Η Ζέτα Δούκα παραχώρησε συνέντευξη στο page2 της εφημερίδας Νέα Σελίδα και μεταξύ άλλων μίλησε για τη νευρική ανορεξία και για τις προσπάθειες που έκανε να μάθει καλύτερα τον εαυτό της και να τον βελτιώσει.
Εσύ έχεις δουλέψεις με τον εαυτό σου;
Ναι. Έχω δουλέψει με τον εαυτό μου κάνοντας ψυχανάλυση και ψυχοθεραπεία για πολλά χρόνια και με διαφορετικούς ανθρώπους. Έκανα για πρώτη φορά ψυχοθεραπεία στα 19 μου και επανέρχομαι κατά καιρούς, δοκιμάζοντας διαφορετικές προσεγγίσεις. Αν τα μετρήσω, πρέπει να είναι πάνω από δέκα χρόνια. Θεωρώ ότι είναι καλό να διακόπτεις και να επανέρχεσαι, γιατί με αυτό τον τρόπο, αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το κομμάτι του εαυτού σου που έχεις δουλέψει και μπαίνεις σε έναν άλλο δρόμο που χρήζει διερεύνησης.
Ποια ήταν η αφορμή για να απευθυνθείς στα 19 σου σε ειδικό;
Αυτό που λέω σε όσους με ρωτούν πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας είναι ότι όλα τα βάσανα μου, σχετίζονται με την τελειοθηρία που μου είχαν περάσει από τότε που ήμουν παιδί. “Πρέπει να είσαι τέλεια μαθήτρια, τέλεια χορεύτρια, να πάρεις 20 και όχι 19”. Μα, ποτέ δεν μπορείς να αγγίξεις το τέλειο, Αυτό είναι κάτι όμως που το διαπιστώνεις στο μέλλον. Η αναζήτηση της τελειότητας, θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη πηγή δυστυχίας του ανθρώπου. Η τελειομανία ήταν το πρώτο κομμάτι που έπρεπε να δουλέψω και πρέπει να σου ομολογήσω ότι ακόμα και τώρα, στα 45 μου, με πονάει το γεγονός ότι δεν υπάρχει το τέλειο που μπορώ να αγγίξω. Υπάρχει ακόμα μέσα μου, βαθιά ριζωμένος ο σπόρος της…
Φαντάζομαι ότι η τελειοθηρία σου θα σε έχει ταλαιπωρήσει πολύ.
Δεν υπάρχει πιο τρανό απόδειξη περί αυτού, από τη μάχη μου με την νευρική ανορεξία. Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, σχετίζονται με την τελειοθηρία και συνήθως οι άνθρωποι που πάσχουν έχουν υψηλό IQ και την αναζητούν στην ζωή τους διακαώς. Οι μισοί που έρχονται στην ΜΚΟ Ανάσα, που δημιουργήθηκε με στόχο την ενημέρωση, την πρόληψη και τη θεραπεία των πασχόντων από Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής, είναι μορφωμένοι άνθρωποι, (δικηγόροι, ψυχολόγοι), καλλιεργημένοι, που έχουν διαβάσει πολύ στη ζωή τους και δεν εφησυχάζουν! Έχοντας δουλέψει λοιπόν με τον εαυτό μου και έχοντας αντιμετωπίσει το πρόβλημα, πλέον μπορώ να σου πω ότι η τελειοθηρία μου με οδήγησε στο δρόμο της ανορεξίας.
Πότε έγινε το κλικ μέσα σου και κατάλαβες ότι το είδωλο που βλέπεις στον καθρέφτη δεν είναι ένα κορίτσι με τέλειες αναλογίες, αλλά κάποιο που έχει πρόβλημα;
Νομίζω ότι βαθιά μέσα μου, ακόμα κι αν η φύση της ασθένειας είναι η πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ήξερα τι έκανα. Ανεξάρτητα αν μπορούσα να το παραδεχτώ! Εκεί λοιπόν είναι που χρειάζεσαι βοήθεια από το περιβάλλον σου ώστε να σε ωθήσει να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό, γιατί χρίζεις ψυχολογικής υποστήριξης. Πρέπει να γίνει όμως με έναν τρόπο που δεν θα σε φοβίσει, ούτε θα σε κάνει να αντιδράσεις και να το βάλεις στα πόδια. Δεν ξέρω να σου πω πώς.
Σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικό. Δεν ξέρω πως έγινε το κλικ. Ήταν όμως κάτι που δούλευα μέσα μου πολύ καιρό, ήξερα ότι έκανα κακό στον εαυτό μου και κάποια στιγμή, σε ανύποπτο χρόνο, είπα «ως εδώ» και κατέβασα τον διακόπτη. Θεωρώ ότι με βοήθησε πολύ και η ενασχόληση με το θέατρο. Ωστόσο, μου πήρε δέκα χρόνια από την ζωή μου, Θα μπορούσα να έχω πεθάνει ή να έχω κλονίσει σοβαρά την υγεία μου. Αυτό που συμβουλεύω στους πάσχοντες, είναι να μην χάνουν χρόνο, να ζητούν όσο πιο γρήγορα μπορούν βοήθεια.
