Την εβδομάδα που μας πέρασε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε επισήμως τον COVID-19 (κοινώς Κορονοϊό) ως πανδημία. Όπως οι περισσότεροι γονείς έτσι και εγώ παλεύω να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει και ανησυχώ πώς όλο αυτό μπορεί να εξελιχθεί και να επηρεάσει τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Προσπαθώ να ισορροπήσω μεταξύ πανικού και ετοιμότητας κι έχω κάνει ό,τι απαιτείται προκειμένου να είμαστε όλοι μας απόλυτα προστατευμένοι.
Όπως όλοι μας, παρακολουθώ τις ειδήσεις και μένω σπίτι. Ελπίζω ότι έτσι η εξάπλωση θα μετριαστεί και οι καταστροφικές προβλέψεις δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ.
Η διαφορά μου με τους περισσότερους γονείς είναι ότι εγώ είμαι μονογονέας (ο άντρας μου έχει πεθάνει) πράγμα που σημαίνει ότι κάθε μέρα είναι γεμάτη από τη θλίψη και τη μοναξιά της χηρείας και την αλήθεια ότι: 1) Η ζωή μας μπορεί να αλλάξει από στιγμή σε στιγμή, 2) ότι μερικές φορές αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν σε άλλους μπορούν να συμβούν και σε εμάς και 3) ότι τίποτα δεν μπορεί να μας εγγυηθεί πώς θα είναι το μέλλον μας.
Προσπαθώ να μην πανικοβάλλομαι και να είμαι όσο πιο καλά προετοιμασμένη μπορώ. Παρακολουθώ τα νέα και διασταυρώνω τις πληροφορίες που λαμβάνω για να βεβαιωθώ τι είναι αλήθεια και τι όχι. Δυστυχώς σε αντίθεση με τους περισσότερους γονείς που έχουν ένα/μία σύντροφο στο πλευρό τους, φοβάμαι περισσότερο τι θα συμβεί εάν αρρωστήσω: ποιος θα προσέχει τα παιδιά μου, που δεν θα έχουν ούτε γάλα να πιουν, ποιος θα πληρώσει τους λογαριασμούς, ποιος θα δουλέψει, ποιος θα αναλάβει το νοικοκυριό. Αλλά, ακόμα κι αν κανείς μας δεν αρρωστήσει, πως θα καταφέρω να κρατήσω τη λογική μου και να μη χάσω το μυαλό μου σε περίπτωση που μείνω μόνη με τα παιδιά στο σπίτι χωρίς καμία βοήθεια;
Πραγματικά δεν ξέρω. Η σκέψη και μόνο με τρομάζει.
Ως μονογονέας προσπαθώ να τα προστατεύσω από την καταστροφή που έρχεται και είναι σαν να πατάω πάνω σε ένα βαρέλι που κυλάει και προσπαθώ να κρατήσω την ισορροπία μου. Φοβάμαι γιατί είμαι μόνη μου. Δεν έχω το μπαμπά τους δίπλα μου. Αν υπήρχε, δεν θα φοβόμουν μήπως καταρρεύσω υπό το βάρος της αβεβαιότητας. Θα μπορούσα να είμαι πιο ήρεμη και να χαρώ αν δεν ήμουν μόνη, αν δεν ήξερα ότι μερικές φορές μπορεί να συμβεί το χειρότερο κι ο εφιάλτης να γίνει πραγματικότητα. Ο φόβος και η ευθύνη που έχω απέναντι στα παιδιά μου μου κόβουν την ανάσα.
Δεν θέλω να φανώ απαισιόδοξη, αλλά η ζωή δεν μου τα έχει φέρει καλά μέχρι στιγμής. Έζησα μια μεγάλη απώλεια που δεν έχω προλάβει να τη διαχειριστώ ακόμα. Προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να «κουλαντρίσω» το άγχος μου και να πάρω μια ανάσα για να εμπιστευτώ και πάλι τον εαυτό μου. Για να είμαι ειλικρινής περισσότερη εμπιστοσύνη έχω στα παιδιά μου πάρα σε μένα. Ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ή τουλάχιστον ξέρουν πως να μην κάψουν το σπίτι αν χρειαστεί να κάνουν κάτι στην κουζίνα μόνα τους.
Εμπιστεύομαι και τον εαυτό μου, αλλά σε συγκεκριμένα πράγματα. Ξέρω ότι έχω προετοιμαστεί καλά. Ξέρω ότι αν αρρωστήσω τόσο ώστε να πρέπει να μείνω κλεισμένη στο σπίτι, υπάρχει σχέδιο έκτακτης ανάγκης που θα βοηθήσει τα παιδιά να περιηγηθούν στην καθημερινότητά τους. Είτε αρρωστήσω βαριά είτε ελαφριά υπάρχουν αρκετές προμήθειες στο σπίτι να τη «βγάλουμε» για αρκετό καιρό. Ως και Netflix έβαλα και το πλήρωσα προκαταβολικά για τους επόμενους τρεις μήνες.
Όταν έχασα τον άντρα μου αισθανόμουν πολύ μικρή και ασήμαντη, λες και έσπασα τα μούτρα μου κι όμως κατάφερα να διαχειριστώ την κατάσταση και να επιβιώσω μαζί με τα παιδιά μου. Επιλέγω να κάνω το ίδιο και τώρα.
Δεν σας τα λέω όλα αυτά για να νιώσετε συμπόνια για τους μονογονείς. Κάθε οικογένεια αντιμετωπίζει τις δικές της προκλήσεις και υποφέρει τα δικά της δεινά. Η αλήθεια είναι ότι κανείς από εμάς δεν γνωρίζει πώς θα του έρθουν τα πράγματα και το άγχος υπάρχει σε όλους μας καθώς κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να προστατεύσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι ίσως σε αυτές τις στιγμές που αισθανόμαστε πιο αβοήθητοι, καθώς βλέπουμε την εξάπλωση μιας πανδημίας με αυξημένη προσοχή καλό θα ήταν να αφιερώσουμε μια στιγμή για να σκεφτούμε ότι όλοι πρέπει να κάνουμε το καλύτερο δυνατό σκεπτόμενοι το καλό το δικό μας και των γύρω μας. Δεν είσαι μόνος/η σε αυτό. Κανείς δεν είναι μόνος…
