«Ήξερα ότι έπρεπε να πάρω το δρόμο της επιστροφής, όταν…»
Ο Μιχάλης Ζαμπίδης μιλά για την εμπειρία του στο Nomads, τις δεύτερες σκέψεις, αλλά και όσα έζησε στις Φιλιππίνες. Θα μπορούσε να είναι ο ίδιος νικητής;
«Όταν συνειδητοποίησα τι έπρεπε να πω, τι έπρεπε να κάνω και πως να συμπεριφερθώ για να φτάσω να είμαι ο νικητής, κατάλαβα ότι δεν ήμουν συμβατός με αυτές τις μεθοδολογίες σκέψης και δράσης ώστε να διεκδικήσω τη νίκη. Δεν θα μπορούσα να είμαι ο νικητής, κατάλαβα ότι δεν ήμουν συμβατός με αυτές τις μεθοδολογίες σκέψης και δράσης ώστε να διεκδικήσω τη νίκη. Δεν θα μπορούσα να είμαι ο νικητής.
Υπάρχουν πράγματα και συμπεριφορές που δεν βλέπουμε, αν σκεφτεί κανείς ότι το κοινό παρακολουθεί στην οθόνη του δύο ώρες από τις είκοσι τέσσερις. Επίσης, υπάρχει ενσάρκωση μικρών και μεγάλων ρόλων από κάποιους, όταν η κάμερα είναι ανοιχτή, οι οποίοι άλλοτε είναι επιτυχημένοι και άλλοτε αποτυχημένοι. Κάποιοι άλλοι ήταν απλά ο εαυτός τους είτε on, είτε off camera» απαντά με νόημα. Γι’ αυτό και όπως εξομολογείται στο Πρώτο Θέμα και στην Μαρία Λεμονιά, δεν στεναχωρήθηκε που τελικά αποχώρησε από το παιχνίδι:
«Είμαι χαρούμενος, ίσως ο πιο ευτυχισμένος, αποχωρήσας παίκτης. Νιώθω ευγνωμοσύνη που έζησα αυτή τη μαγική εμπειρία και αγαλλίαση που επέστρεψα στον πολιτισμό και την πανέμορφη Ελλάδα μας, η οποία τόσο πολύ μου έχει λείψει. Όταν λόγια και συμπεριφορές άρχισαν να κάνουν τον ουρανό των Φιλιππίνων να σκοτεινιάζει, ήξερα ότι έπρεπε να πάρω το δρόμο της επιστροφής.»
