Το έχω πει πολλές φορές. Δημοκρατία και καλλιτέχνης, δύο πράγματα εντελώς διαφορετικά. Και ενίοτε εχθρικά. Τα παραδείγματα πολλά. Αφθονα. Αρκετά εξ αυτών εντελώς ανατριχιαστικά. Μπορεί στα λόγια, στην ψήφο και την ιδεολογία ο τάδε καλλιτέχνης να είναι φανατικός οπαδός δημοκρατικών ελευθεριών και μαχητής όλων των καταπιεσμένων μειονοτήτων. Ομως στην πράξη, πάνω στον δημιουργικό του οίστρο, ο ίδιος άνθρωπος συμπεριφέρεται στους συνεργάτες του κατά τον χειρότερο, τον πιο αποκρουστικό τρόπο. Συμβαίνει.
Η περίπτωση του μακαρίτη Λευτέρη Βογιατζή, ίσως του μοναδικού θεατρικού σκηνοθέτη που θεωρήθηκε διάδοχος του Κάρολου Κουν, από τις πλέον χαρακτηριστικές. Στις πρόβες, στις ατελείωτες πρόβες, στις ανελέητες πρόβες, πολλές φορές αντιμετώπιζε με το πιο προσβλητικό ύφος τους ηθοποιούς του. Εχουν να πουν και να αφηγηθούν πολλά οι καλλιτέχνες που ευτύχησαν να συνεργαστούν και να ευλογηθούν απ’ αυτό τον μέγιστο θεατράνθρωπο.
Αλλά και η περίπτωση του Κάρολου Κουν. Και αυτή, βροντώδης και ιστορική. Σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε. Εκτός των άλλων, είχε απαγορεύσει στους ηθοποιούς του την οποιαδήποτε συνεργασία με κινηματογραφική ταινία, με οτιδήποτε εκτός του Θεάτρου Τέχνης. Ο Λαρς φον Τρίερ, ο «θεός» της Δανίας, είχε πλακωθεί με την Μπγιορκ. Η ίδια είχε αποκαλύψει πως την είχε χαστουκίσει. Κάτι που δεν εμπόδισε την Κατρίν Ντενέβ να του στείλει ραβασάκι για ένα ρολάκι. Το ίδιο και η Νικόλ Κίντμαν.
Η Νάντια Μουρούζη, λένε, προκειμένου να εξασφαλίσει συμμετοχή στον «Μελισσοκόμο» στο πλευρό του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, υπάκουσε στη συμβουλή του Θόδωρου Αγγελόπουλου και έτσι «περιόρισε» χειρουργικά το μέγεθος του στήθους της. Ο Μάνος Κατράκης από την τεχνητή βροχή με την οποία τον έλουζε ο Αγγελόπουλος στα γυρίσματα της ταινίας «Ταξίδι στα Κύθηρα» παραλίγο να καταλήξει από πνευμονία.
Τι άλλο να θυμηθώ. Τον Γούντι Αλεν; Τη Σίρλεϊ ΜακΛέιν; Που ενώπιον 500 και πλέον δημοσιογράφων, σε παλαιότερο Φεστιβάλ του Βερολίνου, είχε πει ότι «όποια σταρ του Χόλιγουντ ισχυρίζεται πως δεν κοιμήθηκε με τον σκηνοθέτη της και τον συμπρωταγωνιστή της λέει ψέματα»;
Κάθε καλλιτέχνης με ένα τεράστιο εγώ. Τεράστιο και αχόρταγο. Ο ημίθεος. Ο μοναδικός. Ο αναντικατάστατος. Ολων των καλλιτεχνικών ειδών. Θεάτρου, κινηματογράφου, μουσικής, εικαστικών. Ο θρυλικός συνθέτης και μπασίστας της τζαζ, ο Τσαρλς Μίνγκους, ήταν τόσο εγωιστής και τόσο βίαιος που μερικές φορές πλακωνόταν με τους μουσικούς του. Τι νομίζετε να συμβαίνει στα γυρίσματα και τις πρόβες; Με το σεις και με το σας; Ανοησίες!
