Πρόκειται για τον άνθρωπο που διαχειρίζεται την τεράστια κρίση που περνά ο καλλιτεχνικός χώρος, μετά τις δεκάδες καταγγελίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για παρενοχλήσεις και επιθέσεις.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας βρέθηκε καλεσμένος στην Ελεονώρα Μελέτη και τα «Μεσάνυχτα» και μίλησε για τη συσπείρωση των ηθοποιών και τη ζωή του.
«Ετοιμάζω ένα λεύκωμα που θα έχει τα πάντα. Ο κορονοϊός με βοήθησε να αρχειοθετήσω τη ζωή μου», τόνισε αρχικά και συνέχισε: «Είμαι πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος. Αυτό ονειρευόμουν. Δεν θα αφήσω το θέατρο παρά μόνο αν δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου».
Για τις δύσκολες στιγμές της καριέρας του: «Δεν το ένιωσα. Ενώ δεν είχα πλάτες, δεν είχα γνωστούς, δεν ένιωσα ότι δεν είχα δουλειά. Με έχουν κατηγορήσει πώς μπορεί να είμαι στα διεθνή φεστιβάλ, να πηγαίνω στα κιτς σίριαλ, να γυρνάω στο εθνικό. Αυτό σημαίνει ότι ήμουν χρήσιμος ηθοποιός».
«Είμαι ένα μέτριος ηθοποιός με άπειρες ώρες στην υποκριτική τέχνη. Γελάει όλη η Ελλάδα. Γιατί να απαντήσω εγώ στη μετριότητα αυτής της δήλωσης; Έχω συγκινηθεί από την υποστήριξη που πήρα. Νιώθω τόσο γεμάτος και ευτυχής, παράλληλα με τη θλίψη που νιώθω γι αυτούς που κατηγορούνται», πρόσθεσε.
«Όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου ξέραμε ότι υπάρχει ανοχή σε δυσάρεστες καταστάσεις. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι πίσω από κλειστές πόρτες και κλειστά καμαρίνια γίνονται αυτά που μαθαίνουμε. Μένουμε όλοι άναυδοι», επεσήμανε.
Για τους αγαπημένους του ρόλους: «Ο καλύτερός μου ρόλος ήταν η Κασσάνδρα στον Αγαμέμνονα. Μαζί με το Παγκάκι που έκανα τον άστεγο. Μου αρέσει περισσότερο το δράμα. Οι καλοί κωμικοί είναι αυτοί που παίζουν το καλύτερο δράμα. Ο Θανάσης ο Βέγγος ήταν από τους σημαντικότερους ηθοποιούς και ήταν ο οδηγός μου για το πώς θα παίζω καλά τους ρόλους».
«Άκουσα τελευταία ότι είμαι εθισμένος στα κανάλια. Με κατηγορούσαν γιατί πάω στα πάρτι και στις κηδείες. Θα πρέπει να ντρέπονται όσοι λένε πως πάω στις κηδείες για να φωτογραφηθώ. Μήπως έχουν έρθει στις κηδείες που ήμασταν μόνο τέσσερις άνθρωποι; Ή μόνο εγώ και η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας; Εμένα μέλημά μου είναι να βοηθάω όσο είμαι καλά».
Το ξεκίνημα, οι γονείς του και ο έρωτας
Ο Σπύρος Μπιμπίλας είχε στο dna του την υποκριτική και η μητέρα του στάθηκε στο πλευρό του σε αυτήν του την επιλογή.
«Είχα μαγευτεί από το σινεμά μικρός. Ήταν μέσα στο dna μου. Η μαμά μου όταν τελειώσαμε τη δραματική σχολή, έγινε η μοδίστρα μας, η καθαρίστριά μας, γιατί ήξερε ότι ήμουν ευτυχισμένος. Ο μπαμπάς μου δεν πρόλαβε, άκουσε μόνο τις ιδέες μου και έλεγε ¨θα μας χαλάσει τα χαρτιά¨. Έφυγε όταν ήμουν 11, από καρκίνο του πνεύμονα. Είδα τον πατέρα μου με το τσιγάρο στο στόμα να πεθαίνει και έτσι έγινα της υγιεινής».
