Ο Πέτρος Ξεκούκης έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Ρενέ Σαραντινού, όπου αποκάλυψε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με την απώλεια του πατέρα του.
Η περιοδεία αυτή σε βρίσει σε μια δύσκολη στιγμή ζωής.
Ακριβώς, έχω τη μανούλα μου άρρωστη στο νοσοκομείο. Ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά οφείλω να κοιτάξω και την παράσταση. Αγαπώ πολύ τη μητέρα μου. Η μαμά είναι μαμά, η οικογένεια είναι οικογένεια και η παράσταση είναι παράσταση. Υπήρξε ένα πολύ μεγάλο συμβάν που έχει στιγματίσει τη ζωή μου, το 1994, όταν έπαιζα σε μια παράσταση με τον αείμνηστο Βασίλη Τσιβιλίκα και τον Κώστα Βουτσά, κι έκανα τα γυρίσματα της σειράς “Άγγιγμα ψυχής”.
Ποιο είναι αυτό;
Χαιρέτησα τον πατέρα μου, που λάτρευα, το πρωί στις 10:00, γιατί 11:30 είχα γύρισμα. Κάνω γύρισμα και στις 12:15, η ώρα που στιγμάτισε τη ζωή μου, μου τηλεφωνεί η μητέρα μου να μου πει ότι ο πατέρας μου έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, από ανακοπή καρδιάς. Ο Μανούσος Μανουσάκης μου είπε ότι δεν μπορούσα να σταματήσω τη σκηνή, γιατί δεν θα είχαν επεισόδιο να δείξουν σε τρεις ημέρες. Οπότε, έπρεπε να κάνω το γύρισμα.
Τι έκανες τότε;
Έκλαψα για τον πατέρα μου… Ήταν πολύ ξαφνικό. Στις 10:00 τον είχα χαϊδέψει, τον είχα φιλήσει και είχα φύγει να πάω στο γύρισμα. Τελείωσα το γύρισμα στις 17:15 και δεν προλάβαινα να πάω στα Μέγαρα όπου μένω. Εκεί έχουμε το έθιμο να έχουμε τον νεκρό με το φέρετρο μέσα στο σπίτι μας και να τον κλαίμε οι συγγενείς. Δεν προλάβαινα να πάω και πήγα απευθείας στο θέατρο, όπου έκανα δύο παραστάσεις κι έπαιξα κωμωδία, το έργο «Ότι πείτε υπουργέ μου». Ο πατέρας μου ήταν νεκρός στο σπίτι και δεν τον είχα δει. Έκανα την παράσταση, πήγα στο σπίτι στις 00:30. Είχα να πάω από το πρωί. Φτάνοντας στο σπίτι έκλαψα, έμεινα εκεί, όπως έπρεπε να κάνω για τον πατέρα μου. Η κηδεία έγινε το πρωί, γιατί το απόγευμα έπαιζα πάλι διπλή παράσταση, κωμωδία, στο θέατρο Περοκέ. Αυτό οφείλω να κάνω και τώρα, που η μανούλα μου είναι άρρωστη και βρίσκεται στο νοσοκομείο δύο εβδομάδες.