Με αφορμή όλα όσα καθημερινά αποκαλύπτονται. Με αφορμή και τις καταγγελίες για σeξουαλικές κακοποιήσεις όσο και τις επιθετικές, βάναυσες συμπεριφορές του Γιώργου Κιμούλη. Αλλά και άλλων καλλιτεχνών του θεάτρου που μπορεί συντόμως τα ονόματά τους να αποκαλυφθούν δημοσίως. Με αφορμή όλα αυτά, ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκα είναι η Βάνα Μπάρμπα. Είναι γοητευτική. Είναι σαγηνευτική. Είναι τολμηρή. Και είναι ειλικρινής. Δεν μασάει τα λόγια της. Περίπου αιρετική. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.
Πάντα alert
Η συνάντηση στο αγαπημένο μου καφέ, το «Daily» επί της Ξενοκράτους. Ηταν Πέμπτη 12 το μεσημέρι. Η θερμοκρασία γύρω στους 5-6 βαθμούς Κελσίου. Οι ριπές διαπερνούσαν τα κόκαλα. Ολοι κυκλοφορούσαν κουκουλωμένοι από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Η Βάνα, όμως, τυλιγμένη με αεράτο, σχεδόν ανοιξιάτικο παλτό και με φορεματάκι σχεδόν μικροσκοπικό.
-Θα παγώσεις!
«Ασε, τι να σου λέω…».
-Για πες. Και μου είπε. Και χαμογέλασα. Και της είπα.
-Να το γράψω;
«Οχι, μη, σε παρακαλώ!».
-Θα το γράψω.
«Δεν θα σου ξαναμιλήσω».
Μπήκα σε πειρασμό. Τελικά, μετά από συνδιάσκεψη με το άλλο ανθρωπάκι, το ανήσυχο και αυστηρό, αποφάσισα να τη σεβαστώ. Πάντως η σκηνή που μου περιέγραψε έχει να κάνει με εσώρουχα. Και με το alert. Τι να κάνουμε. Κάθε γοητευτικό θηλυκό, ιδίως καλλιτεχνικό, έχει, εκ γενετής, συνάψει με το φλερτ μόνιμη σχέση μοναδική. Η περίπτωση της Μελινάρας της Μερκούρη αξέχαστη και θρυλική. Φλέρταρε με όλους και με όλες. Ακόμα και με τα αντικείμενα. Η φιλαρέσκεια, το ακαταμάχητο προσόν κάθε γυναίκας που σέβεται και αγαπάει τον εαυτό της!
Η κουβέντα φυσικά στα όρθια. Και ήταν απολαυστική. Η Βάνα, ορμητική. Και κάθε σκέψη της, διαυγής. Ορμητική και επιθετική. Και όπως ήταν φυσικό, ο λόγος περί αυταρχικής, απαράδεκτης συμπεριφοράς μερικών καλλιτεχνών. Με αφορμή όλες τις καταγγελίες που αφορούν την περίπτωση του Γιώργου Κιμούλη.
«Θα υπάρξουν και άλλες».
-Ποιες;
«Εχω ακούσει και για άλλες δύο περιπτώσεις. Τουλάχιστον. Ενας εξ αυτών (σ.σ.: μου είπε το όνομά του) είναι παράγοντας του Εθνικού Θεάτρου. Και ο δεύτερος είναι σπουδαίος θεατράνθρωπος και ηθοποιός».
Μετά, αφού πρώτα κατέβασε δυο γουλιές καπουτσίνο, συνέχισε: «Ποιος μπορεί να ξεχάσει την περίπτωση του Κάρολου Κουν; Που έβαζε τους μαθητές του να κυκλοφορούν πέρα δώθε με τα εσώρουχά τους; Και η περίπτωση του Λευτέρη Βογιατζή, που όλοι λένε ότι ταλαιπωρούσε αφάνταστα τους ηθοποιούς του».
Μετά δεύτερη σιωπή. Μετά πήρε φόρα και κατέληξε.
