Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι μια κοινή πολιτιστική πηγή και ανήκει σε όλους μας
Η καθηγήτρια Angie Hobbs θεωρεί ότι μόνο ένα μάθημα φιλοσοφίας την εβδομάδα θα μπορούσε να ωφελήσει την πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών.
«Αν αφήσουμε τα παιδιά να αμφισβητήσουν τα μοντέλα τα οποία τους διδάσκουμε αργότερα στη ζωή τους, ίσως να είναι πολύ αργά» προειδοποιεί η Angie Hobbs. «Για αυτό το λόγο χρειάζεται να ξεκινήσουμε να διδάσκουμε φιλοσοφία στο δημοτικό σχολείο.»
Με τη συγκεκριμένη δήλωση της η Καθηγήτρια μας καθιστά σαφές πως τα παιδιά θα έπρεπε να διδάσκονται από νεαρή ηλικία ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αντικρύσει κανείς τον κόσμο, εκτός από αυτούς τους τρόπους στους οποίους εκτίθενται από την οικογένεια τους και τον στενό κοινωνικό τους κύκλο.
Πρόκειται για ένα εύστοχο και επίκαιρο ζήτημα, κυρίως λαμβάνοντας υπ’ όψη τον σύγχρονο προβληματισμό γύρω από τη ριζοσπαστικοποίηση την οποία αντιμετωπίζουν οι νέοι.
Η Hobbs είναι η μόνη Καθηγήτρια η οποία ασχολείται σήμερα με τη δημόσια κατανόηση της Φιλοσοφίας στον κόσμο.
Το τμήμα της στο Πανεπιστήμιο του Sheffield- μαζί με οργανώσεις, όπως το Ίδρυμα Φιλοσοφίας- τελευταία προάγουν την διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας στα Δημοτικά Σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Hobbs έχει διδάξει Πλάτωνα και Ηράκλειτο σε τάξεις 7χρονων παιδιών και διαπιστώνει ότι τα παιδιά αποκρίνονται πολύ καλά σε θεμελιώδη ερωτήματα, όπως:
«Τι είναι αυτό που κάνει εμένα;», «Τι είναι ο Χρόνος;», «Υπάρχει το τίποτα;». Μας λέει ότι τα παιδιά αγαπούν το παράδοξο του Ζήνωνα: «Το κινούμενο βέλος, είναι ακίνητο» ή το παράδοξο του Ψεύτη Κρητικού: «Εγώ λέω πάντα ψέματα -τους λέω-, τώρα ψεύδομαι;».
Μαθαίνοντας την αρχαία ελληνική φιλοσοφία στα μικρά παιδιά διεισδύει μέσα στη «φυσική τους περιέργεια, τη φαντασία και την πνευματική ουσία τους». Η Hobbs αναφέρει πως τα παιδιά έχουν τη φυσική ικανότητα να φαντάζονται άλλους κόσμους και να κάνουν άλματα μέσα στο χρόνο – ο λόγος για τον οποίον αγαπούν βιβλία, όπως ο Χάρι Πότερ και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών – είναι η ίδια δεξιότητα η οποία απαιτείται για να συλλάβουν και να αγαπήσουν τον Πλάτωνα.
Η Hobbs θεωρεί επίσης πως η φιλοσοφία είναι «μία πηγή που έχει αξιοποιηθεί ελάχιστα στο Ηνωμένο Βασίλειο» ασκώντας κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης για την εκπαίδευση.
«Κάποιοι από αυτούς της κυβέρνησης – και όχι μόνο ο Michael Gove στον πρώτο ρόλο του – έχουν πει ότι η πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να φορά κατά κύριο λόγο την κατάκτηση γεγονότων και γνώσεων.
Το ενδιαφέρον σχετικά με τη φιλοσοφία διευρύνεται, όμως και σε μια χώρα με τάξεις ολοένα και περισσότερο διαφορετικές, η Hobbs θεωρεί ότι ανοίγοντας συζητήσεις σχετικά με την ελληνική φιλοσοφία στα δημοτικά σχολεία, αυτό θα βοηθήσει στην οικοδόμηση σχέσεων κατανόησης μεταξύ παιδιών που προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά υπόβαθρα:
«Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι μια κοινή πολιτιστική πηγή και ανήκει σε όλους μας.Είναι υπέροχο να τη χρησιμοποιείς με παιδιά δημοτικού σχολείου, διότι, αν και μερικοί Έλληνες φιλόσοφοι ήταν θρησκευόμενοι, δεν ενστερνίζονταν σύγχρονες θρησκευτικές ιδεολογίες, με αποτέλεσμα να μπορούμε να πάρουμε μία ομάδα παιδιών διαφορετικής θρησκείας και να αντιμετωπίσουμε αυτές τις σημαντικές ερωτήσεις με έναν περιεκτικό τρόπο.
Η μελέτη της ελληνικής φιλοσοφίας θα τους δείξει από πολύ μικρή ηλικία ότι είναι καλό να κάνουν ερωτήσεις. Αυτό βοηθά στην προστασία τους από κάθε είδους κατήχηση – από θρησκευτικούς και πολιτικούς εξτρεμιστές, από τις συμμορίες, ακόμα και από τους ίδιους τους δασκάλους τους», τονίζει.
Μελετώντας τις εν λόγω φιλοσοφικές έννοιες μπορεί επίσης τα παιδιά να βοηθηθούν στην αντιμετώπιση των επιλογών και των προκλήσεων που θα τους εμφανίσει η ζωή, ισχυρίζεται η Hobbs.
«Μελετώντας τη φιλοσοφία μπορεί τα παιδιά να καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι σκέψης, ύπαρξης, ζωής και προσέγγισης του κόσμου», αναφέρει.
Για την Hobbs είναι σίγουρο ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμα και διακριτά θεραπευτικά οφέλη στη μελέτη της φιλοσοφίας. Για παράδειγμα, εξετάζοντας τις θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων Στωικών, σχετικά με την αποδοχή της απώλειας του ελέγχου και της αλλαγής μπορεί τα μικρά παιδιά να αποκτήσουν «μία ανθεκτικότητα» και μια αίσθηση ότι είναι φυσιολογικό να μην είναι ευτυχισμένα όλη την ώρα.
