Με ένα κείμενο – γροθιά στο στομάχι, που δημοσίευσε στο facebοοk ο γνωστός σκηνοθέτης και καθηγητής υποκριτικής Ανδρέας Μανωλικάκης, εξηγεί ότι η κάθε είδους κακοποίηση στο χώρο του θεάτρου έχει τις ρίζες της στις δραματικές σχολές. Μάλιστα αυτά που γράφει τώρα ο καθηγητής και γνώστης του θεάτρου τα είχε πει ένα χρόνο πριν στην εκπομπή της Βίκυς Φλέσσα “Άκρα”, η οποία προβλήθηκε σήμερα σε επανάληψη στην ΕΡΤ 2.
Διάβασε ένα απόσπασμα από όσα συγκλονιστικά έγραψε:
Στις Δραματικές Σχολές έχουν τις ρίζες τους οι κάθε λογής κακοποιήσεις που συμβαίνουν στο ελληνικό θέατρο.
Δυστυχώς επί πολλές δεκαετίες οι Δραματικές Σχολές στην Ελλάδα αποτελούν το προπαρασκευαστικό τμήμα ανοχής και αντοχής στις κάθε λογής κακοποιήσης που βιώνουν συχνά οι Έλληνες ηθοποιοί στο χώρο του επαγγελματικού θεάτρου. Εκεί, στις τάξεις των Σχολών βιώνουν πρώτα οι σπουδαστές τις προσβολές, τους χλευασμούς, τις σeξουαλικές παρενοχλήσεις, τους παραγκωνισμούς, την ευνοιοκρατία, την ψυχολογική βία, το φόβο, τη τρομοκρατία, την εκμηδένιση της προσωπικότητας. Εκεί μαθαίνουν να αποδέχονται τη μοίρα τους στο επάγγελμα.
Ελάχιστοι αντιστέκονται και μιλούν πληρώνοντας το τίμημα του αποκλεισμού και της αποβολής. Αρκετοί αυτοί που εγκαταλείπουν απογοητευμένοι το όνειρο που τους θρυμμάτισαν κάποιοι κομπλεξικοί είτε στη Σχολή είτε στο Θέατρο.
Συνιστώ στους σοβαρούς ανθρώπους του θεάτρου να αποβάλουν από τις Σχολές εκείνους που μετατρέπουν την εκπαίδευση των σπουδαστών σε κόλαση.
Τεράστια ευθύνη έχουν και οι γονείς. Τα παιδιά σπάνια μιλάνε στους γονείς τους για τις κακοποιήσεις που βιώνουν από φόβο μήπως δεχθούν αρνητική κριτική για το επάγγελμα που επέλεξαν ή για να μη δεχθούν πιέσεις να εγκαταλείψουν το όνειρο τους ή να φύγουν από τη Σχολή. Οι γονείς έχουν την ιερή υποχρέωση να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους ανεξάρτητα από το εάν διαφωνούν με την επιλογή τους να ασχοληθούν με το θέατρο. Η κατάσταση θα ήταν εντελώς διαφορετική στις Δραματικές Σχολές εάν οι γονείς ζητούσαν οι ίδιοι εξηγήσεις από τους συγκεκριμένους καθηγητές που εκμεταλλεύονται την αδύναμη θέση των σπουδαστών κάνοντας κατάχρηση εξουσίας.
Τέλος, είναι καιρός πια να γίνει κάτι και με την κακοποίηση της διδασκαλίας της υποκριτικής τέχνης από όλους εκείνους που αποκαλούν τον εαυτό τους «δάσκαλο» χωρίς να έχουν τις γνώσεις και τις ικανότητες που απαιτούνται.
