O Μιχάλης Ρακιντζής δεκαέξι χρόνια μετά το “S.A.G.A.P.O.” μιλάει στο NEWS24/7 για τη συμμετοχή του στη Eurovision, τη μουσική και τη ζωή του Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, ο στίχος και η μουσική του ήταν πάντα μπροστά από την εποχή. Όπως ακριβώς συνέβη και το 2002 στη Eurovision. O Μιχάλης Ρακιντζής ανέβηκε στη σκηνή του Ευρωπαϊκού Διαγωνισμού Τραγουδιού με την χαρακτηριστική ενδυμασία και τη φουτουριστική χωρογραφία τραγουδώντας τον ‘μαγικό κωδικό’ που δεν ήταν άλλος από το ‘S.A.G.A.P.O’.
Η Ευρώπη φάνηκε να μην είναι έτοιμη για αυτό το κομμάτι και μας έδωσε – δυστυχώς – την 17η θέση. Το κομμάτι, όμως, αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το ελληνικό κοινό και ο Μιχάλης, όπως μας είπε, δεν θα το άλλαζε με τίποτε. “Δεν μετάνιωσα για τη συμμετοχή στη Eurovision. Ίσα-ίσα, αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα ξαναπήγαινα με το ίδιο κομμάτι.
Ήταν μια απόφαση που πήρα εκείνη τη στιγμή, το έκανα και μόλις κατέβηκα από τη σκηνή τελείωσε. Η θέση που τερματίσαμε μικρή σημασία έχει. Αυτό που βλέπω είναι πόσο έχει αγαπήσει το «S.A.G.A.P.O» o κόσμος και δεν γίνεται με τίποτε να λείπει από κάθε live μου”.
“Νιώθω ότι δεν έχω δουλέψει στη ζωή μου”
Όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, δεν το βλέπεις ως δουλειά. Μάλλον, έτσι βλέπει και την ενασχόλησή του με τη μουσική όλα αυτά τα χρόνια ο Μιχάλης.
“H μουσική με έχει μαγνητίσει και ασχολούμαι μαζί της από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με πολύ χαρά και αγάπη. Είναι η διασκέδασή μου συγχρόνως. Μπορεί να το έχω κάνει επάγγελμα, αλλά θεωρώ ότι δεν έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου και αισθάνομαι κι ενοχικά πολλές φορές γι’ αυτό.
Όταν ξεκίνησα να παίζω μουσική με συγκροτήματα, είχαμε κατά 95% πολιτικό στίχο. Στην ελληνική μουσική είναι διαφορετικά. Ο πολιτικός στίχος μου φαινόταν αστείος στα ελληνικά. Δεν έχει την αλήθεια που θα ήθελα να έχει. Έτσι, αυτό που έμενε για να τραγουδήσω ήταν η ανθρώπινη σχέση, η φιλική, η ερωτική, πράγματα που παρατηρώ, πράγματα απλά.
Είναι πολύ ωραίο να ξέρεις ότι τα τραγούδια σου δεν γράφονται με προορισμό ένα δύο μήνες, αλλά μπορούν να διαρκέσουν και να είναι ενδιαφέρονται σε μια άλλη γενιά που δεν έχει ζήσει τις δικές σου εμπειρίες. Αυτό που λέμε διαχρονικό”.
“Δεν καβάλησα ποτέ το καλάμι”
Ο Μιχάλης Ρακιντζής, ο απόλυτος ποπ σταρ της δεκαετίας του ‘90, συνεχίζει ακόμη και σήμερα με την ίδια ακριβώς όρεξη. Και πάντα βλέπει μπροστά.
“Όταν γράφω ένα κομμάτι δεν σκέφτομαι αν θα γίνει επιτυχία. Δεν με απασχολεί. Θέλω, όμως, να φτιάχνω τραγούδια, τα οποία να είναι μπροστά από την εποχή τους.
Δεν είχα ποτέ θέμα με τη δημοσιότητα. Ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, με κάποια συγκροτήματα που είχα και τις εμφανίσεις που κάναμε. Δεν μου ήρθε απότομα, γι’ αυτό και δεν τρελάθηκα ποτέ, δεν το πήρα πάνω μου, ούτε καβάλησα κάποιο καλάμι. Ήταν κάτι που ερχόταν σταδιακά. Δεν σκεφτόμουν ότι έκανα κάτι πολύ ξεχωριστό. Απλά η φύση της δουλειάς είναι τέτοια.
Πιστεύω ότι ως άνθρωποι κάνουμε πολλά λάθη στη ζωή μας, αλλά μαθαίνουμε από αυτά. Δεν έχω κάνει κάτι τόσο τραγικό που να με συνοδεύει και με ακολουθεί. Θα ήμουν πολύ αχάριστος για να πω ότι θα άλλαζα κάτι που έχω κάνει.
Αν βλέπεις ειδήσεις και παρακολουθείς τι συμβαίνει γύρω σου, καταλαβαίνεις ότι εδώ και επτά χρόνια ζούμε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Και δεν τα βλέπω και να βελτιώνονται. Δεν νομίζω ότι είναι κανείς διαθέσιμος να αλλάξει κάτι στη ζωή του και την καθημερινότητά του. Τις αλλαγές δεν θα έπρεπε να μας τις επιβάλλουν απ’ έξω, αλλά να τις κάνουμε εμείς οι ίδιοι”.
Όσο για το αν έχει κάποιο μότο ζωής, επιμένει: “Δεν ακολουθώ κάποια συμβουλή γερόντων. Ακολουθώ το ένστικτό μου, το οποίο κάποιες φορές με οδηγεί σωστά, ενώ κάποιες άλλες χρειάζεται διορθώσεις. Ζω με τη μουσική, με τους δικούς μου ανθρώπους και δεν φέρω αυτή την καλλιτεχνική ιδιότητα όταν κατεβαίνω από το stage”.
