Στην εκπομπή «Μαμά-δες» και στη Ζωή Κρονάκη μίλησε η Βίκυ Χατζηβασιλείου για την οικογένειά της, τα παιδιά της, αλλά και το πώς συνδυάζει καριέρα και μητρότητα, ενώ βρίσκεται ανάμεσα σε δυο πόλεις: Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
«Με το που πήγε ο πρώτος γιος μου να σπουδάσει, το πρώτο τρίμηνο πήγα στο Μιλάνο 7 φορές. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ εύκολα την απόσταση και την απουσία. Νόμιζα ότι του έκανα καλό, μπορεί και να του έκανα καλό», είπε αρχικά η Βίκυ Χατζηβασιλείου.
Και συνέχισε: «Είμαι και η άλλη μαμά που με τα παιδιά μου συζητάμε απίστευτες λεπτομέρειες με τα παιδιά μου, ακόμη και με τις σχέσεις τους. Η πρώτη φορά που ο γιος μου μου είπε για την πρώτη του συνεύρεση ήταν λίγο… Αλλά ήταν γλυκό που ήθελε να το μοιραστεί με τη μαμά του. Ο πατέρας του το αντιμετώπισε πιο διακριτικά».
Στη συνέχεια, η γνωστή παρουσιάστρια ανέφερε: «Οι γονείς μου ήταν υποστηρικτικοί απέναντί μου. Παρόλο που εγώ ήμουν μια γυναίκα που έκανα καριέρα, προτεραιότητά μου ήταν τα παιδιά μου. Ερχόταν μόνο του. Ήταν η δική μου εσωτερική τοποθέτηση. Δεν έκανα κάτι περίεργο ήταν η ροή μου και αυτή είναι η ιεράρχηση της ζωής μου».
«Τα πιο άτακτα χρόνια στη ζωή των παιδιών μου ήμουν στη Θεσσαλονίκη με τον Γιώργο Παπαδάκη. Θυμάμαι πως όταν έκανα δική μου εκπομπή και ανεβοκατέβαινα Αθήνα – Θεσσαλονίκη, έμενα ένα βράδυ στην Αθήνα και έγραφα πέντε εκπομπές. Έτρεχα θυμάμαι σαν τρελή να τρέχω έξω από το σχολείο των παιδιών για να τα πάρω και να πάμε να φάμε μαζί στο σπίτι», αποκάλυψε.
Για την απόφασή της να κρατήσει την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, εξομολογήθηκε: «Δεν ήθελα να κάνω καριέρα πατώντας στα παιδιά μου, αλλά πατώντας στα πόδια μου».
Αναφερόμενη στην απώλεια του πατέρα της, είπε: «Η απώλεια του πατέρα μου ήταν το έναυσμα για να ασχοληθώ με την αυτογνωσία. Έκανα σεμινάρια, διδάχθηκα και κάνω δικά μου σεμινάρια πια».
Τέλος, μιλώντας για την περιπέτεια υγείας που πέρασε ο γιος της, εξομολογήθηκε: «Σε ηλικία 7 χρόνων ο μεγάλος γιος μου δέχθηκε έναν χάρακα στο μάτι. Μπήκαμε σε μια μεγάλη περιπέτεια να το ξεπεράσουμε. Οι γιατροί μας έλεγαν ότι το παιδί θα βλέπει τρία δέκατα και εγώ δεν το πίστεψα ποτέ αυτό και το πέρασα και στον γιο μου. Του είπα “Χρηστάκο μου θα βλέπεις μια χαρά και θα το δεις”. Το παιδί πίστεψε τη μαμά του και τώρα με πολλή δουλειά βλέπει εννιά δέκατα».
