Με μία ανακοίνωση στην οποία καταθέτει πέντε ερωτήματα απαντά στον Μάνο Παπαγιάννη και τα όσα υποστηρίζει για το συμβάν στα καμαρίνια του θεάτρου Χυτήριο, ο δικηγόρος της Σοφίας Παυλίδου.
«Μετά από τόσες ημέρες απόλυτης σιωπής και αδιαφορίας για την εντολέα μου, εμφανίστηκε ενώπιον τόσων ανθρώπων της τηλεόρασης και του τηλεοπτικού κοινού, με αοριστολογίες, γενικότητες και διαρκείς αντιφάσεις», σχολιάζει ο δικηγόρος Αλέξανδρος Μίντζιας και θέτει ερωτήματα στην πλευρά του ηθοποιού.
Μιλώντας στην εκπομπή Τατιάνα Live, ο Μάνος ανέφερε πως «το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι εννοείται ότι τα πράγματα δε συνέβησαν έτσι όπως έχουν ειπωθεί από τη μεριά της κυρίας Παυλίδου. Επ’ ουδενί δεν υπήρξε κάποιο χτύπημα ή ξυλοδαρμός απέναντί της. Τα πράγματα, έτσι όπως έχουν φτάσει, στο σημείο που έχουν φτάσει, πλέον διέξοδος είναι η νομική οδός. Δεν είμαι άνθρωπος που θέλω να βγαίνω στα κανάλια και να μιλάω γι’ αυτό. Νιώθω πολύ άκομψα», ενώ, σχολιάζοντας τις διαστάσεις που πήρε το θέμα είπε «δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι είναι όλο στην υπερβολή του και θα ήθελα να μην δώσω συνέχεια».
Αναλυτικά η ανακοίνωση του δικηγόρου:
«Με ιδιαίτερη θλίψη και αγανάκτηση, παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες την πλευρά του κ. Παπαγιάννη να περιφέρεται σε όλα τα μέσα ενημέρωσης στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει, αν όχι να ανατρέψει ένα αδιαμφισβήτητο και πραγματικό περιστατικό σωματικής και λεκτικής βίας εντός ενός εργασιακού χώρου και μάλιστα χώρου προαγωγής του Πολιτισμού, όπως είναι το Θέατρο.
Μετά από τόσες ημέρες απόλυτης σιωπής και αδιαφορίας για την εντολέα μου, εμφανίστηκε ενώπιον τόσων ανθρώπων της τηλεόρασης και του τηλεοπτικού κοινού, με αοριστολογίες, γενικότητες και διαρκείς αντιφάσεις, αρνούμενος δήθεν τις λεπτομέρειες του περιστατικού, δίχως να δίνει ο ίδιος καμμία σαφή άποψη, που δήθεν διαφοροποιεί το περιστατικό. Το όλο σαθρό οικοδόμημα των ισχυρισμών του θα καταρρεύσει άμεσα, αν του θέσει κάποιος τα απλά ερωτήματα:
α) Σε τι ψυχολογική κατάσταση ήταν ο κ. Παπαγιάννης όταν ανέβηκε στον επάνω όροφο και θέλησε να εισέλθει στο καμαρίνι της εντολέως μου;
β) Ήταν έξαλλος και εξύβριζε αυτήν διαρκώς;
γ) Γιατί ανέβηκε ημίγυμνος και χωρίς να φέρει υποδήματα; Τόσο πολύ βιαζόταν να λύσει την δήθεν “παρεξήγηση”;
ε) Γιατί με δύναμη κλώτσησε σπάζοντας την πόρτα του καμαρινιού, αντί απλούστατα να κτυπήσει, ώστε να του ανοίξουν και να εισέλθει στο καμαρίνι;
στ) Ποιος εχέφρων άνθρωπος που έχει όλη την συγκεκριμένη συμπεριφορά, που μαρτυρά άνθρωπο εκτός εαυτού, θα είχε την ικανότητα να κάνει μία ήρεμη “συζήτηση”;
Εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ότι τα νομικά θέματα θα λυθούν από τα αρμόδια Δικαστήρια και δεν έχει νόημα περαιτέρω ανάλυση του περιστατικού. Η ηθική, όμως, πλευρά των γεγονότων επιτάσσει σε όλους μας να μην αγνοήσουμε έναν τέτοιο περιστατικό, ούτε να το «διασκεδάσουμε», ούτε να ψάχνουμε αιτίες ή/και αφορμές που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν μία τέτοια συμπεριφορά. Καμία δικαιολογία στην σωματική και λεκτική βία. Καμία ανοχή. Καμία “γκρίζα ζώνη”.
Στην βία, υπάρχουν μόνο άσπρες ή μαύρες ζώνες. Σε μία εποχή που η μνήμη, αλλά κυρίως η λήθη των ανθρώπων κινδυνεύει να ακολουθήσει τις «ταχύτητες» της τηλεόρασης, πρέπει να μην ξεχνά κανείς ότι το θύμα εν προκειμένω ήταν και είναι η κα Παυλίδου και είναι αξιοθαύμαστο που βρήκε το θάρρος να μην σιωπήσει.
Ούτε ο κ. Παπαγιάννης, ούτε ο συγκεκριμένος θεατρικός χώρος, που με τόση ελαφρότητα η επιχείρηση του αποπειράται να πείσει. Αυτό που έκανε λοιπόν η κα Παυλίδου είναι το χρέος κάθε προσβαλλόμενου και κάθε επαγγελματία, όσο και αν ακούγονται τα τελείως αντίθετα περί επαγγελματιών που θα επέστρεφαν στην εργασία τους, ωσάν αν μην συμβαίνει τίποτα.
Θυμίζουμε, τέλος, στην μεν εργοδότρια επιχείρηση, ότι εκ του Νόμου φέρει την ευθύνη της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων, στην δε πλευρά του κ. Παπαγιάννη, ότι όταν θα έρθει η ώρα της εκ μέρους τους επίκλησης της έμπρακτης μετάνοιας, μόνο ως “κακόγουστο” αστείο θα δύναται να εκληφθεί.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος,
Αλέξανδρος Μίντζιας».
