H 37χρονη Elaine Roth μόλις που είχε κάτσει στο τραπέζι με το σύντροφό της στο τέλειο εστιατόριο που είχαν επιλέξει να περάσουν τη βραδιά τους όταν συνειδητοποίησε ότι κάτι της θύμιζε.
Είχε ξαναέρθει στο παρελθόν με τον πρώην άντρα της και μάλιστα είχαν καθίσει στο ίδιο τραπέζι που τώρα καθόταν με έναν άλλον άντρα.
«Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το βράδυ εκείνο που είχα έρθει με τον πρώην άντρα μου: τι είχαμε φάει, ένα ποτήρι νερό που χύθηκε, τα αστεία που κάναμε… ακόμα και η σερβιτόρα ήταν η ίδια και μόλις με είδε έδειξε να με θυμήθηκε και εκείνη».
Κάτι τέτοιες στιγμές υπενθυμίζουν στη Roth το θάνατο του πρώην άντρα της το Φεβρουάριο του 2018 και τη νέα πραγματικότητα που βιώνει αλλά ποτέ δεν περίμενε να βιώσει: αυτή μίας νέας χήρας.
Σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ το 1,2% των σχεδόν 12 εκατομμυρίων χήρων στη χώρα είναι κάτω των 39 ετών.
Η τέλεια ζωή της Roth βρέθηκε ξαφνικά να αποτελεί μέρος της στατιστικής αφού ο άντρας της Matt διαγνώστηκε για πρώτη φορά με γλοιοβλάστωμα, ένα σπάνιο καρκίνο του εγκεφάλου τον Ιούνιο του 2016 και έφυγε από τη ζωή.
«Είχαμε έναν πολύ όμορφο και σταθερό γάμο, με τη διαφορά ότι λίγες εβδομάδες πριν τη διάγνωση είχαμε κάπως αποστασιοποιηθεί, σαν να μην επικοινωνούσαμε πια όπως επικοινωνούσαμε παλιότερα», θυμάται. «Σκέφτηκα ότι είναι απλά μια φάση που θα ξεπεράσουμε. Μετά από τόσα χρόνια γάμου, έτσι γίνεται με όλα τα ζευγάρια».
Όπως αργότερα έμαθαν το ζευγάρι και τα δύο μικρά παιδιά τους δεν ήταν μια κρίση ή απλά μια φάση που θα περνούσε αλλά ένας όγκος στον εγκέφαλο που σύντομα στέρησε από το Matt όλα όσα τον έκαναν αυτό που ήταν.
«Ο καρκίνος του εγκεφάλου έχει τον τρόπο του να κλέβει από τους ανθρώπους όλα εκείνα τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Ήταν σκληρό να βλέπω τον άντρα μου να ξεχνά ποιος είναι και να φέρεται σαν να είναι κάποιος άλλος. Δεν είχε πια προσωπικότητα ούτε γελούσε με τα αστεία που γέλαγε κάποτε. Είχε γίνει κάποιος ξένος».
Όταν ο Matt πέθανε λίγους μήνες μετά την 9η επέτειο του γάμου τους, η Roth συνειδητοποίησε κάπως απότομα ότι όλες οι μνήμες που μοιράζονταν, ακόμα και η πρώτη τους συνάντηση σε ένα club της Νέας Υόρκης το 2005 πλέον υπήρχαν μόνο στο μυαλό της.
«Όταν πέθανε ο Matt, ήμουν κάπως “Ω Θεέ μου, έμεινα μόνη να θυμάμαι το πρώτο μας ραντεβού, το γάμο μας και πόσο ωραία περάσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Θα γίνω ποτέ ξανά ευτυχισμένη; Θα χαρώ; Θα χαμογελάσω;“
Αισθανόμουν ότι η ευτυχία βρίσκεται κάπου πολύ μακριά και ότι δεν πρόκειται να ποτέ να τη βρω. Τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο ούτε θα αισθανθώ ποτέ όπως πριν».
Πλέον ήταν μόνη μαμά ενός κοριτσιού, της Gabrielle, 10 ετών και ενός αγοριού 8 ετών, του Henry και έπρεπε να αναλάβει ευθύνες και να ασχοληθεί με πράγματα που μέχρι στιγμής δεν είχε ασχοληθεί ποτέ, όπως είναι τα λογιστικά, το στεγαστικό δάνειο, η ασφάλεια υγείας, η σύνταξή της και άλλα πολλά.
Παρά το φόβο που συνοδεύει κάθε νέα τέτοια αρχή, η Roth δεν το έβαλε κάτω και η καινούργια κατάσταση (πρόσφατα μετακόμισε με τα παιδιά της στο καινούριο τους σπίτι στο Montville του New Jersey) τη βοήθησε να ωριμάσει και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.
“Μέσα από την επιτυχία και την αποτυχία απέκτησα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Χαίρομαι που τα καταφέρνω μόνη μου κι αισθάνομαι πιο δυνατή από ποτέ. Ακόμα και λάθος να κάνω σημασία έχει ότι μαθαίνω από τα λάθη μου και την επόμενη φορά δεν θα τα επαναλάβω“.
Μέρος της εξέλιξής της ήταν να συνεχίσει τη ζωή της και την περασμένη άνοιξη άρχισε κάπως απρόθυμα στην αρχή να ασχολείται με τον κόσμο του online dating.
«Φοβόμουν τι θα σκεφτεί ο κόσμος, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου. Θα χαρούν με μένα ή θα «πέσω» στα μάτια τους; Θα καταλάβουν ότι εξακολουθώ να αγαπώ τον άντρα μου αλλά πρέπει να προχωρήσω κάποια στιγμή στη ζωή μου; Θα καταλάβουν ότι εξακολουθώ να τον θυμάμαι και να τον σκέφτομαι παρά το γεγονός ότι συνεχίζω;».
Από το πρώτο κιόλας ραντεβού ήξερε καλά ότι δεν ήταν έτοιμη ωστόσο αυτό δεν την εμπόδισε να δοκιμάσει γιατί όπως αργότερα εξήγησε «δεν ήθελα να ορίζει τη ζωή μου ο φόβος. Προχωράω στην ζωή μου δεν σημαίνει ξέχασα ή ότι το παρελθόν είναι ασήμαντο η ανούσιο.
Θέλω ο κόσμος να μάθει πόσο δύσκολο είναι να είσαι χήρα σε τόσο νεαρή ηλικία και να μη μας κατηγορεί όταν μας βλέπει να προσπαθούμε να ανοίξουμε και πάλι τα φτερά μας προς την ευτυχία. Δεν σημαίνει ότι ξεχάσαμε ή ότι θέλουμε να ξεχάσουμε, το χρωστάμε όμως στον εαυτό μας να ζήσουμε. Αγκαλιάστε μας χωρίς δικαιολογίες και μη μας αμφισβητείτε.
Αν χήρεψες και εσύ αρκετά νέα όπως εγώ, εκμεταλλεύσου τη στιγμή που αύριο μπορεί να μην υπάρχει και μη φοβάσαι να κάνεις το επόμενο βήμα από φόβο μη σε παρεξηγήσουν οι άλλοι. Συνεχίζω τη ζωή μου με ελπίδα για το αύριο και παρακαλώ καθημερινά το Θεό να γυρίσει το χρόνο πίσω. Μια νέα χήρα ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ο ένας λέγεται αναμνήσεις και ο άλλος νέα ζωή. Πρέπει να μάθεις να ισορροπείς ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους και παράλληλα να βρεις τη γαλήνη που χρειάζεσαι για να επιβιώσεις».