Ο ηθοποιός έχει απαρνηθεί για λίγο το θέατρο. «Για έναν χρόνο άφησα το θέατρο για έναν έρωτα. Πήγα στη Λέρο και έγινα χειμερινός κολυμβητής. Ήταν πολύχρονη σχέση. Μόνο τέτοιες έχω κάνει στη ζωή μου. Πιο πολύ έχω αγαπήσει παρά έχω αγαπηθεί. Οι σχέσεις που έχω κάνει στη ζωή μου είναι και η οικογένειά μου. Μπορώ να κοιμάμαι σε άλλο σπίτι κάθε μέρα και πλούσια και φτωχά. Έχω κάνει πολλούς φίλους».
Ο κ. Μπιμπίλας δεν φοβάται το θάνατο γιατί τον έχει ζήσει από πολύ κοντά. «Γεννήθηκα μέσα στον θάνατο. Μέσα σε ένα γραφείο κηδειών της προγιαγιάς μου που είχε χάσει 6 παιδιά. Ήταν ένας ήρωας απίστευτος. Έλεγε “μα δεν πεθαίνει και κανένας;”. Παίζαμε κρυφτό μέσα στα φέρετρα. Γαλουχήθηκα μέσα σε αυτό. Κατάλαβα ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Είμαι κατά των νεκροταφείων. Πιστεύω ότι αυτά πρέπει να είναι χώροι αναψυχής. Έχω αφήσει εγγράφως που θα πάει η στάχτη μου. Σε ένα μικρό εκκλησάκι στον Προφήτη Ηλία στη Γλυφάδα και από πάνω θέλω να μου βάλουν ένα δεντράκι, μία αροκάρια».
Ο Σπύρος Μπιμπίλας λύγισε, όταν εξιστόρησε ένα περιστατικό που έζησε σε μικρή ηλικία και τον στιγμάτισε σε όλη του τη ζωή.
Η μητέρα του του είχε δώσει χρήματα να πάρει λίγο ψωμί… «Πέρασε ένα παιδάκι με ένα καρότσι και μου ζήτησε να του δώσω λίγο. Και δεν του έδωσα. Αυτό το θυμάμαι κάθε φορά. Με σημάδεψε. Εγώ φοβήθηκα μη μου πει η μαμά μου γιατί έκοψες το ψωμί. Δεν μπόρεσα να το ξεπεράσω ποτέ. Είναι 60 χρόνια πριν αυτό. Από τότε που δεν έδωσε, θέλω να τα δίνω όλα», είπε δακρυσμένος.
Οι παιδικοί ήρωες
«Έχω χαρακτηριστεί ως ο ηθοποιός με τις περισσότερες μεταγλωττίσεις. Τυχαίο ήταν κι αυτό. Έπιασα με μια κοπέλα την κουβέντα στο τρένο. Μου λέει δουλεύω στα στούντιο των μεταγλωττίσεων, πάρε το τηλέφωνο όταν κατέβεις. Πήρα και μόλις έκαναν το πρώτο δοκιμαστικό μου είπαν εσύ δεν φεύγεις και μπήκα και έκανα τον πρώτο μου ρόλο στο “Μικρό σπίτι στο λιβάδι”. Μετά με πήγαν στην ΕΡΤ και έγινα περιζήτητος Θέλει ευστροφία και γρηγοράδα».
Για την προσωπική του ζωή: «Δεν θεωρώ ότι πρέπει να γίνει βορρά. Δεν με στενοχωρεί τίποτα. Η ζωή είναι ευτυχία με καλές και κακές στιγμές. Αν δεν είχαμε νιώσει πόνο, χωρισμούς, θα ήταν ωραία η ζωή; Θα ήταν μια μονοτονία. Είμαι πολύ ευτυχισμένος. Με στενοχωρεί αυτό που γίνεται στον χώρο μας. Παίρνω μελατονίνη γιατί δεν μπορώ να ηρεμήσω το βράδυ. Βλέπω εφιάλτες. Η πίεση των καναλιών με έχει αγχώσει και μου ανέβηκε η πίεση».
Για το αν υπήρξε στιγμή που να έχει νιώσει άσχημα στην πορεία του: «Έχω πετύχει σε μεγάλους καβγάδες και σε απεργίες και πήρα την πλευρά των αδυνάτων. Μια από τις πιο άσχημες στιγμές ήταν όταν άκουσα κάποιον πρωταγωνιστή να λέει κόψτε του σκηνές, θα έχει 3 λιγότερες. Ένιωσα απέραντη θλίψη γιατί τον αγαπούσα. Κάποιες τις έκοψαν αλλά δεν το είπα ποτέ. Δεν είχα τη δύναμη να το πω, αλλά και με κομμένες σκηνές πάλι έκλεψα την παράσταση».
