ό,τι σου χρειάζεται.
Δεν φτιάχνουν τα πράγματα τις μνήμες. Οι στιγμές φτιάχνουν τις μνήμες.
Βρες τις τοξικές πηγές, τους τοξικούς ανθρώπους, τους νηστικομάτηδες που λέγαν οι γιαγιάδες μας και ξαπόστειλέ τους.
Όταν θα….. Δεν έχει!!!
Και δεύτερη ζωή, δεν έχει λέει η Τζίνα. Και αυτό το καταλαβαίνουμε αργά, συνεχίζει. Όταν ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με την σκληρή πραγματικότητα.
Χαμογελάει η Τζίνα.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι χαράσσουν την ψυχή σου κι ας μην άγγιξαν ποτέ την καθημερινότητά σου.
Άλλαξες μαζί τους κουβέντες και μέσα από τις λέξεις δέθηκαν μέσα σας τα πάντα.
Κι αν θες να τιμήσεις αυτούς τους ανθρώπους πρέπει κάτι να αλλάξεις στη δική σου ζωή.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι περνάνε από την ζωή και το αποτύπωμά τους σε αλλάζει.
Δεύτερη ζωή δεν έχει…
Της Σοφίας Παπαηλιάδου για loveletters
