Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Όλοι την απεύχονται κι όλοι γκρινιάρηδες είναι. Κανείς δε θέλει δίπλα του άνθρωπο παραπονιάρη, κι όμως όλοι πιάνουν κάποτε τη μίρλα, με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας. Ειδικά μέσα σε μία σχέση, αν σου πει κάποιος ότι όλα είναι τέλεια, ότι δεν υπάρχουν παράπονα ή τσακωμοί, στάνταρ ψέματα θα σου λέει.
Υπάρχουν, σίγουρα, και περιπτώσεις ανθρώπων που το μόνο που κάνουν στη ζωή τους είναι να τη δυσκολεύουν, παιδεύοντας έτσι κι όσους μένουν δίπλα τους. Εκείνοι που μεμψιμοιρούν κι είναι συχνά εριστικοί απ’ τη φύση τους, πάντα και παντού θα βρουν κάτι που δε θα τους αρέσει. Θα σου πουν ότι το ένα δεν το έκανες καλά και το άλλο δεν το πέτυχες, με ό,τι κι αν έχει να κάνει κάθε φορά. Σπάνια θα τους δεις ευχαριστημένους και καλοδιάθετους.
Το να είναι κάποιος έτσι μουρμούρης, προφανώς και κουράζει και τον ίδιο αλλά και τους ανθρώπους του. Ναι, μεν, είναι καλό να εκφράζεις τα παράπονά σου, αλλά όταν έχεις συνέχεια στην άκρη της γλώσσας σου κάτι να πεις απλά και μόνο για να κάνεις αντίλογο, δε θεωρείσαι ειλικρινής κι ευθύς αλλά υπερβολικός, αχάριστος και κουραστικός. Δεν υπάρχει λόγος για μουρμούρα, όταν μπορείς να κάνεις μια συζήτηση γι’ αυτό που σ’ ενοχλεί.
Απ’ την άλλη, υπάρχει κι ένα άλλο είδος γκρίνιας (αν μπορούμε να την πούμε έτσι), που δεν είναι απαραίτητα κακή, γιατί δε γίνεται με αρνητική πρόθεση (θέλω να πιστεύω) κι είναι αναπόφευκτο σχεδόν μέρος της καθημερινότητας δύο ανθρώπων που συνυπάρχουν. Είναι αυτά τα νάζια και τα παραπονάκια που κάνει πάντα ο ένας στον άλλο, για να τραβάνε το ενδιαφέρον και να υπάρχει κάτι να τους τσιγκλάει και να τους κρατάει σε εγρήγορση.
Μπορεί να ‘ναι μια χαζή ζηλίτσα, που μοιάζει περισσότερο με πείραγμα κι οτιδήποτε μπορεί να σου περάσει μια στιγμή απ’ το μυαλό. Σίγουρα κάτι που το λες απλά επειδή νιώθεις οικεία να πεις το οτιδήποτε, ακόμη κι αν δεν το ‘χεις φιλτράρει. Ξέρετε αυτό το «θα σκάσω αν δεν το πω»; Ε, έτσι κι εσύ νιώθεις ότι θα σκάσεις αν δεν πεις στο ταίρι σου πως δεν πέτυχε το παστίτσιο και πως γενικά ίσως η μαγειρική να μην είναι ιδιαίτερα καλή ιδέα γι’ αυτόν ή αντίστοιχα θα παραπονεθείς που δε σε ρώτησε αν θες να κάνετε κάτι μαζί το βράδυ αλλά κανόνισε πρώτα με την παρέα.
Στην πραγματικότητα δε σκοπεύεις να κρατήσεις μούτρα, ούτε σε πείραξε και τόσο. Απλώς θα σκάσεις αν δεν κάνεις το σχόλιό σου όσο αυθόρμητα σου βγει τη στιγμή που θα το νιώσεις. Πολύ απλά γιατί είναι ο άνθρωπός σου και θέλεις να μοιράζεσαι καθετί που σκέφτεσαι μαζί του κι ας μην εννοείς αυτό που λες, κι ας αλλάξεις γνώμη το επόμενο δευτερόλεπτο. Κι ίσως τσακωθείτε για λίγο, θα ανεβάσετε εντάσεις, θα ανάψετε μια σπίθα, ίσα για να έρθετε και πάλι πιο κοντά και να σας αποδείξετε πως τίποτα δεν μπορεί να μπει ανάμεσά σας.
Άλλες πάλι φορές η γκρίνια φωνάζει «θέλω την προσοχή σου». Όπως ακριβώς κλαίει κι ένα μωρό κάθε φορά που θέλει τη μαμά του. Στην πραγματικότητα, οι ανάγκες μας από μωρά ως σήμερα δεν άλλαξαν και πολύ. Τα παράπονα είναι ένας τρόπος να διεκδικήσουμε το χρόνο και την αφοσίωση του άλλου.
Ουσιαστικά σου λείπει ο κοινός χρόνος με τον άνθρωπό σου και ζητάς περισσότερη επικοινωνία, ειδικά αν είναι περίοδος που κάποιος απ’ τους δύο ή κι οι δύο είστε πολύ πιεσμένοι. Μες στην απελπισία της απόστασης βγαίνει αυθόρμητα ένα παράπονο για να σώσει την κατάσταση, όταν η καθημερινότητά σας αρχίζει να αλλάζει κι εσείς νιώθετε πως χάνεστε μέσα σ’ αυτήν.
Υπάρχει κι η γκρίνια της απογοήτευσης. Όταν κάτι μπορεί να μην έγινε όπως το ήθελες και το είχες σκεφτεί -είτε αφορά εσένα είτε το «μαζί» σας. Δε θα εκτονώσεις αυτό που σε πνίγει στο σύντροφό σου; Δε θες να μοιραστείς μαζί του όλα τα δεδομένα και να παραπονεθείς που δεν έγιναν τα πράγματα όπως τα ονειρευόσουν κι όπως τα σχεδίαζες; Έχουμε όλοι οι άνθρωποι την ανάγκη να εκφράσουμε όσα μας θυμώνουν ή μας στεναχωρούν κι ο σύντροφός μας οφείλει να ‘ναι καλός ακροατής, ακόμα κι όταν το παρακάνουμε με τη φλυαρία μας.
Δεν είναι απαραίτητα εχθρός της σχέσης, λοιπόν, αυτό που ονομάζουμε «μουρμούρα». Μάλλον απαραίτητη είναι ως ένα βαθμό. Υπάρχει για να μας υπενθυμίζει την επιθυμία μας να κρατήσουμε αυτό που έχουμε. Χωρίς παράπονα και τσακωμούς πώς θα ήξερες ότι ο άλλος νοιάζεται για σένα και φοβάται μη σε χάσει;
Κι όταν δείχνει να σου τη λέει, πάλι προσπαθεί να βρει λύσεις. Ε, δε γίνεται να συμφωνείτε σε όλα ή να του αρέσει ό,τι κάνεις -φυσικό είναι, είστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Και θα στο πει, γιατί σε νοιάζεται, θέλει το καλό σου, και θέλει να δεις τα πράγματα απ’ την πλευρά του.
Η γκρίνια είναι πάντα καλύτερη απ’ το να αφήνετε άλυτα θέματα. Με ειλικρίνεια, αγάπη, επικοινωνία κι αποφασιστικότητα όλα διορθώνονται.
Συντάκτης: Σοφία Μπουμπάρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή: pillowfights.gr
