Απόψε αγαπημένο μου πλάσμα σε σκέφτομαι έντονα, όχι γιατί έχω καιρό να σου γράψω, αλλά επειδή νιώθω πως έχεις ανάγκη να ξεσκάσεις. Ήθελα να σου μιλήσω για τη γαλήνη της ψυχής σου, που όλο και πιο μακριά της στέκεσαι. Για πράγματα που ασυνείδητα αποφεύγεις να κάνεις, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει λόγος.
Μιλάω για τα ταξίδια. Γι’αυτή τη μοναδική ψυχοθεραπεία που κάθε τι δίπλα της φαίνεται μικρό. Αχ τα ταξίδια, ολιγοήμερα ή όχι, σε γεμίζουν αναμνήσεις.
Ξέρω πως είναι δύσκολο σήμερα να ταξιδεύεις συχνά, όμως αν το βάλεις στο πρόγραμμά σου θα δεις πόσο εύκολο γίνεται. Αν – για παράδειγμα – τα χρήματα που θα διέθετες για ρούχα, τα έδινες για κάποιον προορισμό, θα ήσουν λίγο πλουσιότερος στο τέλος του μήνα. Όχι από λεφτά, μα από αναμνήσεις και εμπειρίες.
Και όσο ταξιδεύεις, θα βρεις ένα μέρος, εκείνο το μοναδικό που θα γίνει η φωλιά σου. Εκείνο που θα νιώθεις την ανάγκη να επισκέπτεσαι όλο και πιο συχνά. Χώρια του δύσκολα θα τη βγάζεις.
Θα είναι εκείνη η κουκκίδα του χάρτη που για σένα έγινε η γαλήνη της ψυχής σου. Σου υπόσχομαι πως κάθε φορά που θα την συναντάς, θα σε μεθάει από ευτυχία και ηρεμία.
Τρένα, βαπόρια ή αεροπλάνα θα γίνουν συνοδοιπόροι σου σε μια ζωή γεμάτη από στιγμές και όμορφα τοπία. Και όταν περάσουν τα χρόνια, θα θυμάσαι πως σε όλες εκείνες τις ημέρες που έζησες έντονα το ταξίδι, ποτέ, καμία μουργέλα δεν χώρεσε μέσα του. Εν τέλει, μήπως είμαστε ένα εισιτήριο μακριά από την ευτυχία μας;
Θα σου πω ένα μυστικό. Μην ξοδεύεις πια για σπατάλες, ρούχα και παπούτσια. Να ξοδεύεις για να ταξιδεύεις. Εγώ επιλέγω την Θεσσαλονίκη, γιατί είναι ξελογιάστρα και μυρίζει έρωτα. Εσύ;
Κατερίνα Λεβαντή
