Στην Espresso και στο Νίκο Νικόλιζα παραχώρησε συνέντευξη η Ρένα Κουμιώτη, η οποία κατά τη διάρκεια της καριέρας της συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του μουσικού στερεώματος.
Η τραγουδίστρια μίλησε για την αδελφική σχέση που είχε με τον Γιάννη Πουλόπουλο, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από την ζωή, αλλά απάντησε και στον Λάκη Παπαδόπουλο που είχε αναφέρει σε κείμενό του ότι ο Γιάννης Πουλόπουλος ήταν πολύ καλός ερμηνευτής αλλά υστερούσε έναντι άλλων γνωστών καλλιτεχνών.
Η Ρένα Κουμιώτη ανέφερε για την μουσική της συνύπαρξη με τον λαϊκό τραγουδιστή: «Όταν πρωτοπήγα στο σπίτι του Μίμη Πλέσσα και άνοιξε η πόρτα βλέπω μπροστά μου τον «θεό», τον Γιάννη Πουλόπουλο, και μου κόβεται η φωνή. Με ακούει ο Πλέσσας, κάθεται στο πιάνο και μου παίζει δύο τραγούδια. Το «Δώσε μου το στόμα σου» και το «Πρώτη φορά». Ο Μίμης με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει «Πολύ ωραία το είπες». Ωστόσο στο στούντιο δυσκολεύτηκα κάποια στιγμή. Έρχεται λοιπόν ο Πουλόπουλος και μου λέει στο αυτί: «Πριν ανεβάσεις, να σκέφτεσαι κάτι και να θυμώνεις». Αυτό ήταν. Και μετά μαζί με τον Γιάννη τραγουδάμε τον «Δρόμο», όπου η καριέρα μου εκτινάχτηκε.
«Δεν μπορείς να καταλάβεις, παιδί μου, πόση στενοχώρια πήρα με τον θάνατο του Γιάννη. Έφυγε το άλλο μου μισό. Για εμένα ο Γιάννης ήταν τα πάντα στο τραγούδι. Τον λάτρευα όχι μόνο για τη φωνή και τη φιλία που είχαμε, αλλά γιατί ήταν πολύ καλό παιδί. Ήταν σαν κι εμένα: Κιμπάρης! Αυτό που σου έλεγε, αυτό ήταν. Τελεία και παύλα. Ούτε πολλά λόγια ούτε φανφάρες. Γι’ αυτό ταιριάξαμε. Θυμάμαι όταν φεύγαμε, μετά το πρόγραμμα, από το κέντρο που εμφανιζόμασταν αράζαμε στο αυτοκίνητο μακριά από τον κόσμο, γιατί δεν θέλαμε ο κόσμος να μας βλέπει ως είδωλα και να υπάρχουν ακραίες καταστάσεις θαυμασμού. Για εμάς ήταν απλά δουλειά όλο αυτό. Θέλαμε να τραγουδήσουμε και να πάμε στο καλό.»
Η τραγουδίστρια συμπλήρωσε και για το κείμενο του Λάκη Παπαδόπουλου: «Δεν το δέχομαι ότι ο Νταλάρας είναι ανώτερος του Πουλόπουλου. Ο Μπιθικώτσης και ο Καζαντζίδης μπορεί να ήταν. Είναι ντροπή να λέγονται τέτοια πράγματα για τον Πουλόπουλο. Ντροπή, ντροπή. Εγώ να ξέρεις είμαι πουλοπουλική με αίμα. Για εμένα ο Γιάννης ήταν σαν αδερφός μου. Σαν οικογένειά μου.»
