«Θα μπορούσαν να με υποστηρίξουν άνθρωποι που δεν με υποστηρίζουν, γιατί ζήτησα βοήθεια και δεν μου τη δίνουν».
Στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη η Δήμητρα Παπαδήμα, η οποία αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην προσωπική της ζωή, ενώ ξέσπασε κατά ορισμένων, που όπως τόνισε, δεν την υποστηρίζουν.
Δεν είσαι ο άνθρωπος που τροφοδοτείς τη δημοσιότητα με την προσωπική σου ζωή.
Θα μπορούσα να το κάνω γιατί υπάρχει και πολλή τροφή, αλλά δεν θέλω να τη δίνω. Για ποιο λόγο να το κάνω; Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Τώρα που «θέλω» δημοσιότητα για το έργο που κάνω, την προσπάθεια αυτή που κάνω ολομόναχη, θα μπορούσαν να με υποστηρίξουν άνθρωποι που δεν με υποστηρίζουν, γιατί ζήτησα βοήθεια και δεν μου τη δίνουν. Εγώ αυτή είμαι, έχω περάσει τη μέση ηλικία, τους «γράφω» όλους κανονικά στο «τέτοιο» μου και προχωράω. Ο κόσμος μ’ αγαπάει και με εκτιμάει πολύ. Η κόρη μου, πρόσφατα, μου είπε βλέποντας όλο αυτό σε μια εκδήλωση: «Μαμά μου, πόσο περήφανη είμαι για σένα». Λες και περίμενα της κόρης μου την εκτίμηση για μένα. Έχω εκτίμηση για μένα.
Τι σου είπε όταν διάβασε τη δήλωσή σου πως σκέφτηκες να κάνεις άμβλωση μαθαίνοντας ότι ήσουν έγκυος σε εκείνη;
Της το είχα πει πολύ πριν το διαβάσει. Είμαι ανοιχτό βιβλίο για την κόρη μου, θέλω, ζητάω κι απαιτώ κι εκείνη να κάνει το ίδιο. Με κάποιους ανθρώπους πρέπει να ανοιγόμαστε και να τα λέμε όλα, ειδικά με τα παιδιά μας. Πρέπει να λέμε αλήθεια και δεν τη λέμε ποτέ, κι αυτό μου τη «βαράει». Περιμένω να γεράσω και θα δώσω μια συνέντευξη που θα τα «ξεράσω» όλα τα προσωπικά μου, θα πέσουν όλα!
Έχεις πολλά να πεις;
Ναι, πάρα πολλά, από τον επαγγελματικό μου χώρο, τους εραστές, τους άντρες, τα οποία λέω στους φίλους μου, όπως τα έχω βιώσει εγώ, η δική μου αλήθεια. Δύσκολη ζωή πέρασα… Ότι έχει να κάνει με τους κοντινούς μου, γύρω, ήταν δύσκολα, γι’ αυτό είμαι έτσι ταμπουρωμένη, με τον εαυτό μου είμαι πολύ καλά. Έχω ένα κουκλάκι που το κοιμίζω δίπλα στο μαξιλάρι μου, το σκεπάζω, το βγάζω το πρωί να λιάζεται, ενώ κάθε μέρα γράφω το ημερολόγιό μου.
Είμαι ολάνθιστος κήπος, μεγαλώνω το παιδί μου, το οποίο θα έχει κι αυτό τις δυσκολίες του με αυτή τη μάνα, της προσαρμογής, δεν μπορεί να μην τις έχει. Εγώ με τη μητέρα μου δεν είχα και τις καλύτερες των σχέσεων. Το να ζεις σε έναν κόσμο που στο μεγαλύτερο ποσοστό, για να μην πω όλο, δεν εκτιμάς, δεν είναι εύκολο πράγμα. Όταν βλέπεις αυτή τη «δηθενιά» στους ανθρώπους, είναι πολύ σκληρό. Ξέρω τι είμαι…
