Ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη ήταν η αποψινή τετ α τετ συνομιλία της Βίκυς Βολιώτη και της Ευδοκίας Ρουμελιώτη στην εκπομπή «Σημείο Συνάντησης».
Οι δυο ηθοποιοί έκαναν τις πιο προσωπικές εξομολογήσεις με αφοπλιστική ειλικρίνεια για μείζονα θέματα όπως για παράδειγμα την υιοθεσία.
Και οι δύο μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους. Η μεν Ευδοκία το πώς «έχασε» ένα παιδί εξαιτίας της γραφειοκρατίας του ελληνικού κράτους που της το πήρε πίσω και η Βίκυ για το θαύμα που έζησε υιοθετώντας την κόρη της, Άννα.
Όπως εξομολογήθηκε, δεν είχε πάντα τη ροπή προς τη μητρότητα αλλά από μικρή γνώριζε πως δεν ήθελε ένα βιολογικό παιδί.
«Δεν είχα τη ροπή αυτή. Ήμουν από τις γυναίκες που έλεγαν “είμαι καλά χωρίς παιδί”, “δεν θέλω την ευθύνη”, “θέλω την ελευθερία μου”. Όταν γνωρίστηκα με τον Σίμο, που ήθελε πολύ παιδί, το είδα αλλιώς. Όμως, από μικρή έλεγα ότι αν θελήσω να κάνω ένα παιδί, θα υιοθετήσω. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να ζήσω την τεκνοποίηση, την εγκυμοσύνη. Δεν με μάγευε».
«Το θέμα παιδί είναι μία πολύ προσωπική διαδρομή. Το πώς ο καθένας φτάνει να γίνει γονιός. Εμένα μου ήταν αυτονόητο και το θεωρώ τελείως παλαβό να μην προχωρήσει κανείς σε αυτή τη διαδικασία αν δεν μπορεί να κάνει παιδί. Μου φαίνεται και τελείως παλαβό να υπάρχουν αντιστάσεις και στους υπόλοιπους τρόπους που μπορεί να κάνει κανείς παιδί. Μία παρένθετη μητέρα, ωάριο ή σπέρμα από τράπεζα. Είναι ευτύχημα που φτάσαμε στην εποχή που μπορούν δύο άνθρωποι να γίνουν γονείς, είτε ετεροφυλόφιλοι, είτε ομοφυλόφιλοι με αυτούς τους τρόπους».
«Πιστεύω ότι αυτές οι αντιστάσεις και οι φόβοι έχουν να κάνουν με έναν ναρκισσισμό, ότι θέλω να είναι δικό μου το παιδί, να έρχεται από εμένα και στερεί από πολλά ζευγάρια την πραγματική ευτυχία του να έχεις παιδί», κατέληξε.
