H αποστήθιση είναι μια μέθοδος εκμάθησης που έχει κατοχυρωθεί εδώ και χρόνια στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Η αλήθεια είναι πως είναι αρκετά παρωχημένη σαν τρόπος εκπαίδευσης, όμως ακόμα είθισται να υπάρχει στα περισσότερα εκπαιδευτικά συστήματα.
Είναι απολύτως φυσιολογικό τα περισσότερα παιδιά να δυσκολεύονται στο να αποθηκεύσουν τις πληροφορίες που απαιτείται να αποθηκεύσουν από το σχολείο, να τις απομνημονεύσουν και να τις επαναλάβουν.
Δεν είναι τυχαίος άλλωστε ο προσδιορισμός της ως«παπαγαλία» λόγω της μηχανικής επανάληψης που απαιτείται σε ένα κείμενο μέχρι να το απομνημονεύσει το παιδί.
Ο άνθρωπος σύμφωνα με την Γνωστική Ψυχολογία, δεν είναι παθητικός δέκτης των πληροφοριών, αλλά διαδραματίζει ενεργητικό ρόλο στην επεξεργασία τους, προκειμένου αυτές να γίνουν γνώσεις.
Συνεπώς φανταστείτε πόσα πολλά απαιτούνται από ένα παιδί όταν είναι στα πρώτα χρόνια του σχολείου.
Οι πληροφορίες που προσλαμβάνονται κάθε φορά στον ανθρώπινο εγκέφαλο θα πρέπει:
- να κωδικοποιούνται
- να συγκρατούνται για μικρό χρονικό διάστημα
- να συγκρίνονται με όσες υπάρχουν ήδη και
- να συγκρατούνται στη μνήμη.
Με αυτή τη διαδικασία ουσιαστικά συντελείται η γνώση.
Με την αποστήθιση γίνεται μια κατά κάποιο τρόπο μηχανική απομνημόνευση για να αποθηκευτούν πληροφορίες στο μυαλουδάκι του παιδιού, όμως αυτό γίνεται για μικρό διάστημα.
Χαρακτηριστική απόρροια της αποστήθισης είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά μπερδεύονται όταν ερωτώνται τι γιορτάζουμε σε κάθε εθνική επέτειο.
Ένας μαθητής καλός, δεν είναι αυτός που ξέρει το μάθημα αυτολεξεί, αλλά αυτός που μπορεί να κρίνει, να συνδυάσει και να ερμηνεύσει τις πληροφορίες που λαμβάνει.
Έτσι ως μητέρες είναι υποχρέωση μας να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να έχουν κριτική σκέψη να έχουν απορίες, να συγκρίνουν καταστάσεις και να ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο αυτά που διδάσκονται.
Πως μπορούμε να τα βοηθήσουμε πρακτικά;
Ένας τρόπος είναι αρχικά να συζητάμε με το παιδί μας για το θέμα που μελετάει κάθε φορά. Να του ζητάμε να περιγράψει με δικά του λόγια αυτά που διαβάζει ή αυτά που άκουσε από τον δάσκαλο του.
Μπορούμε να συζητάμε μαζί του και άλλα σχετικά θέματα ώστε να συνδέει τη νέα πληροφορία με άλλα θέματα.
Μιλήστε του για τις διαφορετικές ή αντίθετες απόψεις που μπορεί να υπάρχουν για ένα γεγονός που μελετάει και ενθαρρύνετε το να εκφράσει τη προσωπική του γνώμη, τις σκέψεις και τις απορίες του δίνοντας σας επιχειρήματα για αυτό πιστεύει.
Πέρα από το παιδί, να θυμάστε πως αυτή η διαδικασία είναι και για εσάς μια πρόκληση.
Είναι απαραίτητη όμως αν θέλουμε να βάλουμε στα παιδάκια μας τα θεμέλια μια υγιής και σταθερής παιδείας .Πρέπει να τα βοηθούμε να κινητοποιούν το μυαλό τους, κάνοντας σύνθετες σκέψεις, ακόμα και όταν χρειάζεται να αποστηθίσουν, ώστε να απαλλαγούν από τη στείρα παπαγαλία και να είναι πιο ενεργά στην μάθηση τους.
Αυτό θα τους βγει σε πολύ καλό στη ζωή τους και φυσικά η όλη διαδικασία θα ωφελήσει και εσάς τις ίδιες αφού θα ανανεώσετε τις γνώσεις σας, θα εξασκείσετε την υπομονή και την κατανόηση σας και θα ενισχύσετε την σχέση σας με το παιδάκι σας.