«Κι όμως, όλοι και όλες έκαναν κρα να συνεργαστούν με όλους αυτούς. Τους τάχα βασανιστές τους».
-Πώς το εξηγείς αυτό;
«Ελα ντε! Λες να είναι το lockdown των θεάτρων; Τόσους μήνες με κατεβασμένα ρολά. Πάντως η κατάσταση αυτή μου μοιάζει σαν να ζούμε στην εποχή της ανθρωποφαγίας και των ανθρωποφάγων».
-Ο ένας εναντίον του άλλου.
«Τι έχει γίνει τώρα ξαφνικά! Τι Me too, τι μι σου… Γιατί βγαίνουν όλα τώρα. Με προβληματίζει όλη αυτή η κατάσταση. Η απαράδεκτη κατάσταση. Καλά, τόσα χρόνια δεν ξέρανε ποιος είναι καλός, ποιος είναι σκληρός;».
«Με τρομάζει όλο αυτό»
-Σε ποια περίπτωση αναφέρεσαι;
«Εννοώ τόσα χρόνια στο θέατρο όλοι γνωρίζανε πως ο Κιμούλης, αυτός ο δάσκαλος, είναι σκληρός. Κι όμως, όλοι θέλανε να είναι κοντά του. Ολοι και όλες. Προφανώς, ήταν δύσκολος. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι ταλαντούχος. Μερικές φορές ο ταλαντούχος και ο χαρισματικός πάνω στη δουλειά δεν είναι αυτό που λέμε “καλός άνθρωπος”. Με τρομάζει όλο αυτό που βγαίνει έτσι. Σαν να έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Θα έλεγα πως μοιάζει να είναι κάπως προπαγανδιστικό και βολικό».
-Μα οι περιπτώσεις είναι διαφορετικών ειδών… Οπως λόγου χάρη με τον αθλητισμό…
-«Δεν διαφωνώ με τις περιπτώσεις, τις απαράδεκτες και ντροπιαστικές στον αθλητισμό. Αναφέρομαι στη δική μας τη δουλειά. Γνωρίζουμε πως υπάρχουν ταλαντούχοι, αλλά δύσκολοι άνθρωποι. Που πολλές φορές συμπεριφέρονται αυταρχικά. Σημαντικές περσόνες. Ομως αυτό δεν αφορά κανέναν. Ολοι οι ηθοποιοί ήθελαν να είναι κοντά σε έναν Κιμούλη. Αν έχει μιλήσει άσχημα, αν έχει κάνει οτιδήποτε. Αφού δεν υπήρχε σeξουαλική παρενόχληση, τότε εντάξει. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν οι τσακωμοί, οι φασαρίες, οι χειροδικίες. Αν και δεν είναι φυσιολογικό. Θυμάμαι με έναν πρωταγωνιστή, πριν ανοίξει η αυλαία, ο ένας έσπρωχνε τον άλλον. Και μετά, μέλι γάλα. Αυτά γίνονται. Η ερώτησή μου είναι γιατί τώρα».
-Πώς το εξηγείς;
«Νομίζω πως θέλουν να στρέψουν το ενδιαφέρον του κοινού σε τέτοια θέματα που μοιάζουν με νουβέλες και πουλάνε πολύ».
-Και η περίπτωση της σeξουαλικής παρενόχλησης;
«Είναι τραγικό. Δείχνει έλλειψη σεβασμού. Και είναι βαθιά σeξιστικό για την ύπαρξη της γυναίκας».
-Τέτοια περιστατικά δεν συνέβαιναν πάντα; Δεν είχες υπάρξει θύμα τέτοιων απαράδεκτων σeξουαλικών συμπεριφορών;
«Προσωπικά δεν μου είχε συμβεί να πέσω πάνω σε μια τέτοια συμπεριφορά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως όταν πήγαινες να συναντήσεις κάποιον παραγωγό εκείνος με το βλέμμα του σε αντιμετώπιζε με σeξουαλικά υπονοούμενα. Μέχρι εκεί. Αλλά δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον για το πονηρό βλέμμα του. Στο κάτω-κάτω, είναι και απόδειξη γοητείας. Αυτό δεν είναι παρενόχληση. Παρενόχληση είναι ότι ενοχλώ κάποιον παρά τη θέλησή του».
