«Συνέβη τόσο ξαφνικά κι ένιωσα τόσο αποσυνδεδεμένη με τον κόσμο»
Η Αλεξάνδρα Ούστα μιλά σε συνέντευξη της στο περιοδικό Λοιπόν και στη Ρενέ Σαραντινού για την απώλεια της μητέρας της που την πόνεσε πολύ, αλλά και για τη δημοσιότητα που έπεσε πάνω της σε ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες στιγμές.
Πώς σου έχει φερθεί η δημοσιότητα;
Ας πούμε ότι μου έχει φερθεί καλά. Θεωρώ ότι είναι λίγο άγριο.
Τι εννοείς;
Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσω, φαντάζομαι ότι όλοι καταλαβαίνουν πως είναι όταν συμβαίνει κάτι στην προσωπική ζωή, το οποίο δεν είναι ευχάριστο, να σε κυνηγάνε από πίσω για μια δήλωση όταν εσύ περνάς μια δραματική στιγμή. Αλλά και στο άλλο άκρο, όταν περνάς μια ευτυχισμένη στιγμή. Ό,τι περνάω θέλω να το μοιράζομαι με δικούς μου ανθρώπους, δεν έχω καμία ανάγκη να το μοιραστώ με το ευρύ κοινό… Γιατί να μην έχω αυτό το δικαίωμα;
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που βίωσες και ένιωσες ότι «έπιασες πάτο και δεν είχε αύριο»;
Ήταν την περίοδο που «έχασα» τη μητέρα μου. Είχε κάποια προβλήματα υγείας, αλλά «έφυγε» ξαφνικά, δεν περιμέναμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Κι αυτή ήταν μια ιδιαίτερα άγρια περίοδος για μένα – σε όλα τα κομμάτια. Συνέβη τόσο ξαφνικά κι ένιωσα τόσο αποσυνδεδεμένη με τον κόσμο για ένα διάστημα, που με δυσκόλεψε ιδιαίτερα. Οι άνθρωποι που προανέφερα με βοήθησαν να βγω από αυτή την κατάσταση.
Στο ευχάριστο αλλά και το δυσάρεστο κομμάτι της ζωής σου διατήρησες την ίδια τακτική, δεν μίλησες για τίποτα. Δεν θα «ηρεμούσες» τα πράγματα αν μιλούσες;
Όχι, γιατί θεωρώ ότι τα πράγματα δεν ηρεμούν έτσι. Αν μπεις στη διαδικασία και ασχοληθείς, κι εσύ στεναχωριέσαι και δίνεις ακόμα μεγαλύτερο πάτημα να ασχοληθεί κι άλλος, κι άλλος, κι άλλος… Ξέρουμε πως είναι η κατάσταση. Βρίσκεσαι σε μια έκθεση που δεν έχεις επιλέξει. Δεν έχω καμία ανάγκη να απαντήσω σε τίποτα και για τίποτα προσωπικά. Δεν αισθάνομαι άνετα όταν με ρωτάνε για τα προσωπικά μου.
