Πόπη Λάζου, η ξανθιά ενζενί του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, που ξεχώρισε σε ταινίες όπως «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» και «Ζητείται ψεύτης», έδωσε για πρώτη φορά στη ζωή της συνέντευξη, στα 84 χρόνια της, στην Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα, μιλώντας για την καριέρα, τον λόγο που αποσύρθηκε νωρίς από την υποκριτική, αλλά και τις αληθινές φιλίες της από τον κόσμο της μεγάλης οθόνης.
Για τις αγαπημένες της συνεργασίες, είπε: «Εγώ ξεκίνησα με τον Μίμη Φωτόπουλο. Αυτός έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν και η πρώτη εμπειρία ως ηθοποιός μαζί του. Έπειτα με τον Αυλωνίτη, τη Βασιλειάδου και τον Ρίζο, που ήμασταν στον ίδιο θίασο. Ειδικά με τη Βασιλειάδου ήμασταν σαν οικογένεια. Για μένα η Γεωργία ήταν και μάνα και αδερφή. Με συμβούλευε στα γυρίσματα, στο θέατρο, πώς να συμπεριφέρομαι, στα πάντα. Μοναδική γυναίκα και άνθρωπος! Με όσους και αν έπαιξα, δεν είχα προβλήματα συνεργασίας. Εγώ ήμουν νέα και πάντα υπάκουα σε όσα μου έλεγαν. Δεν είχαμε προστριβές!».
«Για μένα η Γεωργία ήταν και μάνα και αδερφή. Με συμβούλευε στα γυρίσματα, στο θέατρο, πώς να συμπεριφέρομαι, στα πάντα»
Αυτή είναι που της λείπει περισσότερο άλλωστε, από όλους τους συμπρωταγωνιστές της, όπως παραδέχτηκε: «Τη Γεωργία Βασιλειάδου δεν υπάρχει μέρα που να μην τη σκεφτώ. Ήμασταν πολύ δεμένες και πολύ καλή ψυχή. Πριν πεθάνει η Γεωργία, ήταν στο νοσοκομείο άρρωστη. Κάθε μέρα λοιπόν έλεγε στην κόρη της, τη Φωτεινούλα: “Σε παρακαλώ, πες της Πόπης να έρθει”. Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Εγώ όμως είχα ήδη φύγει τουρνέ με τον Παπαγιαννόπουλο. Και όταν πέθανε η Γεωργία, εγώ δυστυχώς δεν ήμουν εκεί που με ζητούσε. Δεν μπορούσα να αφήσω τον θίασο και να επιστρέψω στην Αθήνα.
»Όταν γύρισα στην Αθήνα, η Γεωργία είχε φύγει από τη ζωή. Με πήρε λοιπόν η κόρη της τηλέφωνο και μου λέει: “Πόπη, η μαμά έχει ηχογραφήσει μια κασέτα και στην έχει αφήσει για να την ακούσεις εσύ. Μιλάει για σένα. Όπως σου έχει αφήσει και ένα άλλο δώρο“. Εγώ όμως ήμουν τόσο λυπημένη που πέθανε, που δεν πήρα ποτέ αυτά που μου άφησε η Γεωργία. Και ακόμα και σήμερα εξακολουθώ να είμαι το ίδιο λυπημένη για τον χαμό της. Αυτό το φέρω βαρέως στη συνείδησή μου. Η Γεωργίτσα ήταν η αγαπημένη μου!».
«Όταν γύρισα στην Αθήνα, η Γεωργία είχε φύγει από τη ζωή. Με πήρε λοιπόν η κόρη της τηλέφωνο και μου λέει: “Πόπη, η μαμά έχει ηχογραφήσει μια κασέτα και στην έχει αφήσει για να την ακούσεις εσύ. Μιλάει για σένα“»
Παρόλο που φαίνεται να έχει τις καλύτερες αναμνήσεις από την καριέρα της, αποσύρθηκε νωρίς από την υποκριτική, το ’84, επειδή, όπως εξήγησε, αρρώστησε βαριά ο σύζυγός της, «ένας λεβέντης στρατιωτικός που είχε πολεμήσει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». «Και είπα: “Τέρμα όλα. Σταματάω“». Δεν είχε δώσει μάλιστα καμία συνέντευξη όλα αυτά τα χρόνια καθώς, όπως πρόσθεσε, δεν την ενδιέφερε καθόλου το κομμάτι της δημοσιότητας.
