Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, αλλά κάποια άλλα όχι μόνο αλλάζουν αλλά δεν ξαναγυρίζουν πίσω! Συνήθειες με τις οποίες μεγαλώσαμε αλλά που τα παιδιά μας δεν μπορούν καν, να τις φανταστούν. Και αν προσπαθήσεις να τους τις περιγράψεις, νομίζουν πως τους διηγείσαι ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, χαρακτηρίζοντάς σε γραφικό και…. μεγάλο!
Οι φωτογραφίες που περίμενες μία εβδομάδα για να τις δεις!
Κάποτε, όταν απαθανατίζαμε τις όμορφες στιγμές μας με την φωτογραφική μας μηχανή, το κάναμε λίγο στην τύχη! Τραβούσαμε όσες φωτογραφίες είχε το φιλμ κι έπειτα έπρεπε να πάμε στο φωτογραφείο για να μας τις εμφανίσει. Δεν πειραματιζόμασταν, δεν βλέπαμε κατευθείαν το «κλικ» μας, δεν χρησιμοποιούσαμε φίλτρα, δεν δοκιμάζαμε στάσεις ούτε επιδιδόμασταν σε αμέτρητες selfies μέχρι να πετύχουμε την καλή.
Δεν θα ξεχάσω την ανυπομονησία μας όταν ερχόταν η ώρα να παραλάβουμε τις φωτογραφίες! Δεν περιμέναμε καν να πάμε σπίτι για να τις ανοίξουμε! Μόλις παραλαμβάναμε τον κίτρινο, χάρτινο φάκελο με τις φωτογραφίες, τις βλέπαμε ευθύς αμέσως, εκεί, μπροστά τον φωτογράφο, χαμογελώντας σαν χαζοί.
Οι κασέτες που ηχογραφούσαμε από το ραδιόφωνο, μαζί με την φωνή του εκφωνητή!
Τα παλιά εκείνα χρόνια που, μεταξύ μας, δεν είναι και τόσο παλιά, δεν υπήρχε το YouTube ή τα μικροσκοπικά MP3. Όταν μας άρεσε ένα τραγούδι, υπήρχαν δύο επιλογές. Είτε να αγοράσουμε τον δίσκο ή την κασέτα με ολόκληρο το album το οποίο δεν ήταν πάντα εφικτό, είτε να ηχογραφήσουμε το τραγούδι σε μία κασέτα από το ραδιόφωνο.
Αξιοσημείωτο, δε, είναι, πως οι περισσότερες κασέτες της παιδικής μας ηλικίας, εκτός από το ότι συμπεριλάμβαναν τραγούδια άσχετα το ένα με το άλλο, συχνά ηχογραφούσαν και… τη φωνή του εκφωνητή που αποφάσιζε, στη μέση ακριβώς του τραγουδιού, να κάνει ένα σχόλιο.
Το να… χάνεσαι με το αυτοκίνητο!
Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου με του γονείς μας να ψάχνουν μανιωδώς τον σωστό δρόμο, διαβάζοντας με αγωνία χάρτες; Αυτή η αίσθηση, πως είσαι κάπου αλλά δεν ξέρεις πού, δεν γνωρίζεις πότε θα φτάσεις στον προορισμό σου και αν θα βρουν οι δικοί σου εύκολα τον δρόμο, είναι και που τα παιδιά μας δεν θα ζήσουν ποτέ. Τα GPS είναι, πλέον, προσβάσιμα σε όλους μας και είναι πραγματικά δύσκολο να χαθείς με το αυτοκίνητο σε μία εκδρομή.
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που δεν χωρούσαν στην τσέπη μας
Και ποιος δεν θυμάται τα τεράστια, εκείνα, ηλέκτρονικά που υπήρχαν σε κάποια, μόνο, μαγαζιά όπου μαζευόμασταν τα απογεύματα και παίζαμε packman! Ακόμα κι αν δεν ήσουν φανατικός οπαδός των ηλεκτρονικών, δεν γίνεται να μην είχες παίξει έστω και μία φορά αυτό το θρυλικό παιχνίδι! Οι κόντρες, τα στοιχήματα, η καζούρα, ο όμορφος συναγωνισμός και στο τέλος η βόλτα με τα πόδια για παγωτό είναι εμπειρίες που τα παιδιά μας δεν θα ζήσουν. Η μορφή των παιχνιδιών έχει αλλάξει εντελώς, ενώ τα περισσότερα, πλέον, χωράνε στην τσέπη του παντελονιού σου.
Η αλληλογραφία και τα καρτ ποστάλ
Δεν είμαι και τόσο μεγάλη, αλλά ναι, τα πρόλαβα! Σαν ήμουν παιδί, με τους φίλους που έμεναν μακριά ανταλλάσσαμε γράμματα και καρτ ποστάλ. Ακόμα και τα πρώτα σκιρτήματα, είχαν την μορφή ερωτικών επιστολών τις οποίες περίμενες με αγωνία και βραδινά ξενύχτια ακούγοντας κασέτες με μπαλάντες στο ογκώδες walk man σου.
Το σκηνικό έχει αλλάξει άρδην, πλέον, αφού όχι μόνο μπορούν οι νέοι να επικοινωνήσουν άμεσα και οποιαδήποτε στιγμή μεταξύ τους, αλλά ξέρουν και ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται ο άλλος, εάν διάβασε το μήνυμα ή εάν η απάντησή του θα έρθει σύντομα. Έχει το γούστο του κι αυτό, δε λέω, αλλά η γλυκιά προσμονή της αλληλογραφίας δεν συγκρίνεται με τίποτα!
