Στην παιδική μας ηλικία μαθαίνουμε τις πρώτες λέξεις, τους αριθμούς και τα χρώματα.
Ένα μάθημα ακόμα πιο σημαντικό νομίζω, θα ήταν να μας γράψουν στο μαυροπίνακα της τάξης μία αλήθεια που με πόνο θα συνειδητοποιήσουμε αργότερα στη ζωή μας.
Στη ζωή υπάρχουν άνθρωποι που θα σε αγαπήσουν χωρίς μέτρο, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς αναστολές. Άνθρωποι, που θα αγαπήσουν το «είναι» σου με τα ελαττώματά του και θα αποδεχτούν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία σου.
Μόνο σε αυτούς αξίζει να επενδύσεις γιατί αυτοί, είναι άνθρωποι και όχι απλά άτομα. Και μπορεί να σε τρομάξει η αλήθεια τους όμως έρχεται μια στιγμή που η ζωή απαιτεί να ξεπεράσεις τις όποιες ανασφάλειές σου και να αποφασίσεις την αλλαγή κάνοντας το δικό σου απολογισμό.
Μία αλλαγή που θα την κάνεις μόνος, θα πολεμήσεις, θα πονέσεις, θα ρισκάρεις αλλά καταλαβαίνοντας τί πραγματικά σε κάνει ευτυχισμένο και θα σε ανταμείψει με τη μαγεία της αναγέννησης. Αναγέννηση από τις στάχτες του παρελθόντος γεμάτες αναμνήσεις και σκόρπια πρόσωπα.
Πόσοι άνθρωποι έχουν γύρω τους ανθρώπους που τους αγαπούν αλλά παρόλα αυτά νιώθουν μοναξιά; Μπορεί και εσύ ο ίδιος να το έχεις βιώσει ή να το βιώνεις αυτή τη στιγμή!
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί;
Μην φοβηθείς το χάος, την αβεβαιότητα, την ασυμμετρία συναισθημάτων που θα νιώσεις. Η ανθρώπινη ψυχή σε καλεί να αφεθείς, όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί εσύ και μόνο εσύ το επιθυμείς! Ένας αγώνας δρόμου ανάμεσα στα συναισθήματα, τα όνειρα, τις ελπίδες, τις υποσχέσεις και τη λογική!
Αυτή η αέναη μάχη ανάμεσα στην καρδιά και στο μυαλό! Δεν είναι εύκολο να αφήσεις στο παρελθόν κάτι που αγαπάς, όμως θυμήσου πως δεν είναι απώλεια καθετί που χάνεις!
Γιατί οι ζωές μας είναι κύκλοι με δαντελένιους φιόγκους να μας δένουν με ό,τι η ψυχή μας ποθεί. Πάρε μία βαθιά ανάσα και αφέσου. Αφέσου στο ένστικτο της στιγμής.
Στα μαθήματα που οι άνθρωποι που πέρασαν από δίπλα σου και σου δίδαξαν. Χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο στο φιλμ των αναμνήσεων και ψαχούλεψε μέσα σου. Σίγουρα θα βρεις το θάρρος που κρύβεις, κάποιες φορές πολύ βαθιά και τότε ο δικός σου απολογισμός θα ξεκινήσει. Μην φοβηθείς τη νύχτα,το σκοτάδι της απώλειας. Ξέρεις, οι μεγαλύτερες αλλαγές γίνονται ύστερα από βαθιές νύχτες.
Δώσε χώρο, χρόνο και κομμάτια από την ψυχή σου σε αυτούς με τους οποίους μπορείς να εκφραστείς χωρίς να βάζεις τη μάσκα του “δυνατού” γινόμενος ευάλωτος και τρωτός.
Σε αυτούς με τους οποίους μπορείς να είσαι ο αληθινός σου εαυτός. Να είσαι αληθινός. Μόνο τότε θα δεις και την αλήθεια των άλλων και τότε θα επιλέξεις και είμαι σίγουρη πως θα δεις ότι οι πληγές σου μία μία θα εξαφανίζονται, χωρίς να το καταλάβεις. Θα έχεις βρει τον εαυτό σου να αφήνεται σε αυτά που η ψυχή σου ποθεί.
Η σκόνη της αλήθειας κρύβεται στις χαραμάδες της μάσκας που επιλέγεις να φοράς για να προστατευτείς από αυτά που νομίζεις ότι θα σε ισοπεδώσουν στον σκληρό κόσμο που ζούμε.Πως ενδεχομένως σε κάνουν να χάσεις από δίπλα σου ανθρώπους. Πίστεψέ με όμως, . Και οι άνθρωποι που πραγματικά σε αγαπούν, θα μείνουν κοντά σου για αυτή ακριβώς την ευάλωτη μα τόσο αληθινή πλευρά σου!
Γράφει η Ζωή Αργύρη
ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr
