Τόσο απλό, τόσο καθημερινό, το συναντάς στον δρόμο όταν περπατάς. Εκεί που είμαι στον δρόμο και περπατώ ακούγοντας μουσική, είμαι κατσούφης, σκέφτομαι τα προβλήματα μου και κοιτώ κάτω τον δρόμο, ξαφνικά έρχομαι αντιμέτωπος με κάτι ιερό, ένα χαμόγελο μιας περαστικής κοπέλας. Κοντοστέκομαι, εκείνη με προσπερνά.
Μπορεί να καταλάβει ότι την έχω παρατηρήσει, να γυρίσει να με κοιτάξει και να μου χαμογελάσει περισσότερο και να συνεχίσει να περπατά, μέχρι να γίνει μια κουκίδα μακριά στον ορίζοντα. Στην περίπτωση όμως που με προσπεράσει, θα συνεχίζει να χαμογελά. Εγώ θα κάθομαι πάλι κολλημένος στην θέση μου, και θα αναρωτιέμαι πώς το κάνει. Πώς οι γυναίκες είναι πιο αισιόδοξες από τους άντρες. Παρατηρώ τριγύρω ότι διαλέγουν έναν χαμογελαστό σύντροφο και όχι έναν κατσούφη. Το θέμα, θα μου πείτε, είναι ότι τις κατηγοριοποιώ και ότι δεν υπάρχουν γυναίκες μελαγχολικές και αγέλαστες.
Είναι σπάνιο αυτό στον κόσμο έξω. Όταν βγαίνουν από την πόρτα τους, αφήνουν ως δια μαγείας τα προβλήματά τους, χαμογελάνε και προσφέρουν τριγύρω τους μια θετική αύρα. Συνήθως διαλέγουν έναν άντρα που θα χαμογελάσει ή θα τον κάνουν εκείνες να τους χαμογελάσει. Έναν κατσούφη θα τον αφήσουν στην μελαγχολία του. Αν είναι μελαγχολικές, θα ενώσουν τις μελαγχολίες τους.
Το θέμα είναι, φίλε άντρα, να κάνεις την γυναίκα να χαμογελά, γιατί αυτή θα σε κάνει να φτάσεις ψηλά. Εκείνη θέλει κάτι το απλό, να της παίρνεις το δάκρυ, την λύπη, την στενοχώρια και να την μετατρέπεις σε χαμόγελο. Μόνο με αυτό θα σε ερωτευτεί. Χαμόγελο ίσον έpωτας. Είναι το πρώτο που βοηθάει να ξεκινήσει ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή σου. Κι αυτό το κεφάλαιο λέγεται Έpωτας.
Χρήστος Κορφοξυλιώτης
Πηγή: loveletters.gr
