Από κάποια ηλικία και μετά γινόμαστε περισσότερο επικριτικοί και αυστηροί με την συμπεριφορά αυτή, όποια κι αν είναι. Όμως, μήπως ζητάμε πολλά από τα παιδιά μας;
Ναι, είναι αλήθεια ότι ορισμένες συμπεριφορές δεν μπορούν να συνεχιστούν από ένα παιδί μεγαλύτερης ηλικίας, όπως το να μπαμπαλίζει ένα παιδί ή να ουρλιάζει όταν θέλει να αποκτήσει κάτι ή να θέλει να το βάλετε στο καρότσι ενώ είναι σε ηλικία Δημοτικού. Μιλάμε για ακραίες συμπεριφορές που δεν ακολουθούν την αναπτυξιακή εξέλιξη του παιδιού και επομένως μας κάνει εντύπωση όταν ένα παιδί μας ακόμη το κάνει.
Ωστόσο, οι γονείς πολλές φορές βιάζονται να δουν το παιδί τους να σοβαρεύει, να φέρεται με ενήλικο και καθώς πρέπει τρόπο και να είναι ένας μικρός κύριος ή μια μικρή κυρία.
Μόλις χθες άκουσα έναν πατέρα να μην αφήνει την μικρή του κόρη να τρέξει με τα άλλα παιδάκια, λέγοντας της «Εσύ είσαι μεγάλο κορίτσι τώρα, τα μεγάλα κορίτσια δεν τρέχουν!». Πόσα πολλά μηνύματα εμπεριέχει ένα τέτοιο σχόλιο που θεωρώ ότι δεν είχε κακή πρόθεση αλλά δυστυχώς δεν ήταν καθόλου λειτουργικό για το παιδί.
Καταρχάς δεν μπορούμε να αναγκάσουμε ένα παιδί να απορρίψει την παιδικότητά του! Είναι παιδί και θα φέρεται παιδικά για πολλά πολλά χρόνια ακόμη! Εάν φέρεται μεγαλίστικα θα πρέπει να σας ανησυχεί και όχι να σας ικανοποιεί. Πολλά παιδιά με καταπιεσμένη παιδικότητα κάνουν το ξέσπασμά τους στην ενήλικη ζωή με άσχημα αποτελέσματα.
Επίσης είναι καλό να προσπαθούμε να αποφύγουμε τις κοινωνικές νόρμες, όπως τα κοριτσάκια δεν τρέχουν, δεν φωνάζουν ή τα αγοράκια δεν παίζουν με τις σκούπες και δεν κλαίνε. Αποφύγετε τέτοιου είδους συμπεριφορές, δεν θέλετε το κορίτσι σας να βγει μια καταπιεσμένη γυναίκα ή το αγόρι σας ένας «πασάς» που περιμένει τον καφέ στον καναπέ.
Προσπαθήστε να περάσετε καλύτερα και ανώτερα μηνύματα στα παιδιά σας και μην προσπαθείτε να τα «μεγαλώσετε» αλλά να τα αναθρέψετε…καταλαβαίνετε τη διαφορά;
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή
