Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι και αποφάσισε ότι θέλει να συνεχίσει τη ζωή της στην περιοχή, καθώς εκεί νιώθει ασφάλεια και της αρέσει που παραμένει μια παραδοσιακή γειτονιά στην οποία γνωρίζονται ο ένας με τον άλλον. Η Βίκυ Παπαδοπούλου δηλώνει στο περιοδικό OK! που κυκλοφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», εξαιρετικά ντροπαλή και συνεσταλμένη, χωρίς αυτό να την εμποδίζει να λέει ανοιχτά τη γνώμη της.
«Σε αυτούς τους δρόμους έπαιξα τα πρώτα μου παιχνίδια, είχα τα πρώτα μου φλερτ και αναπολώ όμορφες στιγμές με την οικογένειά μου. Μόνο το ότι βγαίνεις το πρωί και ξέρεις τη φουρνάρισσα και θα πεις δυο κουβέντες και θα υπάρξει αυτή η προσωπική επαφή, το νοιάξιμο και η εμπιστοσύνη, αρκεί και με το παραπάνω. Εδώ αισθάνομαι ότι ζω στην εξοχή», δήλωσε η πρωταγωνίστρια της νέας σειράς του MEGA «Σιωπηλός δρόμος» και αναφέρθηκε στο πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή:
«Με πήρε τηλέφωνο η Σοφία Δημοπούλου, casting director της σειράς, και μου είπε πως υπάρχει ένα πολύ καλό σενάριο, μου ανέφερε κάποιους από τους βασικούς συντελεστές, διάβασα το σενάριο, έκανα στη συνέχεια ένα ραντεβού με τον σκηνοθέτη της σειράς Βαρδή Μαρινάκη, μου εξήγησε τι ακριβώς έχει στο μυαλό του και κάπως έτσι ξεκινήσαμε τα γυρίσματα. Είναι μια δουλειά που έχει γίνει με πολλή αγάπη, κόπο και φροντίδα και χαίρομαι που ο περισσότερος κόσμος –όχι όλος– το αναγνωρίζει αυτό και το εκτιμά. Επίσης, ο «Σιωπηλός δρόμος» έχει αρχή, μέση και τέλος, όπως γίνεται στις διεθνείς πλατφόρμες. Δεν θα προλάβει να κουράσει τον θεατή γιατί είναι μόνο για 13 επεισόδια».
Μια άλλη δουλειά στην οποία έχει πρωταγωνιστήσει, είναι το «Έτερος εγώ» που ετοιμάζεται να κλείσει συμφωνία με το Netflix. «Ξέρω ότι πράγματι το «Έτερος εγώ» είναι αρκετά κοντά στο να κλείσει συμφωνία με το Netflix, αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω γιατί ό,τι είναι να συμβεί είναι στα χέρια άλλων αυτή τη στιγμή. Πάντως, το εύχομαι να συμβεί γιατί είναι μια δουλειά για την οποία είμαι πολύ περήφανη. Και θα είναι πολύ σημαντικό για όλους τους Έλληνες, ένα βήμα για να μας δουν και άλλοι λαοί και να ανοίξει ένας νέος δρόμος, πολύ βοηθητικός, για όλη την ελληνική τηλεόραση – ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συνεργεία, παραγωγή κ.λπ.»
Εξακολουθείς να είσαι πολύ επιλεκτική με τις δουλειές σου;
«Ναι. Θέλω να κάνω πράγματα που τηρούν κάποιες προδιαγραφές. Δουλειές που γίνονται με πίστη και φροντίδα και μου αρέσουν. Το σενάριο, οι συνεργάτες, το κλίμα, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα στάνταρ».
Ήσουν επιλεκτική και όταν δεν ήσουν ακόμη αναγνωρίσιμη και δεν είχες απαραίτητα την επιλογή;
«Ήμουν πολύ τυχερή σε αυτό το κομμάτι γιατί μου ήρθαν από νωρίς ωραίες προτάσεις με σπουδαίους ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είμαι προσαρμοστικό ον, αν δεν έρχονταν, ίσως να έκανα και κάτι άλλο. Αλλά είχα τη στήριξη και την ασφάλεια ότι οι άνθρωποί μου θα με βοηθήσουν. Και δεν εννοώ σε οικονομικό, αλλά σε ψυχολογικό επίπεδο. Ωστόσο, δεν μπορώ να κρύψω ότι υπήρξαν περίοδοι που ήμουν πολύ δύσκολα οικονομικά ακριβώς λόγω αυτής της επιλεκτικότητας. Και τότε όμως προσπαθούσα να κάνω πράγματα που μου άρεσαν, και ας πεινούσα. Νομίζω, άλλωστε, πως όλοι οι ηθοποιοί έχουμε περάσει αυτή τη φάση γιατί κάνουμε ένα επάγγελμα γεμάτο ανασφάλεια. Επίσης, δεν είναι μόνο η δουλειά. Χαρά μού προσφέρουν και οι άνθρωποι γύρω μου.
Η Βίκυ κοντεύει τα 39 και αυτό που έχει μάθει τα τελευταία χρόνια είναι ότι πρέπει να βρίσκεις τον σωστό τρόπο να λες τη γνώμη σου γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
«Πάντα έλεγα τη γνώμη μου χωρίς φόβο και συνεχίζω να το κάνω –με ευγένεια–, αλλά έχω συνειδητοποιήσει πια ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσα να το έκανα σε μια καλύτερη χρονική στιγμή ή με λίγη περισσότερη προσοχή. Επίσης, έχω μάθει να λέω πιο συχνά αυτό που αισθάνομαι, το «Σ’ αγαπώ», ας πούμε. Παλαιότερα ντρεπόμουν να εκφράσω το συναίσθημά μου με λέξεις. Μάλλον φοβόμουν μήπως δεν υπάρξει ανταπόδοση. Τώρα δεν με νοιάζει καθόλου. Αν το αισθάνομαι, θα το πω. Όπως και θέλω να ζω μια ζωή μακριά από τους τύπους. Να μην κάνω πράγματα που δεν με ευχαριστούν. Κι αυτό είναι συνειδητή επιλογή».
Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι από το 2017 είσαι παντρεμένη με τον ηθοποιό Θάνο Τοκάκη. Πώς είναι η συμβίωσή σας;
«Την προσωπική μου ζωή θέλω να την κρατάω προστατευμένη. Εκθέτω τη δουλειά μου και την επικοινωνώ, αλλά
μέχρι εκεί! Το προσωπικό κομμάτι είναι προσωπικό».
Επαγγελματικά έχετε κάνει κάτι μαζί;
«Έχουμε κάνει μαζί μια ταινία μικρού μήκους. Θεατρικά έχουμε πει ότι προς το παρόν, τουλάχιστον, δεν χρειάζεται να δουλέψουμε μαζί. Ίσως είναι κάτι που θα επιχειρήσουμε να δοκιμάσουμε αργότερα».
Σε ό,τι αφορά το ελληνικό #MeToo, ήταν κάτι που περίμενες ότι θα συμβεί; Ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή θα σκάσουν όλες αυτές οι αποκαλύψεις και θα συμπαρασύρουν τα πάντα;
«Θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Εντάξει, το γεγονός ότι έγινε σε μια φάση που ήμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας λόγω κορονοϊού δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο.
Στην αρχή στενοχωρήθηκα πάρα πολύ που υπήρχαν τόσες περιπτώσεις ανθρώπων που προδόθηκαν από κάποιους άλλους –που ίσως και να θαύμαζαν– με αυτό τον τρόπο. Στενοχωρήθηκα και θύμωσα. Αλλά λίγο μετά χάρηκα πάρα πολύ με όλες αυτές τις αποκαλύψεις. Και ένιωσα θαυμασμό για όσους βγήκαν και εξέφρασαν κάτι προσωπικό που τους συνέβη και ανακούφιση γιατί το γεγονός ότι βγήκε η βρομιά στην επιφάνεια, σημαίνει ότι μπορεί να καθαριστεί. Άρχισαν επίσης να γίνονται κουβέντες για κώδικα δεοντολογίας, κάτι που δεν υπήρχε καθόλου στις Τέχνες και είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει. Και πιστεύω ότι ο χώρος μας θα είναι πολύ πιο καθαρός ύστερα από αυτές τις καταγγελίες. Και δεν θα υπάρχει πια τόσος φόβος. Βέβαια, δεν είναι μόνο ο χώρος μας. Μιλάω για όλους τους χώρους. Και επειδή έχω διαβάσει διάφορα, θέλω να πω ότι το θέατρο δεν είναι βούρκος. Είναι ένας υπέροχος χώρος με πολύ ωραίους ανθρώπους. Και τέρατα υπάρχουν παντού, έτσι; Δεν είναι μαζεμένα όλα στον χώρο του θεάτρου».
Γνωρίζατε για όσα αυτοί οι άνθρωποι κατηγορούνται σήμερα;
«Είχαμε ακούσει κάποιους ψιθύρους για συγκεκριμένα άτομα. Από τη στιγμή όμως που το ίδιο το θύμα επιλέγει να μην εκθέσει την εμπειρία του, εσύ οφείλεις να το σεβαστείς αυτό. Δηλαδή ακόμη και αν έχω μάθει ότι κάποιος συνάδελφός μου έχει βιώσει κάτι τόσο άσχημο, αυτό δεν μου δίνει την εξουσιοδότηση να πάω και να το καταγγείλω. Αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να στηρίξουμε τα θύματα –αν και εφόσον τα γνωρίζαμε και είχαν μοιραστεί μαζί μας την ιστορία τους– πριν και μετά την απόφασή τους να απευθυνθούν στη Δικαιοσύνη. Και να μεταφέρουμε τους ψιθύρους και σε άλλα αυτιά, μήπως έτσι κατορθώναμε μια δυνατή φωνή. Προσωπικά απέφυγα να συνεργαστώ με αυτούς τους ανθρώπους που σήμερα κατηγορούνται για όλες αυτές τις πράξεις. Και όχι μόνο να συνεργαστώ αλλά ακόμη και να συναντηθώ – είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά μαζί τους. Και να σου πω κάτι; Θύμωσα πάρα πολύ. Γιατί θεωρώ ότι αυτό που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι είναι η έσχατη μορφή προδοσίας. Γιατί όταν
πηγαίνει ένας νέος ηθοποιός με όνειρα να γνωρίσει από κοντά άλλους ανθρώπους, καταξιωμένους, που τους θαυμάζει, και αντιμετωπίζει τέτοιες συμπεριφορές, αυτό είναι προδοσία. Και ναι, τα θύματα δεν θυμήθηκαν τώρα αυτές τις συμπεριφορές. Δεν τις ξέχασαν ποτέ…»
Όπως γνωρίζεις τον εαυτό σου, αν σου είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο, θα είχες τη δύναμη να βγεις και να το καταγγείλεις δημόσια;
«Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν μπορώ να το απαντήσω αυτό υποθετικά. Μέχρι σήμερα ήμουν τυχερή. Γιατί δεν έχω υπάρξει ούτε θύμα αλλά ούτε μάρτυρας τέτοιων περιστατικών. Αλλά είναι πραγματικά θέμα τύχης αυτό».