-Δεν μπορεί, θα υπάρχουν τέτοια περιστατικά…
«Σου είπα. Από τη δική μου πείρα. Οχι τόσο σeξουαλικής παρενόχλησης όσο κακής συμπεριφοράς. Οι άνθρωποι του σινεμά, της τηλεόρασης και του θεάτρου είναι πολύ ευφυείς. Δεν μπορεί να κάνουν κάτι αυταρχικό και ίσως βάναυσο παρά τη θέλησή μας. Υπάρχουν οι αντιδικίες… Χιλιάδες. Αυτή είναι η γνώμη μου. Εκεί έχω καταλήξει από την εμπειρία μου».
-Κάπως έτσι προσχωρήσαμε κι εμείς στο κίνημα του Me too.
«Πρόσεξε τη διαφορά. Εννοώ στον αθλητισμό. Θεωρώ πως είναι απαραίτητο για τις μικρές, τις ανήλικες, να μιλήσουν στους γονείς τους. Ετσι, με αυτό το κίνημα θα βρουν το κουράγιο να το κάνουν. Είμαι μαζί τους. Το πιστεύω».
-Παρά ταύτα, εσύ επιμένεις πως δεν έχεις ακούσει τέτοια περιστατικά.
«Οχι, δεν είχαν πέσει στην αντίληψή μου».
-Δεν νομίζεις πως υπάρχουν και περιπτώσεις η ίδια η γυναίκα να χρησιμοποιεί και να αξιοποιεί, για την αναρρίχησή της, τα σωματικά της προσόντα;
«Γενικά είμαι υπέρ της γυναίκας. Α, εδώ δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Το μόνο ενδεχόμενο που μπορεί να προκύψει από μια τέτοια ανάρμοστη σχέση είναι εμπάθεια. Από μια κατεστραμμένη ερωτική σχέση. Να θέλει εκείνη ή εκείνος να εκδικηθεί. Ομως επιμένω. Να μην παρεξηγηθώ. Αφαιρώ το κομμάτι του αθλητισμού. Το αποκλείω εντελώς. Εκεί είμαι πεπεισμένη ότι τα πράγματα έγιναν έτσι».
-Εσύ, Βάνα, δεν χρησιμοποίησες, δεν αξιοποίησες τα σωματικά σου προσόντα προς αναρρίχηση;
«Οχι! Και είναι αυτονόητο. Δεν ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που χρησιμοποιούν τα θέλγητρά τους. Ασε που δεν τα γνώριζα».
-Τι εννοείς; Δεν είχες συνείδηση των προσόντων σου; Δεν σε πιστεύω!
«Κι όμως. Οσο απίστευτο και να ακούγεται. Δεν είχα επίγνωση της σωματικής μου κατάστασης. Πώς να σ’ το πω… Δεν έβλεπα ότι οι άλλοι έτσι με έβλεπαν. Τότε ήμουν αρκετά ανώριμη για να τα καταλάβω όλα αυτά».
-Ποτέ λοιπόν οι άλλοι δεν το εκμεταλλεύτηκαν;
«Ποτέ δεν ξεπερνούσαν τα όρια του ανθρώπινου σεβασμού. Διαφορετικά, σε βεβαιώ, θα κατέληγαν κάτω από το έδαφος. Δεν θα το ανεχόμουνα. Με τίποτα».
-Κάποια συνάδελφός σου δεν έτυχε να σου εξομολογηθεί κάποιο τέτοιο περιστατικό;
«Οχι, δεν έχω ακούσει κάτι. Τώρα βγήκαν όλα αυτά στη φόρα και με έχουν σοκάρει».
-Μα η ερωτική ζωή της Βάνας Μπάρμπα ήταν ταραχώδης. Ολοι το ξέρουν. Το όνομά σου ταυτισμένο με έρωτα και σeξ.
