Η Άννα Αδριανού παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΕΓΩ και τη Νάντια Αδαμοπούλου, όπου μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τον πατέρα της, τον σπουδαίο Νίκο Βασταρδή.
Είστε η κόρη ενός σπουδαίου θεατράνθρωπου, του Νίκου Βασταρδή. Αυτό στα πρώτα σας βήματα σας άγχωνε ή σας προκαλούσε αίσθημα ασφάλειας;
Ο πατέρας μου μόνο ασφάλεια μπορούσε να μου προκαλέσει. Ανεξάρτητα από το τι έκανε στη δουλειά του, ήταν ένα άτομο το οποίο, από τότε που ήμουν παιδί μέχρι και πριν δέκα χρόνια που έφυγε στην αγκαλιά μου, ήταν πολύ φιλοσοφημένο, πολύ ήρεμο, αποδεχόταν τη ζωή και τους ανθρώπους. Ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός κι ακόμη πιο σπουδαίος δάσκαλος. Έχει βγάλει όλους τους καινούργιους πρωταγωνιστές, από τον Παπακαλιάτη μέχρι τον Δαδακαρίδη, τον Παπασπηλιόπουλο και πολλούς άλλους θεατράνθρωπους.
Γιατί επιλέξατε να χρησιμοποιείτε το επίθετο της μητέρας σας;
Είναι αλήθεια ότι στα πρώτα μου βήματα δεν ήθελα να έχω το επίθετό του, κάτι που αργότερα μετάνιωσα που έκανα. Από τη μία, ήθελα με αυτή τη κίνηση να αποδώσω κατά κάποιο τρόπο κάτι και σε εκείνη. Εκτός από αυτό, από τότε που εγώ σπούδαζα στο θέατρο, εκείνος ήταν πάρα πολύ γνωστός και ένιωθα λίγο άσχημα όταν πήγαινα κάπου και μου έλεγαν “α, είσαι η κόρη του Νίκου”. Αισθανόμουν ότι δεν έβλεπαν εμένα, αλλά την κόρη του Βασταρδή.
Ο πατέρας σας πώς το αντιμετώπισε;
Εκείνος ποτέ δεν μου έλεγε αν έκανα κάτι καλά ή όχι. Ποτέ δεν παραπονέθηκε. Μόνο πολύ αργότερα, μετά από χρόνια, όταν ήταν άρρωστος, γύρισε και μου είπε “γιατί το έκανες αυτό; Ντρεπόσουν για εμένα;”. Έβγαλε ένα παράπονο κι αυτό με τσάκισε. Αν το είχα καταλάβει νωρίτερα, δεν θα το έκανα. Αλλά ο πατέρας μου ποτέ δεν παραπονιόταν για τίποτα.
