Ο Στάθης Ψάλτης έφυγε από τη ζωή στις 21 Απριλίου 2017. Φέτος συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του. Η κόρη του, Μαρία Ψάλτη, μίλησε στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα για πατέρα της και εξομολογήθηκε πως η απώλειά του είναι αβάσταχτη για εκείνη. «Νομίζω πως όσα χρόνια και να περάσουν αυτή η αίσθηση ότι ο πατέρας μου έχει “φύγει” δεν πρόκειται να ξεπεραστεί. Νομίζω πως θα χτυπήσει την πόρτα και θα μπει μέσα να με χαιρετήσει», λέει χαρακτηριστικά.
Τι σας λείπει περισσότερο από εκείνον;
Η επικοινωνία που είχαμε. Οτιδήποτε μου συνέβαινε τον έπαιρνα τηλέφωνο. Ακόμα και τώρα το χέρι μου πηγαίνει στο νούμερο τηλεφώνου που είχε και προσπαθώ να του τηλεφωνήσω. Και μετά συνειδητοποιώ και λέω “Μαρία τι κάνεις; Ο μπαμπάς έχει πεθάνει”. Είναι τρομακτική η έλλειψη της απώλειάς του. Ο πατέρας μου ζει μέσα μου, αλλά η θέση δίπλα μου θα είναι πάντα άδεια.
Τους τελευταίους μήνες της ζωής του πέρασε πολύ δύσκολα. Υπήρξαν άνθρωποι που του στάθηκαν;
Ήταν ο κουμπάρος του, Μάρκος Τάγαρης συνεχώς στο πλευρό του!
Ο μπαμπάς σας απέκτησε χρήματα μετά από τόσα χρόνια καριέρας;
Απέκτησε χρήματα, τα οποία όμως δεν κράτησε. Δεν άφησε πίσω του καμία περιουσία. Έδινε χρήματα σε όσους του ζητούσαν και ο ίδιος δεν έδινε αξία στα ίδια τα χρήματα. Πάντα έλεγε “τα χρήματα δεν είναι για να τα κρατάμε στο μπαούλο, αλλά για να περνάμε καλά”.
Η αρρώστια του σόκαρε το πανελλήνιο. Ο ίδιος πώς αντιμετώπισε αυτόν τον Γολγοθά;
Δεν άφησε περιθώρια στους γιατρούς να του κρύψουν την αλήθεια. Ήθελε να τα γνωρίζει όλα. Έτσι και έγινε. Εμένα άργησε πολύ να μου το πει, γιατί ήθελε να με προστατέψει. Θυμάμαι που μου έλεγε: “Σιγά που θα με ρίξει εμένα ένα καρκινάκι στο κρεβάτι”. Τα πάντα μέχρι την τελευταία στιγμή τα αντιμετώπιζε με χιούμορ.
Τελευταία φορά που τον είδατε ποια ήταν;
Την τελευταία φορά που τον είδα μετά ήταν η ραγδαία εξέλιξη της αρρώστιας του. Όλη τη μέρα ήμασταν μαζί στο δωμάτιό του στο νοσοκομείο. Το βράδυ που τον χαιρέτησα μου λέει: “Καλό βράδυ Μαράκι μου, να προσέχεις και σε ευχαριστώ για όλα”. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν έφυγα από το νοσοκομείο, έπειτα από λίγη ώρα μπήκε στην Εντατική και δεν τον ξαναείδα.
Σας ζητούσε κάτι;
Μου ζητούσε κάθε φορά να τραβάω βίντεο τις εγγονές του και να του τραγουδούν. Του έλειπαν όσο κανείς άλλος!
