Η Coco Chanel ή αλλιώς Gabrielle Bonheur Chanel, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, ήταν μια από τις διασημότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ού αιώνα.
Πασίγνωστη για τα διαχρονικά της σχέδια, τον ομώνυμο οίκο μόδας, το θρυλικό κοντό μαύρο φόρεμα και το ανάρπαστο άρωμα «Chanel Νο 5», η Coco ήταν ωστόσο πολλά περισσότερα από αυτά.
Γεννημένη στο Saumur, στην κοιλάδα του Λίγηρα της Γαλλίας, η Chanel επέζησε μιας πενιχρής παιδικής ηλικίας και μιας αυστηρής, μοναχικής εκπαίδευσης. Η Chanel μεγάλωσε σε ένα γαλλικό ορφανοτροφείο. Το απλοϊκό και άκαμπτο φόρεμα των καλογριών και το περιβάλλον αυτό επηρέασαν τα σχέδια της.
Οι δυσκολίες της νεαρής ζωής της, την ενέπνευσαν να ακολουθήσει έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο ζωής, πρώτα πάνω στο σανίδι, όπου απόκτησε το παρατσούκλι “Coco” και έπειτα ως κατασκευάστρια και πωλήτρια γυναικείων καπέλων.
Παρόλο που η Coco δεν είχε αριστοκρατική καταγωγή, το 1912 γνώρισε την εύπορη κοινωνία όταν γνώρισε τον Arthur “Boy” Capel, που την βοηθησε να ανοιξει το πρώτο της κατάστημα καπέλων το 1913, ακολουθούμενο από ένα ακόμα στην τουριστική πόλη Deauville. Πωλώντας καπέλα και μια περιορισμένη γραμμή ενδυμάτων, τα καταστήματα Chanel ανέπτυξαν μια αφιερωμένη πελατεία που έκανε γρήγορα το πρακτικό, αθλητικό της ντύσιμο, μεγάλη επιτυχία.
Η Chanel ένοιωσε μεγάλη υπερηφάνεια ως γυναίκα στο σχεδιασμό για άλλες γυναίκες, και μέχρι το 1919, στην ηλικία τριάντα δύο, απόλαυσε τεράστια επιτυχία, με πελάτες σε όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Chanel δημιούργησε το -σε όλο τον κόσμο διάσημο- άρωμα της, το Νο 5. Ήταν το πρώτο που βγήκε στην αγορά από σχεδιαστή ρούχων στην ιστορία της αρωματοποιϊας και οι ευθείες γραμμές του μπουκαλιού, το έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα επιδεικτικά μπουκάλια αρωμάτων της εποχής εκείνης. Το Νο. 5 λέγεται ότι ήταν ο τυχερός αριθμός της Coco, εντούτοις η ονομασία του αρώματος επιλέχτηκε πραγματικά, επειδή ήταν το πέμπτο δείγμα.
Σύντομα κατόπιν, στις αρχές του 1920 κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, με την οικονομική βοήθεια του Capel, μετέφερε τον οίκο ραπτικής της στο Παρίσι, στην οδό Cambon 31, ο οποίος παραμένει το κέντρο των διαδικασιών της επιχείρησης Chanel, ακόμα και σήμερα.
Η Coco Chanel εισήγαγε τις πλεκτές ζακέτες το 1925 και το «μικρό μαύρο φόρεμα» το 1926.
Ένα καυτό ειδύλλιο της Chanel έμελλε να ξεκινήσει τη δεκαετία του ’20: θα γνώριζε τον δούκα του Ουέστμινστερ πάνω στο σκάφος του το 1923, με τη σχέση τους να διαρκεί δεκαετίες ολόκληρες. Κι όταν ο δούκας θα της κάνει πρόταση γάμου, η Coco θα αρνηθεί λέγοντας: «Έχουν υπάρξει μπόλικες δούκισσες του Ουέστμινστερ, μόνο μία όμως Chanel»!
Η παγκόσμια οικονομική ύφεση της δεκαετίας του ’30 θα επηρέαζε καθοριστικά την εταιρία της, ήταν ωστόσο το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που θα την ωθούσε να κλείσει τις επιχειρήσεις της. Απέλυσε το προσωπικό της και έβαλε λουκέτο στα καταστήματά της, ενώ κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στη Γαλλία, θα συνδεθεί ερωτικά με γερμανό αξιωματικό.
Αυτό θα της εξασφάλιζε ειδική άδεια για να παραμείνει στο διαμέρισμά της στο ξενοδοχείο Ριτζ, ενώ μετά τα φονικά γεγονότα του πολέμου θα ανακρινόταν για τη σχέση της με τον ναζιστή αξιωματούχο. Δεν προέκυψε όμως συνέργεια και αφέθηκε ελεύθερη, με τις φήμες ωστόσο να κάνουν λόγο για παρασκηνιακή διαμεσολάβηση του προσωπικού της φίλου Winston Churchill, ώστε να μην κατηγορηθεί η Coco.
Παρά το γεγονός βέβαια ότι αθωώθηκε, η κοινή γνώμη την είχε ήδη καταδικάσει, με τον δεσμό της με τον ναζιστή να λογίζεται προδοσία της χώρας. Η δημόσια εικόνα της είχε πληγεί ανεπανόρθωτα, με μόνη λύση την αυτοεξορία: η Chanel θα μοίραζε τον καιρό της μεταξύ της Ελβετίας και της εξοχικής της κατοικίας στη γαλλική επαρχία, αποτραβηγμένη από τη δημόσια ζωή.
