«Που είναι όλοι αυτοί που είχα δίπλα μου κι έτρεχαν πρωί και βράδυ στα σπίτια μου, με τα λεφτά μου, με τις βίλες μου;».
Στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη η Βάνα Μπάρμπα, η οποία αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στους ανθρώπους που εξαφανίστηκαν από δίπλα της.
Πιστεύεις ότι θυσίασες την καριέρα σου για να μεγαλώσεις το παιδί σου;
Κοίτα, η μητρότητα ήταν επιλογή μου. Ήταν ό,τι καλύτερο μου συνέβη ποτέ. Δεν θα έβαζα ποτέ την καριέρα μου, πάνω από το παιδί μου. Έγινα πιο «πλούσια» μέσα μου, ως μάνα, παρά ως σέξι ηθοποιός και καλλιτέχνης. Ακόμα κι αν τα παράτησα όλα. Γιατί, ναι, τα παράτησα όλα για να αφοσιωθώ και να μεγαλώσω το παιδί μου.
Τι αγάπη θα ήταν αυτή, αν εγώ κρατούσα δουλειά, καριέρα και τη Φαίδρα τη μεγάλωνε μία ξένη γυναίκα; Θα ήταν βόλεμα αυτό. Όχι αγάπη. Και μη νομίζεις ότι ήταν εύκολο να μεγαλώσω μόνη μου το παιδί μου. Κουράστηκα πολύ, αλλά ήταν υπέροχο. Μέσα από την κούραση και τον πόνο, έγινα καλύτερη.
Με ποιον τρόπο;
Ήμουν πολύ κακομαθημένη, Αλέξανδρε. Πάρα πολύ. Πήρα πολλά μαθήματα όταν ξεβολεύτηκα κι έπρεπε να πατήσω στα πόδια μου, να προσγειωθώ και να σταθώ δίπλα στο παιδί μου. Μέχρι να έρθει η Φαίδρα στη ζωή μου, έκανα ό,τι ήθελα. Μετά έγινα υπεύθυνη κι έμαθα πολλά. Έμαθα ότι πάντα είσαι μόνος σου στη ζωή και δεν υπάρχει κανείς δίπλα σου.
Ο πόλεμος και η ανηφόρα είναι μοναχικά πράγματα στη ζωή. Όταν είχα χρήματα και δόξα ήταν όλοι δίπλα μου, γιατί ήθελαν ένα κομμάτι από μένα. Αλλά, όταν ήμουν στα δύσκολα και πονούσα, γύρισα και είπα «που είναι όλοι αυτοί που είχα δίπλα μου κι έτρεχαν πρωί και βράδυ στα σπίτια μου, με τα λεφτά μου, με τις βίλες μου;». Όταν έζησα πιο λιτά και διαφορετικά, όλοι εξαφανίστηκαν. Εκεί κατάλαβα ότι είμαι μόνη μου!
Μήπως ξόδεψες πολύ τον εαυτό σου και δινόσουν πολύ εύκολα σε όλους;
Όχι, δεν το πιστεύω. Πέρασα πανέμορφα χρόνια στα 80s’ και στα 90s’, λίγο πριν την κρίση. Απλά, η κρίση μάς έκανε πιο φτωχούς, όμως σίγουρα καλύτερους ανθρώπους.
Υπήρξες ποτέ αυτοκαταστροφική;
Ποτέ δεν υπήρξα άνθρωπος του μέτρου, αλλά γυναίκα των παθών και της υπερβολής. Αγαπώ πάρα πολύ το συναίσθημα. Η λογική και το μέτρο ήρθαν αργά στη ζωή μου, όταν έκανα την κόρη μου. Εκεί έγινα πιο σοφή κι έβαλα μυαλό. Όχι, δεν υπήρξα αυτοκαταστροφική όμως.
