Οι χιλιομετρικές αποστάσεις δεν έχουν καμία παραπάνω ουσία πέρα απ’ το να βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοούν πόσο λαχταρούν να δουν ο ένας τον άλλον, έστω κι αν πρακτικά τους χωρίζουν 500 χιλιόμετρα.
Βρίσκονται εκεί για να ενώνουν τις σκέψεις, να βοηθούν τις καρδιές να χτυπούν σε κοινό ρυθμό έως ότου ο ένας απ’ τους δυο αποφασίσει να εκμηδενίσει τη διαφορά.
Δεν έχει σημασία αν είστε σε σχέση, αν φλερτάρετε, αν γνωρίζεστε ένα μήνα, αν έχετε χωρίσει ή αν δεν καταφέρατε να είσαστε ποτέ μαζί. Το μόνο που μετράει τέτοιες στιγμές είναι η κάψα σου να δεις αυτόν τον άνθρωπο που έχει εισβάλει βίαια στο μυαλό σου, κατακλύζοντάς το από μία και μόνο σκέψη: να τρέξεις να τον δεις. Σκοπός σου να του πάρεις ένα μόνο βλέμμα. Να του ταράξεις τις ισορροπίες κάνοντάς του έκπληξη τον εαυτό σου, να περάσετε έστω και λίγες ώρες μαζί.
Με ένα νεύμα του η απόφαση να πας να τον βρεις είναι μονόδρομος. Πετάς δυο ρούχα σε μια βαλίτσα, λεφτά, ταυτότητα, κλειδιά και το όνειρο ξεκινά. Στη διαδρομή το μόνο που σε νοιάζει είναι η στιγμή που ο ένας θα αντικρίσει τον άλλον. Αυτό το παγωμένο βλέμμα μόλις σε δει ολοζώντανα μπροστά του. Εκείνο το αμήχανο γέλιο που δεν ξέρεις αν πρέπει να τρέξεις στην αγκαλιά του άλλου ή να κοντοσταθείς ακόμα λίγο, να παρατηρείς από μακριά να σε κοιτάει από πάνω ως κάτω χωρίς να πιστεύει στα μάτια του.
Λίγο πριν φτάσεις στον προορισμό, τα σενάρια στο μυαλό σου παίρνουν φωτιά. Πιάνεις τον εαυτό σου να γελά δίπλα στους άγνωστους συνεπιβάτες, κοιτώντας κάθε τόσο την ώρα ανυπόμονα. Αυτό το ταξίδι είναι τόσο απολαυστικό και ταυτόχρονα ατελείωτο. Τα λεπτά μοιάζουν να κυλούν αργά, δε συμβαδίζουν με τη γρήγορη εναλλαγή εικόνων στο μυαλό σου. Το άγχος για την έκβαση αυτής της απόπειρας επανασύνδεσης, τροφοδοτεί το σώμα σου με κινήσεις νευρικότητας.
Ανυπομονείς να το ζήσεις. Και δε σε νοιάζει τι είναι αυτό που νιώθεις. Αδιαφορείς για το αν ονομάζεται έρωτας, καψούρα, αγάπη, ενθουσιασμός ή πάθος. Αρκεί που είναι κάτι δυνατό. Ένα συναίσθημα ατίθασο, που πυροδοτεί την τρέλα που έχεις μέσα σου να ζήσεις λίγο πιο επίφοβα. Χωρίς πρόγραμμα. Είναι ένα «κάτι» χωρίς ονομασία, γεμάτο συναίσθημα, που έχει την ικανότητα να σε κάνει να μπορείς να πετάξεις πάνω από δισταγμούς και φόβους για τα μάτια ενός ανθρώπου.
Ξαφνικά μέσα σου νιώθεις μια ικανοποίηση πως κάτι έκανες, κι ας μην έφτασες ακόμα να τον συναντήσεις. Κι ας μην ξέρεις καν αν θα καταφέρεις να τον δεις. Σαν να επένδυσες όλα τα όνειρά σου στο χαμόγελο ενός ανθρώπου. Κι όμως, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα απλό ταξίδι, μα κουβαλάει ένα συναίσθημα σαν βόμβα που θα σκάσει στα πόδια σας μπροστά μόλις συναντηθείτε και πάλι, καθιστώντας αυτό το ταξίδι ξεχωριστό.