Παρά τα χρόνια που πέρασε στην αφάνεια, η Chanel δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της λέξη: σε ηλικία 70 ετών, το 1954, θα κάνει θριαμβευτική επιστροφή στον χώρο της μόδας!
Η Coco Chanel πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 1971 στο διαμέρισμά της στο ξενοδοχείο Ριτζ του Παρισιού. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, καθώς «δεν θέλησα να επιβαρύνω έναν άντρα περισσότερο από ένα πουλί», με εκατοντάδες κόσμου να τη συνοδεύουν στην τελευταία της κατοικία. Ως φόρο τιμής, οι περισσότερες από τις γυναίκες φορούσαν δημιουργίες της…
Λίγο περισσότερο από μια δεκαετία μετά τον θάνατό της, ο σχεδιαστής Karl Lagerfeld ανέλαβε τα ηνία του θρυλικού οίκου μόδας, για να συνεχίσει την πολύτιμη κληρονομιά της. Ο οίκος Chanel αποτελεί σήμερα ένα από τα «βαριά ονόματα» της βιομηχανίας μόδας, συνεχίζοντας τους καινοτόμους πειραματισμούς της γυναίκας που του δάνεισε το όνομά της.
Το μαύρισμα από τον ήλιο, η μεγαλύτερη ανατροπή της Coco
Αυτή ήταν, ίσως, η μεγαλύτερη ανατροπή που η σχεδιάστρια κατάφερε και μάλιστα άθελά της. Από την εποχή του Σαίξπηρ ακόμα, πριν από τη βιομηχανική επανάσταση, το λευκό δέρμα δήλωνε την υψηλή κοινωνική θέση. Η Ελισάβετ Α΄ πέθανε από τα άσπρα καλλυντικά μολύβδου.
Στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου μέρους του 18ου και του 19ου αιώνα, το λευκό, άσπιλο δέρμα θεωρήθηκε ελκυστικό, ειδικά στις γυναίκες, δεδομένου ότι το μαυρισμένο δέρμα συνδέθηκε με τη χειρωνακτική εργασία σε ένα αγρόκτημα ή στην ύπαιθρο. Η κατοχή του λευκού δέρματος δήλωνε ότι κάποιος ήταν αρκετά πλούσιος ώστε να μισθώνει άλλους για να κάνουν χειρωνακτική εργασία.
Μετά την εμμονή δύο αιώνων, λοιπόν, το γεγονός αυτό έπρεπε να αλλάξει και άλλαξε όταν η Coco Chanel απόκτησε τυχαία ένα σκοτεινό μαύρισμα, κατά τη διάρκεια των διακοπών της στη γαλλική Ριβιέρα στη δεκαετία του 1920, αναφλέγοντας τη μανία μεταξύ των λευκών για το μαυρισμένο δέρμα.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, η προηγούμενη κοινωνική σημασία ενός μαυρίσματος είχε αντιστραφεί και το επιχαλκωμένο δέρμα μεταξύ των λευκών δήλωσε συχνά την υψηλή κοινωνική θέση, τον πλούτο και την υγεία, ενδεχομένως για τον αντίθετο λόγο. Τώρα που οι περισσότερες εργασίες γίνονται μέσα σε κλειστούς χώρους, το μαύρισμα για τους λευκούς υποδηλώνει πλούτο, εφόσον απαιτείται ελεύθερος χρόνος για να το αποκτήσουν.
Τα αποφθέγματα που ειπώθηκαν από την Coco Chanel
• Η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας αλλά της χυδαιότητας.
• Ψάξε για τη γυναίκα μέσα στο φόρεμα. Αν δεν υπάρχει γυναίκα, δεν υπάρχει φόρεμα.
• Η μόδα περνάει, μόνο το στυλ μένει πάντα το ίδιο.
• Στα τριάντα της μια γυναίκα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον πισινό της και στο πρόσωπό της.
• Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λεφτά και υπάρχουν άνθρωποι που είναι πλούσιοι.
• Μια γυναίκα οφείλει να είναι δυο πράγματα: αριστοκρατική και υπέροχη.
• Η μόδα είναι αρχιτεκτονική. Είναι ζήτημα αναλογιών.
• Έχει ενδιαφέρον πόσες πολλές έγνοιες εξαφανίζονται μόλις αποφασίσεις αντί να είσαι κάτι, να είσαι κάποιος.
• Υπάρχει καιρός για δουλειά και υπάρχει καιρός για αγάπη. Έτσι δεν υπάρχει καιρός για τίποτε άλλο.
• Για να είναι κανείς αναντικατάστατος, πρέπει να είναι πάντα διαφορετικός.
• Κανένας δεν είναι νέος μετά τα σαράντα, αλλά μπορεί να είναι κανείς ακατανίκητος σε όλες τις ηλικίες.
• Μια γυναίκα που δεν φοράει άρωμα δεν έχει μέλλον.
• Η κομψότητα δεν έχει να κάνει με το να βάλεις ένα καινούργιο φόρεμα.
• Κάθε γυναίκα έχει την ηλικία που της αξίζει.
• Η πολυτέλεια πρέπει να είναι άνετη, αλλιώς δεν είναι πολυτέλεια.
• Δεν κάνω μόδα, ΕΙΜΑΙ μόδα.
• Η πιο θαρραλέα πράξη είναι να σκέφτεσαι μόνος σου, φωναχτά.
πηγές: biography.com, el.wikipedia.org
