Συγκλονίζει η περιγραφή γνωστής Ελληνίδας. «Ήταν καλοκαίρι, το σπίτι μονοκατοικία, και ξαφνικά βλέπω τη μαμά μου στο μπαλκόνι να…»
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου εξομολογείται για πρώτη φορά το θαύμα που έζησε όταν λίγο καιρό μετά το θάνατο της μητέρας της, την είδε μπροστά της να την προειδοποιεί για το θάνατο του γιου της.
Πιστεύεις στα θαύματα;
Πάρα πολύ.
Σου έχει συμβεί κάτι που θα το χαρακτήριζες θαύμα;
Το μεγάλο θαύμα που μου είχε συμβεί, κάτι που έχω ζήσει όταν έχασα τον αδελφό μου και τη μαμά μου, που έγιναν πολύ σύντομα και τα δύο, ήμουν με ένα νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά μου, μόνη. Είχα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου, έμεινα χωρίς τα στηρίγματα μου. Θα πω για πρώτη φορά κάτι που έζησα…
Τι είναι αυτό;
Την πρώτη μέρα που έφερα το μωρό μου στο σπίτι από την κλινική που γέννησα, γιατί εκείνες τις μέρες είχα «χάσει» τη μητέρα μου, είχα βάλει το μωρό στην κούνια να κοιμηθεί, μόλις το είχα θηλάσει κι εγώ κουρασμένη, συγχυσμένη με όλη τη στεναχώρια μου, είπα στο μεγάλο μου γιο, ο οποίος τότε ήταν δύο χρονών, να κάνει ησυχία, γιατί ήθελα να κοιμηθώ, να ξεκουραστώ λίγο. Του είπα να έρθει δίπλα μου να κοιμηθεί κι εκείνος, γιατί ήταν μεσημέρι. Το μωρό είχε κοιμηθεί και ήταν ευκαιρία για να ξεκουραστούμε. Κάποια στιγμή, αφού με είχε πάρει ο ύπνος, το μωρό ξύπνησε και άρχισε να κλαίει. Ο μεγάλος μου γιος για να το κάνει να σωπάσει, του έκλεισε το στόμα με τα χέρια του. Ήταν καλοκαίρι, το σπίτι μονοκατοικία, και ξαφνικά βλέπω τη μαμά μου στο μπαλκόνι να μου χτυπάει την μπαλκονόπορτα.
Είδες τη νεκρή μητέρα σου να χτυπάει την πόρτα του μπαλκονιού;
Ναι, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η μαμά μου δεν υπάρχει, την κοίταξα και μου είπε: «Πρόσεξε το μωρό». Φορούσε μια μοβ ρόμπα, είχε αδυναμία στο μοβ χρώμα, την οποία φορούσε τα πρωινά. Ξύπνησα αμέσως, πήγα στο μωρό, πήρα το μεγάλο μου γιο, το σήκωσα και βλέπω να παίρνει αναπνοή το παιδί. Το είδα, του είχε κοπεί η αναπνοή. Ο μεγάλος μου γιος, ο Αλέξης, του είχε κλείσει το στόμα για να μην ακούσω το κλάμα του. Γύρισα και είπα: «Μαμά μου, καλά που μου το είπες». Ήταν το μεγαλύτερο θαύμα που έζησα στη ζωή μου. Η μητέρα μου εμφανίστηκε ενώ ήταν νεικρή για να με ειδοποιήσει για το παιδί μου. Ο Απόλλωνας ήταν ο νεογέννητος. Γεννήθηκε στις 20 Μαΐου κι αυτό συνέβη 5-6 μέρες μετά, γιατί είχα μείνει στην κλινική, στο παραπέντε δεν έπαθα νευρικό κλονισμό με το χαμό της μαμάς μου. Τη γλίτωσα, αλλά ήταν πολύ τραγικό για μένα, έπαθα σοκ.
Η μητέρα σου «έσωσε» το γιο σου κατά μία έννοια;
Νομίζω πως εκείνες τις ημέρες ήταν στη γη η ψυχή της και με προφύλαξε εμένα και το μωρό. Η μαμά μου το γιο μου τον Αλέξη τον λάτρευε, τον είχε βάλει στη θέση του αδελφού μου, που είχε σκοτωθεί. Δεν έλεγε «το εγγόνι μου», έλεγε «ο γιος μου». Ήθελε να προστατεύσει τον Αλέξη και τον Απόλλωνα. Γι’ αυτό εμφανίστηκε μπροστά μου. Γύρισα μετά να τη δω στη βεράντα και δεν υπήρχε…