Καμία αξία δεν έχει αν η διαδρομή ήταν κουραστική, μακρινή, ακριβή ή φτηνή. Είναι αδιάφορο το αν σε ταξίδεψε ένα αμάξι, ένα πλοίο ή κάποιο αεροπλάνο. Φτάνει που ένας άνθρωπος σε έκανε να διακτινιστείς για πάρτη του. Όχι γιατί δεν είχες τι άλλο να κάνεις, ούτε επειδή ασκεί επιρροή πάνω σου. Δεν τρέχεις από πίσω του. Αντιθέτως, τρέχεις να προλάβεις το όνειρο. Τη στιγμή που επιτέλους θα συντονιστεί το συναίσθημά σας κι οι συγκυρίες που σας χώριζαν θα υποχωρήσουν για να ‘στε μαζί. Απλούστατα διότι είναι για σένα αυτός ο άνθρωπος που αποτελεί κίνητρο να τα δώσεις όλα, για να φτάσεις λίγο πιο κοντά στην ευτυχία.
Λατρεύεις να υπάρχει στη ζωή σου. Μια κουβέντα μαζί του σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Η σκέψη και μόνο της αγκαλιάς σας σε γαληνεύει. Η ιδέα πως υπάρχει ακόμα μια βόλτα για σας τους δυο, ακόμα λίγες μέρες για να τις ξοδέψετε μαζί, ένα τραγούδι να του αφιερώσεις, μπορεί να σε στείλει πλάι του όσο χρονικό διάστημα κι αν περάσατε χώρια.
Γιατί εσείς οι δυο δε θα χάσετε ποτέ τη χημεία σας. Τα αγγίγματα θα ‘ναι άνετα και ταυτόχρονα ανατριχιαστικά, ακόμα κι αν τα σώματά σας κάνουν μήνες ή και χρόνια να ειδωθούν. Η οικειότητα που έχετε δε θα εξαφανιστεί. Πάντα θα ‘χεις φυλαγμένα για σας τα καλύτερά σου χάδια. Ένα κομμάτι σας θα παρακαλάει να ‘ρθει η μέρα που το συναισθηματικό σας δέσιμο θα νικήσει αυτή τη χιλιομετρική απόσταση κι οι ζωές σας θα συγχρονιστούν μια και καλή αυτή τη φορά.
Ό,τι κι αν γίνει δεν έχει σημασία αν σε περίμενε ή όχι. Αν θα θελήσει, τελικά, να σε δει ή αν αρνηθεί την πρόσκλησή σου. Εσύ θα ξέρεις πως αυτό το ταξίδι ήταν ο καλύτερος δρόμος για να συνδυάσεις τον ρομαντισμό σου με την τρέλα σου. Θα ξέρεις πως έφτασες για πάρτη του να ξεπεράσεις τα δικά σου όρια.
Γιατί η πράξη αυτή, με λόγια μεταφράζεται ως εξής: «Δε έχει σημασία πώς ονομάζεται αυτό που νιώθω. Σημασία έχει πως πιστεύω σε μας. Με κάνεις να θέλω από ‘δω και πέρα να ζήσω τα πιο δυνατά μου συναισθήματα μαζί σου.»
Είναι δύσκολο, μα αξίζει να υπάρχει στη ζωή μας αυτός ο άνθρωπος που για χάρη του θα ξεφύγουμε απ’ τα νερά μας και θα ξεγλιστρήσουμε απ’ τη ζώνη ασφαλείας μας, για να ξεχυθούμε στο πεδίο της μάχης με σκοπό τον έρωτα. Το νιώθεις ότι άξιζε όταν φτάσει η καλύτερη στιγμή. Λίγο πριν αποβιβαστείς μαζεύεις το μυαλό σου, κρατάς σφιχτά την ελπίδα, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και καλείς τον αριθμό του. Αναγράφεται και πάλι το όνομά σου στην οθόνη του κινητού του κι όταν το σηκώσει θα σ’ ακούσει να λες: «Ήρθα».
Αυτή είναι για σένα η σημαντικότερη στιγμή. Ως εδώ ήταν στο χέρι σου. Το πώς θα αντιδράσει αφορά τα δικά του συναισθήματα.
Συντάκτης: Βαλεντίνα-Δέσποινα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