«Αν πάω και μιλήσω για την ερωτική μου ζωή, τότε οι ιστορίες μου δεν θα χωρέσουν σε ολόκληρο βιβλίο».
«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ»
-Δεν συμφωνείς με τη γενική, κυρίαρχη αντίληψη που λέει ότι ο άντρας είναι η εξουσία και η γυναίκα το σώμα;
«Διαφωνώ κάθετα μ’ αυτή την αντίληψη. Ο άντρας μόνο φαινομενικά είναι ταυτισμένος με την εξουσία. Ανά τους αιώνες των αιώνων αυτή η αντίληψη έχει επιβληθεί και έχει καθιερωθεί. Στις συνειδήσεις των ανθρώπων όλου του κόσμου. Κι όμως. Αυτή η αντίληψη είναι βαθιά ρατσιστική. Για παράδειγμα, στις προεδρίες εκατό άνδρες – μία γυναίκα. Παρά ταύτα, το πλάσμα που μπορεί να εξουσιάσει και να έχει νοημοσύνη για την ύπαρξή της και τις ικανότητές της είναι η γυναίκα. Κι όμως, η υποτίμηση και η υποβάθμιση της γυναίκας συνεχίζονται και διαιωνίζονται επί των ημερών μας. Τον 21ο αιώνα. Το βλέπεις στη Βουλή. Πόσες είναι οι γυναίκες; Είκοσι, τριάντα; Το πλήθος όμως αποτελείται από άντρες. Κι όμως, συνέβη. Για πρώτη φορά στην Ελληνική Δημοκρατία εκλέγεται γυναίκα σε ρόλο Προέδρου Δημοκρατίας. Μια γυναικεία περίπτωση με τεράστια προσωπικότητα».
-Επομένως, λες ότι η ανδρική εξουσία είναι εξωτερική, η βιτρίνα.
«Είναι το φαίνεσθαι. Η εικόνα. Ομως το πραγματικό αφεντικό στη σχέση είναι αποκλειστική αρμοδιότητα κάθε γυναίκας. Ασε που κάθε γυναίκα σε κάθε πόστο έχει αποδείξει ότι μπορεί να είναι το ίδιο καλή και πολλές φορές ακόμα καλύτερη από τον άντρα».
-Παρ’ όλα αυτά, η γενική αντίληψη παραμένει ίδια.
«Εδώ, στη χώρα μας, οι ωραίες γυναίκες πρέπει οπωσδήποτε να είναι και φυτά. Ταυτίζουμε το ωραίο με το χαμηλό IQ. Αυτό λοιπόν σας εκπλήσσει. Δεν μπορείτε να χωνέψετε την ύπαρξη του πλήρους πακέτου. Και ωραία και έξυπνη και ικανή. Αυτό, επί της ουσίας, καταλήγει να είναι σeξιστική συμπεριφορά».
«ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΣ ΤΟΤΕ;»
-Το κίνημα Me too στις ΗΠΑ έχει πάρει διαστάσεις υστερίας.
«Ναι, κάτι δεν μου πάει καλά».
-Μα είναι δυνατόν όλες αυτές οι πρωταγωνίστριες να εμφανίζονται και να καταγγέλλουν δημοσίως σeξουαλικές παρενοχλήσεις που έγιναν πριν από 20 χρόνια;
«Αυτό ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ. Γιατί, κυρά μου, δεν το αποκάλυψες τότε; Γιατί δεν του έδωσες ένα χαστούκι; Εντάξει στον αθλητισμό. Εκεί το πιστεύω. Εκεί αφορά περιπτώσεις ανήλικων και ευάλωτων, νέων αθλητριών. Αλλά όχι και στο Χόλιγουντ. Ολες αυτές είναι μεγάλες σταρ, τα λαμπερά ονόματα είναι γυναίκες της εξουσίας και του άφθονου χρήματος. Μετά από 20 χρόνια; Οχι, δεν τις πιστεύω. Κυρία μου, λαμβάνεις τόσα εκατομμύρια. Μα, τι μας λες τώρα… Και πρόσεξε, δεν μιλάμε για σταρλετίτσες της πεντάρας. Εδώ μιλάμε για γυναίκες με τεράστιους λογαριασμούς, οι οποίες αποσιωπούσαν τα πάντα. Εντάξει, δεν το χωνεύω. Είναι λίγο ύποπτο».
