Εσύ να προχωράς μπροστά.
Να σκουπίζεις τα μάτια σου από τα δάκρυα και να αγκαλιάζεις περισσότερο τον εαυτό σου.
Να γελάς δυνατά ξορκίζοντας φόβους και πάθη.
Να αγαπάς τον εαυτό σου τη στιγμή εκείνη που δε σε αγαπάει κανείς.
Να μη στεναχωριέσαι για κανέναν, η καρδούλα σου έχει μέσα της αγάπη που αξίζει να τη χαίρονται εκείνοι που βλέπουν το πόσο ξεχωριστός άνθρωπος είσαι.
Να αγαπάς τις βροχερές ημέρες, το ουράνιο τόξο όταν ξεπροβάλλει από αυτές είναι ακόμα πιο όμορφο.
Να μην χαρίζεις το κλειδί της καρδιάς σου εύκολα, να μην αφήνεις να ποδοπατούν την καρδιά σου αδιάφοροι και τυχαίοι περαστικοί.
Να τραγουδάς και να χορεύεις δυνατά , αφήνοντας την ψυχή σου ελεύθερη. Να αφήνεις τα δάκρυά σου να τρέχουν ελεύθερα, δεν έχεις να ντραπείς τίποτα και δεν είσαι υπόλογος σε κανέναν.
Να μην εκδικείσαι, ούτε μέσα στην καρδιά σου να κρατάς κακίες και μίση. Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές , δε χρειάζεται να δηλητηριάζεις την ψυχή σου για κανέναν.
Κάποτε θα επιστρέψουν οι έρωτες εκείνοι που σε πίκραναν, οι φίλοι που στα δύσκολα έφυγαν, οι πόρτες που έκλεισαν. Όλοι θα γυρίσουν κάποια στιγμή, τη στιγμή εκείνη που δε θα χρειάζεσαι πια την αγάπη τους.
Να προχωράς μπροστά, να μη φοβάσαι τα όνειρά σου. Εκείνοι που φοβούνται να κυνηγήσουν τα δικά τους, θα σε αποτρέπουν από το να διεκδικείς τα δικά σου.
Να έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου και να ανοίγεσαι με ζωντάνια στις χαρές της ζωής. Να μην πικραίνεσαι από τις δυσκολίες, τα ζόρια έρχονται σε αυτούς, τους δυνατούς.
Να τους αγαπάς τους ανθρώπους. Και εκείνους που σε πληγώνουν, σε πικραίνουν.
Μην τους κρατάς κακία, ίσως και αυτοί να έχουν πάρει λάθος δρόμο και να έχουν ανάγκη την αγάπη και όχι το μίσος σου.
Να αγαπάς πάνω από όλα εσένα, γιατί είσαι μοναδικός. Ο ήλιος που υπάρχει μέσα σου φωτίζει ανθρώπους που δε μπορείς ούτε να φανταστείς, μην τους αφήνεις να στον κρύβουν.
Να αγαπάς εσένα άνθρωπε , να μην είσαι πια τόσο σκληρός με τον εαυτό σου, λυπήσου τον πια. Όλα θα πάνε καλά!
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
