Δεν υπάρχουν manuals στο πώς να συμπεριφέρεσαι ως μητέρα στο παιδί σου, για να αναπτυχθεί μια υγιής σχέση. Η Μαρία Σολωμού μιλά στην Φανή Πλατσατούρα για τα δικά της «σωστά και λάθη» στη διαπαιδαγώγηση του μοναχογιού της, Αλέξανδρου.
Ως μητέρα πώς είσαι; Λες ακόμη «Πάρε ζακέτα πριν βγεις έξω»;
Βεβαίως! Δεν ξέρω πώς μια φυσιολογική γυναίκα μπορεί να ξεφύγει από αυτό που λέμε «κλασική μαμά». Προσωπικά, δεν έχω βρει τον τρόπο. Θεωρώ, επίσης, ότι κάποια πράγματα είναι κοινά σε όλες τις μαμάδες, όπως το «Πάρε ζακέτα πριν βγεις έξω». Και ο διάλογος πάει ως εξής:
– Γιατί να πάρω ζακέτα;
– Γιατί κάνει κρύο έξω.
– Εσύ κρυώνεις.
-Ναι, δεν θα το συζητήσουμε όμως. Πάρ’ την και μη τη βάλεις. Ίσως τη χρειαστείς.
Νομίζω ότι δεν υπάρχει ελληνικό σπίτι που να μην έχει ακουστεί έστω μια φορά αυτή η στιχομυθία…
Άσ’ τα, πολλές φορές μου θυμίζω τη μάνα μου και παθαίνω μικρά εγκεφαλικά. Βέβαια, δεν θεωρώ ότι θα γίνω η μάνα μου. Νομίζω ότι είμαστε αιώνες μακριά. Αλλά αυτό που λέμε η κλασική, παραδοσιακή μαμά είμαι! Πώς θα γίνει αλλιώς; Δεν θα ήθελα να είμαι κολλητή με τον γιο μου και να ισοπεδωθούν όλα. Έχουμε κρατήσει τις ισορροπίες.
Πόσο χρόνων είναι;
Ο Αλέξανδρος είναι πλέον 14 ετών.
Πώς είναι τώρα στην εφηβεία;
Δύσκολα. Είναι περίεργο πράγμα η εφηβεία, το θυμάμαι και από μένα, που με είχε πιάσει τρέλα. Αυτές οι ορμόνες πια μας έχουν διαλύσει.
Τις αγκαλιές και τα φιλιά τα έχετε ξεχάσει να φανταστώ;
Ποιες αγκαλιές, χρυσή μου; Είσαι καλά; Δεν τολμάμε να τον ακουμπήσουμε. Πολύ βαρύς τύπος.
Ποιο είναι το πιο συχνό παράπονο που σου κάνει;
Μια ατάκα ακούω συνέχεια. «Οχ, παράτα με, με έπρηξες!». Δεν θέλει πολλά πολλά.
Ποιο θα έλεγες πως είναι το «άλφα» και το «ωμέγα» στη σωστή διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού;
Δεν ξέρω, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Θεωρώ ότι όλες οι μανάδες, όσο και να προσπαθούμε να είμαστε ανεξάρτητες, να κάνουμε ανεξάρτητα παιδιά, να μην επαναλάβουμε τα λάθη των δικών μας γονιών, να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό που δεν σκέφτηκαν οι προηγούμενοι, η λούμπα είναι εκεί και μας περιμένει στη γωνία! Θα πέσουμε, δεν υπάρχει περίπτωση.
Το δικό σου μοντέλο οικογένειας έχει να ζηλέψει σε κάτι από αυτό που μας έχουν «περάσει» ως φυσιολογικό; Δηλαδή, μαμά – μπαμπάς – παιδί, όλοι στο ίδιο σπίτι.
Τίποτα απολύτως! Όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει, αλλά αναρωτιέμαι μήπως ζηλεύουν οι άλλοι το δικό μας. Θα σου πω κάτι: Είμαι αρκετά συμβατική σε αυτό το κομμάτι. Αυτό το «Χώρισα με τον μπαμπά, βρήκα έναν σύντροφο, τον έφερα σπίτι και ζούμε όλοι μαζί στην ίδια στέγη» άργησα πάρα πολύ να το κάνω. Πέρασαν πέντε χρόνια για να μπει άντρας στο σπίτι και μου έλεγαν όλοι ότι «Είναι υπερβολή αυτό που κάνεις».
Αλλά δεν ήθελα, γιατί δεν ήξερα πώς θα το «μεταφράσει» το παιδί μου. Από την άλλη, ήμασταν αρκετά τυχεροί –αν θέλεις–, γιατί διατηρούμε εξαιρετικές σχέσεις με τον μπαμπά του Αλέξανδρου και τη σύντροφό του. Θα βρεθούμε όλοι μαζί, θα πάμε διακοπές, θα μιλήσουμε καθημερινά στο τηλέφωνο. Δεν έχουμε κατάλοιπα, δεύτερες σκέψεις και γκρίνιες.
Και έτσι μεγαλώνετε ένα ευτυχισμένο παιδί…
Καλέ, δεν το συζητώ. Δεν καταλαβαίνω γιατί το δικό μας μοντέλο οικογένειας φαίνεται περίεργο σε κάποιους. Βλέπω γύρω μου «τσακωμένους γονείς» και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Είναι δυνατόν να ακούει το παιδί φωνές ή να αντιλαμβάνεται ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν μιλάνε μεταξύ τους; Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, θα είχα διαλύσει το σύμπαν μέσα μου, αλλά το παιδί μου δεν θα καταλάβαινε τίποτα. Ξέρω ότι το δικό μας μοντέλο οικογένειας δεν είναι σύνηθες. Και να σου πω κάτι; Κακώς!
Το δικό σας μοντέλο, βέβαια, έχει αυξημένες ευθύνες και υποχρεώσεις. Καμιά φορά, επίσης, χρειάζεται να πάρεις και τους δύο ρόλους…
Με ρωτάς αν είμαι εντάξει με αυτό; Είμαι απόλυτα εντάξει! Δεν ξέρω πώς θα ήταν αλλιώς. Δεν το δοκίμασα. Ουσιαστικά, ο Αλέξανδρος έζησε μαζί μου όλα τα παιδικά του χρόνια και τώρα επέλεξε να μείνει με τον μπαμπά του. Το είχαμε συμφωνήσει εξαρχής με τον Μάριο: «Στην παιδική ηλικία περισσότερο εσύ, στην εφηβεία περισσότερο εγώ». Το συζητήσαμε και με το παιδί και είπε ότι θέλει να μείνει με τον πατέρα του.
Το βρήκα απόλυτα φυσιολογικό, γιατί ένα αγόρι στην εφηβεία είναι καλύτερο να μεγαλώνει με το αντρικό πρότυπο. Έτσι, τις περισσότερες ώρες της ημέρας είναι στο σπίτι του μπαμπά του, με τη σύντροφο του μπαμπά του και τις δύο αδελφούλες του. Why not; Μια ωραία, μεγάλη οικογένεια.