-Μπορεί το ίδιο να συμβεί και στην Ελλάδα. Το ίδιο κίνημα με τις ίδιες διαστάσεις υστερίας.
«Α, υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Οι Ελληνες ηθοποιοί δεν εισπράττουν μεγάλες αμοιβές. Πάντα με τα λιγότερα. Και πάντα στη δυσκολία».
-Είχες ερωτευτεί κάποιον συμπρωταγωνιστή σου;
«Αρνούμαι να απαντήσω σε μια τέτοια ερώτηση. Αυτό αφορά μόνο εμένα».
-Δεν θέλω να μου αποκαλύψεις ονόματα. Περιπτώσεις μόνο.
«Σου είπα όχι. Μην επιμένεις. Το θέμα είναι προσωπικό. Ε, όχι, να τα βγάλω όλα στη φόρα. Σε ξέρω καλά εσένα. Με κάνεις να γελάω. Οσο και να επιμένεις, δεν σου λέω. Η ερωτική μου ζωή αφορά μόνο εμένα».
-Μια νέα ηθοποιός δεν θα υποκύψει στον παραγωγό της, στον σκηνοθέτη της, στον συμπρωταγωνιστή της;
«Αν είναι ηθοποιός που σημαίνει “ποιώ ήθος” δεν θα ενδώσει. Αν πρόκειται για κάποια που παριστάνει την ηθοποιό και είναι έτοιμη να κάνει κωλοτούμπες, ε τότε, ναι, θα καταλήξει στο κρεβάτι. Ομως σε βεβαιώ για ένα πράγμα. Τα νέα παιδιά που ασχολούνται μ’ αυτό το επάγγελμα είναι εξαιρετικά και τα κορίτσια είναι κυρίες».
-Ολα αυτά ακούγονται ειδυλλιακά.
«Δεν μου αρέσει όλη αυτή η άκαιρη δαιμονοποίηση. Οχι πως ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος. Αφού δεν ξέρω τι να πω, δεν έχει πέσει τίποτα στην αντίληψή μου. Φυσικά βούρλα θα υπάρχουν πάντα. Γυναίκες χωρίς ίχνος προσωπικότητας. Οι ταλαντούχοι όμως και οι σοβαροί ακολουθούν άλλη πορεία».
ΣΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ
-Στο παρελθόν είχες αποκαλύψει ότι και εσύ παραλίγο να ήσουν ένα από τα θύματα σeξουαλικών παρενοχλήσεων του Χάρβεϊ Γουάινστιν της Miramax. Το 1992 όταν είχες επισκεφτεί τις ΗΠΑ για την πριμοδότηση της ταινίας σου «Mediterraneo».
«Λάθος και παρερμηνεία. Δεν ήταν παρενόχληση. Ο ατζέντης ήταν πολύ πιεστικός. Μου έλεγε «να πας μαζί του». Δηλαδή να συνοδεύσω τον Γουάινστιν σε κάποιο ρεστοράν, να φάμε μαζί. Ετσι λειτουργεί το σύστημα στο Χόλιγουντ. Από εκεί αρχίζουν όλα. Να φάμε με τον παραγωγό. Ολες πρέπει να συμφιλιωθούν με αυτή την ιδέα και να ακολουθήσουν το σύστημα».
-Κι εσύ τι απάντησες σε μια τόσο δελεαστική πρόσκληση;
«Είπα στον ατζέντη ότι εγώ θα επιλέξω με ποιον θα φάω».
-Δηλαδή ένα αθώο γεύμα ή δείπνο υποκρύπτει συνέχεια στο κρεβάτι του παραγωγού;
«Αυτό είναι το σύστημα στην Αμερική. Ας πούμε, το πρωτόκολλο. Και αφού όλες αυτές οι κυρίες πρώτα πηγαίνουν να συμφάγουν με τον παραγωγό, μετά από 20 και πλέον χρόνια αποκαλύπτουν ότι “κι εγώ έπεσα θύμα των σeξουαλικών ορέξεων του Γουάινστιν”. Μα, είναι τόσο υποκριτικό και τόσο ύποπτο αυτό!».
-Κι όμως, κάτι τέτοιο εξασφαλίζει ρόλους ακόμα και σε ατάλαντες χωρίς άλλα προσόντα. Η ομορφιά δεν ανοίγει πόρτες;
«Ποτέ δεν πίστεψα, ούτε είχα ισχυριστεί πως είμαι η νέα Μαρίκα Κοτοπούλη. Σίγουρα η ομορφιά μου άνοιξε πόρτες. Ιδιαίτερα στο σινεμά η ομορφιά είναι το αναγκαίο καλό. Μια ποθητή γυναίκα, ένας ποθητός άνδρας, τα κοντινά, τα φιλιά τους, οι σκηνές στο κρεβάτι και όλα αυτά. Επομένως, όλοι αυτοί οι πρωταγωνιστές, όλες αυτές οι φίρμες, δεν σημαίνει πως ήταν και είναι μεγάλοι ηθοποιοί. Ηταν τότε και είναι τώρα πανέμορφοι. Αλλά απ’ αυτό το σημείο μέχρι να χρησιμοποιείς τα σωματικά σου προσόντα η απόσταση είναι μεγάλη. Αν το κάνεις, ε τότε είσαι χυδαίος».
-Κι όμως, αυτό το αλισβερίσι γίνεται συχνά.
«Οποιες και όποιοι το κάνουν πάσχουν από έλλειμμα προσωπικότητας. Ομως πιστεύω ότι πολύ λίγες το κάνουν. Αυτό το σπορ κατά κόρον συμβαίνει στο Χόλιγουντ».
ΒΑΝΑ Η ΣEΞΟ-ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ
-Ερωτικά πώς αισθάνεται σήμερα η Βάνα Μπάρμπα;
«Αισθάνομαι πολύ καλύτερος άνθρωπος. Ως γυναίκα. Η λέξη “γυναίκα” είναι όρος τιμής. Εμπεριέχει γοητεία, γνώση, εμπειρία, μητρότητα».
-Εννοείς ότι αισθάνεσαι καλύτερα ερωτικά;
«Ο ερωτισμός είναι μια έννοια που υπάρχει στα πάντα. Πάντως εγώ όλα αυτά τα χρόνια ασχολήθηκα με τη μητρότητα. Με την κόρη μου. Το ερωτικό παιχνίδι είναι εγωιστικό παιχνίδι. Εγώ μιλάω για αγάπη. Ο χρόνος θέλει αγάπη. Δεν μπορεί να έρθει κάποιος στη ζωή μου και να μου πει πως θα με αλλάξει. Μια τέτοια απαίτηση εμπεριέχει εγωισμό. Αντιθέτως, η αγάπη εμπεριέχει κατανόηση».
-Το έχεις βρει αυτό; Εχεις βρει αγάπη και κατανόηση;
«Με τον εαυτό μου τα έχω βρει τουλάχιστον. Ελπίζω κάποια στιγμή να βρω έναν σύντροφο που θα μπορέσω να τον θαυμάσω. Οπως λέει και ο ποιητής, αν είναι να ’ρθει θε να ’ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει».
-Με αυτή τη φράση το τερμάτισες. Εκανες φινάλε και υπόκλιση μαζί.
«Είδες;» είπε μ’ εκείνο το θηλυκό, τσαχπίνικο ύφος και αφού μου έστειλε μερικά φιλάκια από μακριά, έφυγε. Αφήνοντας πίσω της δύο πράγματα. Το άρωμά της και τη μάσκα της. Μαύρου χρώματος. Και με άφησε απαρηγόρητο. Πώς θα ήθελα να διάβαζα, να ρουφούσα κάθε σελίδα των περιπετειών της. Των ερωτικών περιπετειών της. Βάνα η σeξομεγαλοπρεπής!
